ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μιλάω με μία κοπέλα συνομήλική μου (26) και δεν το πάμε για σχέση, τουλάχιστον όχι ακόμα, απλά ανακαλύπτουμε σιγά σιγά ο ένας τον άλλον και αναλόγως μετά θα κινηθούμε. Σε γενικές γραμμές θα έλεγα οτί έχουμε αρκετά κοινά στοιχεία και οι παρόμοιες καταστάσεις που ζήσαμε στο παρελθόν μας, μας έχουν δημιουργήσει μία νοοτροπία ή μάλλον κοσμοθεωρία που είναι σπάνιο να βρεις σε αυτήν την ηλικία, αυτή την εκτίμηση της ζωής και της βαθύτερης πνευματικής επικοινωνίας. Με δύο λόγια, δεν κάνουμε βασικές συζητήσεις, πάντα έχουμε την τάση να αναλύουμε περισσότερο τα όσα λέμε καταφέρνοντας έτσι να αποκαλύψουμε βαθύτερες πλευρές του εαυτού μας που δε θα έβγαιναν ποτέ στην επιφάνεια από την συζήτηση καθ'εαυτή. Πιστεύω κάτι τέτοιο είναι πολύ ασυνήθιστο και δε θα ήθελα να χαλάσει με το να μπούμε σε μία ερωτική σχέση καθώς μετά (όπως είναι αναπόφευκτο) οι συζητήσεις μας θα έχουν διαφορετικό χαρακτήρα και σίγουρα δε θα είναι οι ίδιες. Δηλαδή, ούτε θέλω κάτι αμιγώς φιλικό ούτε αμιγώς ερωτικό με αυτό το άτομο, είναι κάτι που τα υπερβαίνει όλα και ανήκει σε όλα μαζί χωρίς να πρέπει να μπει σε ετικέτες και "πρέπει", είναι κάτι πανέμορφο που δε το βρίσκεις σε μία αποκλειστική σχέση στην οποία έχεις δοθεί είτε φιλικά είτε ερωτικά και έχετε λίγο πολύ συμφωνήσει (είτε επίσημα, είτε άτυπα) στο τι θα εσωκλείει αυτή η σχέση και επικοινωνία. Εδώ να σημειώσω (επειδή είναι συνηθής παρεξήγηση) πως ούτε αυτή, ούτε και εγώ, είμαστε sapiosexual, δηλαδή δεν μας ελκύουν αποκλειστικά οι συζητήσεις, τα μουσεία, τα βιβλία, οι σινεφίλ ταινιες, η ποίηση, κτλπ. Όμως, ακόμα και όταν πήγαινε στο σεξ η κουβέντα, είχε μία ρομαντική επίστρωση και δεν ήταν καθόλου χυδαία ή λάγνα η αύρα της συζήτησής μας. Νομίζω πως όλοι/ες συναντάμε τέτοιους εκλεκτούς ανθρώπους στη ζωή μας, διασταυρώνονται με τις ζωές μας εντελώς τυχαία, και δυστυχώς τις περισσότερες φορές θα τύχει έτσι ωστέ ή εμείς να μην είμαστε σε θέση να τους εκτιμήσουμε επειδή ζητάμε άλλα πράματα στην παρούσα φάση, είτε δεν συνειδητοποιούμε την μοναδικότητά τους. Εγώ και βρίσκομαι σε περίοδο που να θέλω κάποιον τέτοιον άνθρωπο, αλλά και την εκτιμάω για αυτό που είναι και απ'όσα έχουμε πει ως τώρα, και αυτή συμμερίζεται το συναίσθημά μου. Το μόνο κακό είναι πως επειδή ακριβώς δε θέλω να την βάλω στην ετικέτα της "φίλης" ή "σχέσης" επειδή είναι τόσα παραπάνω από απλά αυτό, δε ξέρω πως να διαχειριστώ την παρουσία της στην ζωή μου. Νιώθω σαν το Τέρας από την πεντάμορφη και το τέρας που είχε σε ένα ξεχωριστό μυστικό δωμάτιο, εκείνο το μαγικό τριαντάφυλλο. Έτσι ακριβώς την βλέπω, ως κάτι μαγικό, αγνό, αθώο, ανόθευτο, μοναδικό.