Ένα πικ-νικ που λέγεται ζωή

ADVERTORIAL

Για κάποιους, τα σαββατοκύριακα δεν έχουν καμία συγκεκριμένη δομή και οργάνωση. Καμία βιασύνη. Κανένα τρέξιμο. Κανένα άγχος. Τίποτα απολύτως. Για άλλους έχουν πρόγραμμα, μενού, αφίξεις και αναχωρήσεις. Περίπου στα μέσα του κάθε μήνα, ο Πέτρος φτάνει στο αεροδρόμιο λαχανιασμένος. Το τέλειο σαββατοκύριακο βρίσκεται προ των πυλών. Η άφιξη της Αναστασίας σηματοδοτεί πάντα μερικές ημέρες ξεκούρασης που έπονται. Αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή που σταματά για λίγο η τρέλα της γρήγορης ζωής, ο Πέτρος ζει τη δική του προσωπική «τρέλα». Το έθιμο λέει πως την υποδέχεται συνήθως με ένα φρεσκομαγειρεμένο δείπνο που την περιμένει στο σπίτι. Το καλό είναι πως στα Lidl που συναντά στο καθιερωμένο δρομολόγιο δουλειά-σπίτι, ο ίδιος βρίσκει με κλειστά μάτια όλα όσα χρειάζεται, χωρίς να ξοδεύεται, αλλά και χωρίς να ξοδεύει τα λιγοστά ποσοστά ενέργειας που του απομένουν για την προετοιμασία του δείπνου. Εκεί απαιτούνται άκρως στοχευμένες, έως και μηχανικές κινήσεις.

Αυτήν τη φορά κάτι θα αλλάξει. Η Αναστασία ετοιμάζεται να σπάσει το έθιμο με ένα μήνυμα: «Μη μαγειρέψεις, έχω μια ιδέα». Ώρα άφιξης 15:40. Πρώτη αγκαλιά 16:00 ακριβώς. 2880 λεπτά μαζί. Θα κάνουν τα πάντα για να τα εκμεταλλευτούν στο έπακρο. Κάθε λεπτό, οπουδήποτε κι αν συμβαίνει, σε όποιες συνθήκες και με όποια δεδομένα, μπορεί να είναι «ποιοτικός χρόνος», αρκεί να τον μετατρέψεις εσύ σε τέτοιον. Και ίσως ήρθε η ώρα για τον Πέτρο -που γυρνά όλη του τη ζωή γύρω απ’ τους δείκτες του ρολογιού- για να το ανακαλύψει. Στον δρόμο της επιστροφής, η Αναστασία ψάχνει στον χάρτη του κινητού της τα κοντινότερα Lidl. Μένουν κολλημένοι στην κίνηση για λίγα λεπτά, όπως ακριβώς και τα χέρια τους στον λεβιέ του αυτοκινήτου. Αυτό το ΣΚ θα το «οδηγήσουν» μαζί. Μια πολύτιμη έξοδος από τα συνήθη και τα καθιερωμένα. Φτάνοντας στο άνετο πάρκινγκ, τα πάντα στο εξής θα δουλέψουν ρολόι. Αλλά χωρίς το χρονόμετρο. Η Αναστασία ξεκλειδώνει ενθουσιασμένη ένα καρότσι, ακόμη κι αν τα ψώνια τους θα είναι -όπως θα φανεί- απολύτως συγκεκριμένα και to the point. Είναι η εμπειρία που μετράει! Ο Πέτρος την ακολουθεί με βλέμμα ανακούφισης και χαμόγελο ικανοποίησης. Γρήγορα θα καταλάβει τι έχει στο μυαλό της από τα κάθε λογής καλούδια που η ίδια προσθέτει στο καρότσι με περίσσια χαρά.

