ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω περάσει όλη μου τη ζωή χωρίς να ξέρω αν αρέσω. Με στενοχωρεί πολύ αυτό. Είμαι πολύ πεσμένος ψυχολογικά. Ξέρω ότι τα σχόλια θα είναι αρνητικά, σιγά το πρόβλημα, εδώ ο κόσμος χάνεται, ότι είμαι ρηχός και τέτοια. Ίσως και να είμαι ρηχός, δεν ξέρω. Δεν το λέω μόνο σεξουαλικά, ούτε στο πλαίσιο του αν είμαι σέξι ή όχι, γιατί ξέρω πως κάποιοι θα σκεφτούν κάτι τέτοιο ότι είναι η εξομολόγησή μου, κάτι κάφρικο ή σεξουαλικό. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο άτομο που θα ήθελε να μπει στην αγκαλιά μου, να της κρατήσω το χέρι, να δώσω ένα φιλί, ένα χάδι. Ποτέ δεν μου έχουν δώσει ερωτική σημασία ή πράσινο φως για να πλησιάσω ερωτικά. Μπορεί στα κρυφά να άρεσα σε κάποια, αλλά αυτή την επικοινωνία με τα μάτια που λένε, το φλερτ ή το να μπω σ' έναν χώρο και να παρατηρήσω ότι κάποιο άτομο με κοιτάζει ευχάριστα. Καθόλου. Τίποτα. Ποτέ. Είμαι ο τύπος ανθρώπου που μπορεί να μπω σ' ένα δωμάτιο και να μπουν μετά από λίγο και να σβήσουν και το φως νομίζοντας πως δεν είναι κανένας μέσα. Κάτι που συμβαίνει σε όλη μου τη ζωή από νέος που ήμουν μέχρι μεσήλικας που είμαι τώρα.