Από όσα περιγράφεις, φαίνεται πως δεν έχεις κάνει αποδοχή κληρονομιάς, αλλά επειδή έχουν περάσει και δύο χρόνια, η κληρονομιά θεωρείται πλασματικά αποδεκτή. Nα εξετάσεις την πιθανότητα αποποίησης μέσω δικαστικής οδού, εάν αποδείξεις ότι δεν γνώριζες τα χρέη ή βρισκόσουν σε πλάνη, φυσικά αφού συμβουλευτείς άμεσα δικηγόρο ειδικευμένο σε κληρονομικά θέματα, ώστε να δεις τις επιλογές σου.
14.11.2024 | 12:23
Χάος
Έχω 2 χρόνια που έχασα τον πατέρα μου και πρώτη φορά γράφω κάπου για αυτόν. Πρώτη φορά στη ζωή μου νευριάζω τόσο πολύ με κάποιον που δεν βρίσκεται στη ζωή. Ξέρω πως ίσως να γράψετε περί συγχώρεσης των νεκρών και όλα αυτά, όμως φοβάμαι πως δεν είναι τόσο απλό. Ας τα πάρω από την αρχή. Ο πατέρας μου έπινε και έπαιζε σε χαρτοπαικτικές λέσχες, όχι μεγάλα ποσά αλλά κάθε βδομάδα έπαιζε απο μία φορά, είτε σε λέσχη είτε στο καζίνο, δεν έχανε χρήματα πάντα και πάντα έπαιζε μικροποσά της τάξης των 20-30€. Ήταν χωρισμένοι οι γονείς μου και ο πατέρας μου έμενε στο δικό του πατρικό σπίτι το οποίο δεν το χρωστούσε με δάνεια στην τράπεζα ενώ εμείς (εγώ, η μητέρα και ο μικρότερος αδερφός μου) μέναμε σε ένα διαμέρισμα στο οποίο πληρώναμε κάθε μήνα 400€. Ο πατέρας μου δεν εργαζόταν, είχε κληρονομήσει από τους γονείς του μία βιοτεχνία επίπλων και την είχε πουλήσει για μερικά εκατομμύρια ολόκληρη, όπως ήταν (και τα μηχανήματα και τον χώρο) και με τα χρήματα αυτά πλήρωνε κάθε μήνα την διατροφή του διαζυγίου και τα άλλα τα έτρωγε σιγά σιγά, δεν είχε φιλοδοξία να βρει κάποια εργασία (42 χρονών ήταν, όχι μεγάλος να πεις θα βγει στη σύνταξη) και μου είχε υποσχεθεί πως ξέρει τι κάνει, πως τα επενδύει σε μετοχές στο χρηματιστήριο και πως έχει υπεραρκετά στην άκρη, ποτέ δεν θα τα ξοδέψει όλα. Ο ίδιος δεν μαγείρευε ούτε έκανε οποιαδήποτε δουλειά του σπιτιου, πλήρωνε μία Φιλιπινέζα (ή Ταυλανδή, δεν θυμάμαι) που ερχόταν, καθάριζε το σπίτι, του μαγείρευε και έφευγε. Είχε συνάψει ερωτικές σχέσεις με μία άλλη γυναίκα την οποία εγώ δεν γνώρισα ποτέ (μου είχε πει μόνο πως ήταν μικρότερή του και πως την αγαπούσε πολύ) και η ζωή του ήταν σπίτι (ύπνος και τηλεόραση δηλαδή) , ιπποδρομίες-στοιχήματα-καζίνο-χαρτιά, εξόδους (πήγαινε με την γυναίκα αυτή στα μπουζούκια και στα σκυλάδικα) και αυτό όλο και όλο. Όταν πέθανε από ένα θέμα που αφορούσε την καρδιά του, ο δικηγόρος που είχε αναλάβει την διαθήκη του με πληροφόρησε πως όχι μόνο δεν του είχε μείνει ούτε 1 ευρώ στην τράπεζα αλλά και πως το σπίτι του το είχε βάλει υποθήκη στους τοκογλύφους σε κάποιο παιχνίδι ή στοίχημα που μάλλον θα έχασε.Οι τοκογλύφοι αυτοί όχι μόνο πήραν το σπίτι αλλά ενοχλούν ακόμα και σήμερα εμάς, που καμία σχέση δεν είχαμε μαζί του, δεν γνωρίζαμε καν τι κάνει. Αστυνομίες κτλπ δεν βοήθησαν καθόλου, ούτε δικαστικά μπορούμε να το προχωρήσουμε αφού όλοι αυτοί οι τοκογλύφοι δρουν υπογείως και τα μαγαζιά τους για πότε ανοίγουν και για πότε κλείνουν (ή αλλάζουν επωνυμίες) ούτε χαμπάρι δεν το παίρνουν, είναι επικίνδυνα κυκλώματα και την πληρώνουν πάντα οι αθώοι δυστυχώς. Είμαι σίγουρος πως η γυναίκα που είχε γνωρίσει την είχε βάλει το κύκλωμα αυτό να πλησιάσει τον πατέρα μου και να τον κάνει να την ερωτευτεί, επειδή έχω διαβάσει και έχω ακούσει αρκετές παρόμοιες ιστορίες. 2 χρόνια μετά τον θάνατό του και ακόμα έχω νεύρα που η επιπολαιότητα ενός τέτοιου ανθρώπου (και ακόμα χειρότερα , ενός κοντινού συγγενή σου) μας οδήγησε ως εδώ, να ζούμε με τον φόβο και την απελπισία. Δεν ζήτησα ούτε ήλπιζα ποτέ να κληρονομήσω το σπίτι ή τα χρήματά του, άμα μου τα άφηνε δεν θα τα ρευστοποιούσα/ξόδευα ποτέ παρά μόνο για κάποιο σοβαρό θέμα υγείας αλλά να έχουμε τα δικά του χρέη που άφησε όταν εμείς έχουμε και τα δικά μας, αυτό παραπάει. Άνθρωπος ήταν και είχε τις αδυναμίες του όπως όλοι αλλά επειδή μας επηρέασε και εμάς με τις λάθος αποφάσεις του, δεν μπορώ να μην το πάρω προσωπικά. Αν γινόταν σε κάποιον φίλο μου δεν θα ένιωθα θυμό και αγανάκτηση αλλά θα προσπαθούσα να τον παρηγορήσω και να τον συμβουλεύσω αλλά συνέβη σε εμένα, σε εμάς.
5
