ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με το αγόρι μου είμαστε 4,5 χρόνια μαζί. Το τελευταίο μήνα αντιμετωπίζω οικογενειακές δυσκολίες και όσον αφορά τη ψυχολογία και την υγεία. Είχα περάσει ένα εφιαλτικό βράδυ στο σπίτι μου όπου δεν είχα κοιμηθεί όλο το βράδυ και το πρωϊ είχα μια συζήτηση με τη μητέρα μου που μας έφερε και τις 2 σε πολύ μεγάλη ταραχή. Είχε να κάνει με τον αδελφό μου που γενικά προκαλεί πολλές εντάσεις με τις πράξεις και τις αντιδράσεις του. Η υπόλοιπη μέρα μου συνέχισε με τον να παθαίνω κρίση πανικού λόγω της πληθώρας συναισθημάτων που με βαραινανε. Το αγόρι μου κοιμόταν οπότε δεν τον βρήκα. Κατάφερα να μιλήσω στο τηλ με έναν φίλο μου και να νιώσω κάπως πιο σταθερά. Όταν κατάφερα να μιλήσω με το αγόρι μου, τον παρακάλεσα αν μπορούσα να πάω να κοιμηθώ 2 μέρες σπίτι του γιατί δεν άντεχα στο δικό μου. Μου είπε εντάξει κι του ζήτησα ευγενικά ότι επειδή δεν είμαι καλά, είμαι πολύ στενοχωρημένη μη με τριγκαρεί. ( Υπάρχει ένα ιστορικό που οταν δεν είμαι πολύ καλά εκείνος μπορεί να κάνει κάτι η να αντιδράσει κάπως που ξέρει ότι θα με ρίξει παραπάνω). Όταν του είπα στο τηλ κιόλας πάνω κάτω τι είχε γίνει κατάλαβα ότι δε πολύ άκουγε καθώς έλεγε σπασμωδικά άκυρα πράγματα που δεν σχετιζόταν με αυτά που έλεγα. Κλείσαμε και πριν φύγω από το σπίτι έμαθα ένα νέο για πιθανό φόβο στην υγεία της μητέρας μου ( μετάσταση). Πήγα σπίτι του, φαινομουν χάλια, τα μάτια μου πρησμένα από το κλάμα εκείνος έπαιζε στον υπολογιστή. Μου άνοιξε κ του είπα τι έμαθα και ξεκίνησα να δακρύζω. Το μόνο που είπε είναι μη κλαίς δεν ξέρεις τα αποτελέσματα ακόμα. Και κάθησε στον υπολογιστή και ξεκίνησε νέο παιχνίδι. Ένιωσα ότι δεν με άφησε να μοιραστώ μαζί του το τρόμο που είδα στα μάτια της μητέρας μου όταν μου το πε αλλά ούτε νοιάστηκε και για το πώς αντιδρούσα εγώ. Σαν να μην με άφηνε να αντιδράσω γιατί του ήταν inconvenient να χρειαστεί να με ακούσει και να μου πει κάτι υποστηρικτικό. Κάθησα στην άκρη του κρεβατιού και έκλαιγα. Εκείνος συνέχισε να παίζει. Του είπα ότι σου λέω κάτι τόσο σοβαρό και σε νοιάζει να συνεχίσεις να παίζεις χωρίς καν να έχεις δώσει μια ουσιαστική σημασία σε αυτό που είπα. Δεν θυμάμαι καν τι είπε γιατί ήταν κάτι ενδιάμεσο του ότι πρέπει να ξεκινήσω αυτό που έκανα (δλδ το παιχνίδι) και όχι δεν είναι έτσι. Εν τέλει νευρίασε που του είπα ότι περιμένω από εσένα μια υποστήριξη και εκείνος άρχισε να μου λέει τι θα σταματήσει η ζωή μας για κάτι που δε ξέρουμε; Ενώ δεν είχα κάν καταφέρει να του πω πως νιώθω, ούτε με ρώτησε. Άρχισε να μου πετάει σποντες, τύπου εγωιστικά