Από τα τυριά, τα αλλαντικά και την μεγάλη ποικιλία σε value for money κρασιά από ελληνικούς και ξένους αμπελώνες καταλαβαίνει πως το concept είναι φύση, ξεγνοιασιά και καλοκαίρι. To φορητό ψυγειάκι που βρίσκεται ήδη ανάμεσα στις αποσκευές της ξαφνικά βγάζει νόημα. Ακολουθούν φρεσκοψημένα στρογγυλά πρέτσελ για το προσούτο, τα κατακόκκινα ντοματίνια και τα αγγουράκια τουρσί. Η Αναστασία διαλέγει τα υλικά σαν να το ‘χει σπουδάσει. Το έχει βάλει σκοπό, αυτήν τη φορά κανείς να μην αγχωθεί για την προετοιμασία του τραπεζιού. Ένα απρογραμμάτιστο, μη βιαστικό πικ-νικ θα αποδείξει ότι η ζωή, όπως και ένα γεύμα, μπορεί να είναι απόλυτα πλήρης μέσα στην απόλυτη απλότητά της. Με DIY λιχουδιές, φτιαγμένες με αγάπη. Στην κυριολεξία.

Ο ήλιος σιγά σιγά πέφτει, γλυκαίνοντας την αίσθηση της ζέστης, ενώ η κίνηση φαίνεται να έχει καταλαγιάσει. Το σαββατοκύριακο έχει επισήμως ξεκινήσει. Το πιο αυθόρμητο roadtrip δεν θα αργήσει να βρει τον τελικό προορισμό του. Ο Πέτρος έχει ολότελα ξεχάσει το άγχος και τις γρήγορες ταχύτητες, απολαμβάνοντας τη διαδρομή. Ωραίο πράγμα να σχεδιάζεις ένα τόσο διαφορετικό γεύμα σε λίγα μόνο λεπτά. Και να που καμιά φορά μια καλή ιδέα και μια στάση στο σωστό μέρος αρκούν και σχεδόν επιτόπου βρίσκεσαι ξανά εκτός πόλης. Και εκτός καθημερινότητας. Αλλά και εντός χρόνου, στο ακριβές τώρα. Άλλωστε αυτό δεν είναι εξ ορισμού και το πικ-νικ; Μια ανέμελη συνάντηση γεύσεων και συνταγών που λένε εύκολα «ναι» στα ξαφνικά ταξίδια. Γιατί έχουν φτιαχτεί για να «κρατάνε» ώρα, να τρώγονται εύκολα και να προσφέρουν μια αλλιώτικη απόλαυση. Όπως ακριβώς και τα σαββατοκύριακα αλλά και οι όποιες ανάπαυλες.

Κι αυτό είναι κάτι που αξίζει να θυμάται κανείς σε όλες τις πτυχές της ζωής. Ο χρόνος που ξοδεύεις με κάποιον που αγαπάς, να παραμένει πάντα και σε κάθε κλίμακα μέτρησης ακριβώς ο ίδιος. Και δεν αλλάζει με το πού, το πώς και το για πόσο. Μπορεί το τέλειο σαββατοκύριακο να μην συμβαίνει από μόνο του και να χρειάζεται τελικά προγραμματισμό, άδεια από τη δουλειά, όρεξη και πρόθεση. Όμως στην πραγματικότητα, το δύσκολο κομμάτι είναι ταυτόχρονα και το πιο απλό. Να είσαι εκεί -στο όποιο εκεί- αυτήν τη στιγμή. Σε μια καλύτερη ιδέα απ’ αυτήν που είχες ήδη. Στην αλλαγή του προγράμματος και της διαδρομής. Σε ένα αυθόρμητο πικ-νικ λίγο έξω από την Αθήνα. Στη στιγμή που συμβαίνει και είναι όλα όσα θέλεις και τίποτα άλλο από αυτά που χρειάζεσαι για να φανταστείς. Από τις αφίξεις στις αναχωρήσεις και από την έξοδο της πόλης ξανά στο κέντρο της. Κι από τα μέσα του μήνα στα μέσα του επόμενου. Στιγμιαία και χαλαρά. Στο τέλειο σαββατοκύριακο που δεν ορίζεται. Και ευτυχώς για τον Πέτρο, δεν χρειάζεται να ορίζεται όπως παλιότερα. Σαββατοκύριακο στο peak με το απόλυτο πικ-νίκ. Το διαφορετικό, το απροσδόκητο, το αναπάντεχο. Όπως ακριβώς του αξίζει, αν το καλοσκεφτείς.