ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πώς γίνεται και υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν σχέσεις ακόμα κι αν δεν βρίσκουν τίποτα θετικό στους/στις συντρόφους τους; Πραγματικά το έχω απορία. Λένε χύμα ότι δεν είναι ερωτευμένοι αλλά είναι μαζί. Εγώ ας πούμε είμαι ένας άνθρωπος που δεν έχω κάνει ποτέ σχέση όχι γιατί είμαι απαιτητικός ούτε επειδή δεν ρίχνω τα στάνταρντ μου κι αναζητώ το τέλειο κι όλα αυτά που λένε αλλά επειδή δεν με έχει ερωτευτεί ποτέ καμία. Δεν έχω στάνταρντ ούτε εμφάνισης ούτε τίποτα, με ενδιαφέρει μόνο η καλή συμπεριφορά, να υπάρχει καλοσύνη. Τίποτα άλλο. Τις λίγες φορές που προσέγγισα κάποια στη ζωή μου δεν έγινε τίποτα. Δεν ενδιαφέρθηκαν. Δεν λέω ότι ντε και καλά θα έπρεπε να ενδιαφερθούν ούτε ότι μπορείς ή πρέπει να υποχρεώσεις κάποιο άτομο να σε θέλει. Άλλωστε η υποχρεωτικότητα δεν υπάρχει ποτέ στη ζωή μου και η πιο μεγάλη απόδειξη αυτού που λέω είναι ότι πορεύομαι εντελώς μόνος επί πάρα πολλά χρόνια. Δηλαδή ακόμα και τις ελάχιστες φορές που εξέφρασα το ενδιαφέρον μου σε κάποια και είδα αμέσως ότι δεν ήθελε τίποτα από μένα, της ευχήθηκα να είναι καλά και έφυγα. Πιθανόν κάποιος διαβάζοντας την παραπάνω πρόταση να πει ότι εγώ δεν ξέρω να χειρίζομαι καταστάσεις, ότι είμαι βλάκας, ότι φταίει το ότι δεν επέμεινα, ότι ο επιμένων νικά, ότι αν ήξερα θα είχα τον τρόπο να την κάνω να με επιθυμήσει και διάφορα τέτοια που ακούγονται συχνά. Πραγματικά δεν ισχύει τίποτα τέτοιο στον έρωτα και στις γνωριμίες. Αν επίσης έλεγα ότι παρόλο που δεν είδα ενδιαφέρον από την άλλη πλευρά συνέχισα να επιμένω τότε όλοι αυτοί που είναι της άποψης ''ο επιμένων νικά'' κι όλα αυτά που έγραψα παραπάνω, τότε θα μου κόλλαγαν την ταμπέλα του ενοχλητικού (και δίκιο θα είχαν) ή θα έλεγαν ότι δεν έχω την ικανότητα να αντιληφθώ το όχι που ακούω κι ένα σωρό άλλα αρνητικά πράγματα για τη στάση μου. Πραγματικά δεν ξέρω τι συμβαίνει. Κι ακούω διάφορα ζευγάρια να εξομολογούνται (όχι μόνο εδώ μέσα) ότι είναι μαζί συμβατικά, δε νιώθουν έρωτα μεταξύ τους αλλά είναι μαζί. Πραγματικά πώς γίνεται αυτό; Εγώ που δεν είχα πέραση ποτέ και δεν με ήθελαν ποτέ (στην κυριολεξία ποτέ) δεν είχα έναν άνθρωπο στη ζωή μου ούτε ήρθε κάποια να γνωριστούμε βαθύτερα ή να είμαστε μαζί χωρίς να νιώθει έλξη. Οι άλλοι πώς είναι μαζί χωρίς να υπάρχει η έλξη δεν το καταλαβαίνω. Τέλος πάντων, έτσι κι αλλιώς η ερωτική μου ζωή ήταν τελειωμένη πριν καν αρχίσει, ήδη από τη νεότητά μου αλλά πραγματικά έχω απορία πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν ζευγάρια που είναι μαζί χωρίς να θέλουν, πώς τους συμβαίνει αυτό. Δηλαδή πώς γνωρίζονται αυτοί οι άνθρωποι, τι λένε μεταξύ τους; ''Ψιλοκαλή είσαι, ας δοκιμάσουμε να είμαστε μαζί, πάμε κι όπου βγει''; Κι η άλλη το δέχεται; ''Μέτριος μού φαίνεσαι, ας γίνουμε ζευγάρι κι όσο πάει;''. Κι ο άλλος το δέχεται; Δεν ξέρω πραγματικά τι συμβαίνει. Εγώ μάλλον θα έχω κάπου άδικο (έλα όμως που δεν έχω, αυτό είναι το θέμα).