μου είπε να πάω αλλού να κοιμηθώ, μήπως στον κολλητό μου ( είναι γκέι δεν υπάρχει θέμα ερωτικής ζήλειας) . Εγώ σκατα κρατιομουν να μη πλανταξω, ένιωθα το σώμα μου όλο και πιο αδύναμο. Σηκώθηκα να φύγω και εκεί ξεκίνησε ένα παιχνίδι παραλήρημα. Είχαμε πει από τη προηγούμενη μέρα να πηγαίναμε σινεμά κ ο σκοπός ήταν αυτός. Μετά από τη στάση του όμως δεν θα συνέχιζε προς τα εκεί. Πάω να φύγω μου λέει τότε να πάμε σινεμά ενώ μέχρι πρίν λίγο με είχε κάνει ρόμπα. Κατεβαίνουμε κάτω του λέω δεν γίνεται να πάμε έτσι κ αλλιώς γιατί είναι πολύ αργά και ξεκίνησε ενα παιχνίδι νεύρων όπου μου μιλούσε άσχημα << μη μου λες μ******ς, προχώρα. Του είπα δε θέλω να πάω νευρίασε παραπάνω και μου λέει το π***ο μ*********ο. Πρώτη φορά μου μίλησε έτσι. Δεν είπα κάτι συνέχισα να περπατάω, ήρθε από πίσω μου χωρίς να το παίζει γλυκός μου έλεγε να έρθω μαζί του. Του είπα όχι δεν είναι φυσιολογικό αυτό που γίνεται. ( Εγώ εκείνη τη στιγμή ένιωθα τόσο χαμένη κ μπερδεμένη μέσα σε αυτό που γινόταν). Για να κλείσω χωριστικαμε, με μερικές απειλές χωρισμού από αυτόν. Μετά μου έλεγε να πάω σπίτι του να κάτσω μόνο για να μου προσφέρει στέγη. Ένιωθα ότι στο τρόπο του, που ήταν απάνθρωπος και φουλ χειριστικός έπαιρνε κάποια δύναμη από το να συνεχίζει να είναι απαίσιος απέναντι μου, να πρέπει να κρατάει τον ρόλο. Έφυγα, τον πήρα τηλ γιατί ένιωθα σκατα και δεν καταλάβαινα γιατί να κάνει έτσι και πως μπορεί να φύγει μετά από τέτοια συμπεριφορά. Του είπα ότι τον χρειάζομαι και το μόνο που περίμενα που είναι κ φυσιολογικό ήταν να με στηρίξει. Ήταν απόλυτα εριστικός. Μετά από 2 ώρες με πήρε κ μου έλεγε, χωρίς να τον κόφτει και πολύ, ότι δεν εννοούσε ότι έλεγε. Δεν είπε συγγνώμη και τίποτα στον τρόπο του η σε αυτα που έλεγε δεν έδειχναν καμία μετάνοια ή ντροπή. Όταν ήμουν μόνη μου έκλαιγα και ένιωθα τόσο μόνη. Πώς αυτός ο άνθρωπος μου φέρθηκε ετσι, πόσο μάλλον σε μια τέτοια στιγμή. Υπέφερα. Δε βγάζει νόημα. Νιώθω αγάπη μέσα μου αλλά αναγνωρίζω ότι δεν μου αξίζει κάτι τέτοιο. Φοβάμαι αν δεν φύγω τώρα ότι θα χαθεί απόλυτα η γραμμή των ορίων. Μετά από μια τέτοια συμπεριφορά η σχέση δεν γυρνάει σε αυτό που ήτανε. Δυσκολεύομαι να φύγω. Μπορεί να είναι φρέσκο κυριολεκτικά ούτε 24ωρες να μην έχουν περάσει αλλά δυσκολεύομαι να είμαι κοφτή στο ότι πρέπει να τελειώσει αυτή η σχέση γιατί η αξία μου είναι πολύ πιο πάνω από αυτό που μου δίνει αυτός ο άνθρωπος. Συνάμα 4,5 χρόνια σχέσης σαν να φεύγουν δίχως να κατάλαβα πως τελειώνει με τέτοιο τρόπο το ταξίδι μεταξύ μας. Και όλα τα γύρω στο σπίτι μου κ στα προσωπικά μου πολύ μετέορα.