Την αρχική ερώτηση που κάνεις, την αναιρείς εσύ η ίδια στη συνέχεια με το υπόλοιπο κείμενό σου.
Κάνεις με όλους τους άλλους αυτά που δεν πρέπει και που δεν σου αρέσουν, για αυτό και δεν είσαι ο εαυτός σου · επομένως καταλήγεις μόνιμα με πολύ κακή ψυχολογία.
Ενώ από την άλλη, έχεις προσπαθήσει να μην τον αγαπάς και δεν πιάνει επειδή ο εαυτός σου είναι που κλωτσά και σου φωνάζει πως σου αρέσει και πρέπει να συνεχίσεις. Δεν ισχύει λοιπόν το ότι "σου αρέσουν αυτά που δεν πρέπει".
Εκφράσου άμεσα σε αυτόν για το πώς νοιώθεις χωρίς άλλους ενδιάμεσους ή παρατρεχάμενους, και θα ξεφύγεις από την κατάστασή σου.
Επίσης, αντί να απευθύνεσαι στο σύμπαν καλό είναι να μάθεις να ταυτίζεις τα "θέλω" με τα "πρέπει", τουλάχιστον στα αισθηματικά ζητήματα.
15.5.2024 | 21:33
Γιατί
Πάντα μας αρέσουν αυτά που δεν πρέπει; Πιο πολύ σαν παράπονο θα το γράψω γιατί γνωρίζω την κατάσταση μου αλλά δεν μπορώ να ξεφύγω. Μου αρέσει (έρωτας) ένας άντρας ό οποίος στα δικά μου μάτια είναι το κάτι άλλο αλλά αυτός ούτε να με κοιτάξει (και ούτε πρόκειται). Το θέμα είναι ότι, πάντα όταν είναι αυτός συμπεριφέρομαι στους άλλους με επίκεντρο αυτόν ωστε να με προσέξει, να του κάνω εντύπωση με αποτέλεσμα να μιλάω στους άλλους αλλά το μυαλό μου να είναι σε αυτόν, αν με κοιτάει, αν με ακούει κτλπ. Το αποτέλεσμα είναι στους άλλους να αντιδρώ τελείως μηχανικά και να μην είμαι 100% ο εαυτός μου και με πολύ κακή ψυχολογία λόγω του ότι αυτός που με ενδιαφέρει δεν ενδιαφέρεται αυτός για μένα! Γενικά όλη μου η ζωή είναι αυτό το μοτίβο και αναρωτιέμαι γαμώτο, τι έχω κάνει στο σύμπαν ώστε να μην αξίζω και εγώ μια φορά ανταπόκριση; Δυστυχώς έχω προσπαθήσει να μην τον αγαπώ αλλά δεν πιάνει
3
