Το να παραγγέλνεις φαγητό online δεν είναι τεμπελιά, είναι τέχνη

ADVERTORIAL

Αν έπρεπε να ξεχωρίσω ένα μόνο πράγμα που μου αρέσει στο efood, αυτό είναι η απενοχοποίηση της τεμπελιάς και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ.

Όταν ήμουν φοιτήτρια, το να παραγγείλω delivery σήμαινε απλώς και μόνο ότι βαριόμουν ελεεινά να αφιερώσω ακόμη κι ένα δεκάλεπτο χρόνου και προσπάθειας, για να βράσω έστω λίγα μακαρόνια. Τα χρόνια πέρασαν, μαζί και η δικαιολογία της φοιτητικής ραστώνης, αλλά υπάρχει κάτι που νομίζω ότι δεν θα αλλάξει ποτέ- όταν είμαι όλη μέρα στο δρόμο, μοιρασμένη σε διάφορες ετερόκλητες δραστηριότητες και επιστρέφω σπίτι, εξακολουθώ να αρνούμαι εξίσου κατηγορηματικά να φτιάξω έστω μια πρόχειρη μακαρονάδα. 

Κι αν κάποτε αυτό μεταφραζόταν ως «τεμπελιά», πλέον έχει φτάσει να σημαίνει το άκρως αντίθετο: ότι ανήκεις απλώς σε εκείνη την κατηγορία των foodies που εκτιμούν την ιεροτελεστία του φαγητού πάρα πολύ για να συμβιβάζονται με πρόχειρες, μέτριες μακαρονάδες. Οπότε, για μένα, η ζωή χωρίζεται στην εποχή πριν και μετά το efood και πραγματικά αδυνατώ πλέον να θυμηθώ πώς ήταν να μην παραγγέλνω τον καφέ μου πριν καν φτάσω στη δουλειά.

Προσωπικά είμαι από τους ανθρώπους που η μέρα τους χωρίζεται σε γεύματα και δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρω να είμαι αποδοτική αν παραλείψω κάποιο. Οπότε έρχομαι να δικαιώσω απόλυτα την κουζινογράφο Μ.F.K Fisher, που είχε πει πως «πρώτα τρώμε, μετά κάνουμε οτιδήποτε άλλο» και να την παραφράσω σε «πρώτα παραγγέλνουμε, μετά κάνουμε οτιδήποτε άλλο»! Επειδή είναι αδύνατο να έχω μεριμνήσει, λοιπόν, προκαταβολικά για όλα όσα θέλω να φάω στην καθημερινότητά μου, το efood έχει γίνει προφανώς η εφαρμογή που μου λύνει κάθε φορά τα χέρια. 

Γιατί η αλήθεια είναι πως οι efood addicts είμαστε πολλοί και δεν μας πειράζει καθόλου αν είμαστε σκόρπιοι. Ακόμη καλύτερα κιόλας γιατί αυτό σημαίνει πως, όπου κι αν βρίσκομαι, μπορώ απλά να μπω στο app και να παραγγείλω ό,τι τραβάει η όρεξή μου. Γι' αυτό, άλλωστε, στον λογαριασμό μου έχω περασμένες ένα σωρό διαφορετικές διευθύνσεις- του σπιτιού μου, της κολλητής μου, των γονιών μου, του γραφείου, για να μπορώ να παραγγέλνω από όπου θέλω και κυρίως όποτε θέλω.

Κι είναι εκεί σε όλες τις μεγάλες και μικρές μου στιγμές: όταν ξυπνάω μετά από κάτι ανελέητα ξενύχτια και θέλω επειγόντως καφέ και κάτι γλυκό, όταν έχω μαγειρέψει φαγητό αλλά μου έρχεται ξαφνικά η όρεξη για burger, όταν μια απλή μάζωξη εξελίσσεται σε πάρτι μέχρι πρωΐας, οπότε χρειαζόμαστε επειγόντως μπίρες και πίτσες, όταν πειραματίζομαι με συνταγές και για εκατομμυριοστή φορά δεν έχω φροντίσει να συγκεντρώσω όλα τα υλικά- ας είναι καλά το efood market. Απλά, εύκολα και γρήγορα!