«Πιστεύω ότι η Κωνσταντίνα Αγγελική (η κόρη του) έχει δυο μπαμπάδες και θα κρατήσει ζωντανή τη μνήμη και το μεγαλείο της καρδιάς του Ντουζόν». Με αυτά τα λόγια, ο Κώστας Γρίμπιλας, ο ομογενής στο στήθος του οποίου χτυπά η καρδιά του Αυστραλού Ντουζόν Ζάμιτ, περιγράφει τα συναισθήματά του για την πρόσφατη γέννηση της κορούλας του. Και αποκαλύπτει ότι ζήτησε από τη μητέρα του Ντουζόν να γίνει νονά του παιδιού του.
Η ιστορία του Ντουζόν είχε κάνει το γύρο του κόσμου...Το 2008 ο νεαρός Αυστραλός έχασε τη ζωή του στη Μύκονο, μετά από ξυλοδαρμό που υπέστη έξω από νυχτερινό κέντρο του νησιού. Οι γονείς του Ντουζόν, αποφάσισαν τότε να κάνουν «δώρο» την καρδιά του παιδιού τους στον ομογενή Κώστα Γρίμπιλα. Ένα μήνα μετά τη μεταμόσχευση, ο Κώστας γνώρισε τους γονείς του Ντουζόν και ένα χρόνο αργότερα, το 2009 ζήτησε από τον πατέρα του Ντουζόν, Όλιβερ, να είναι ο κουμπάρος στο γάμο του με την αγαπημένη του σύντροφο Πόπη.
«Πώς μπορώ ποτέ να ξεχάσω τον Ντουζόν, όταν κάθε χτύπος της καρδιάς μου, μου θυμίζει πόσο τυχερός στ' αλήθεια είμαι; Δεν θα ήμουν εδώ, χωρίς εκείνον, αλλά ούτε και η κόρη μου. Είχα μόνο δυο μέρες ζωής όταν παρουσιάστηκε το μόσχευμα της καρδιάς του Ντουζόν», δηλώνει στον «Νέο Κόσμο» ο Κώστας Γρίμπιλας, σε ένα ξέσπασμα χαράς και συγκίνησης.
Και σημειώνει ότι η συγκίνηση είναι το ίδιο δυνατή, όπως και τον πρώτο καιρό: « Γι' αυτό, η γυναίκα μου κι εγώ, θέλαμε οι γονείς και τα αδέλφια του Ντουζόν να γνωρίσουν αμέσως το κοριτσάκι μας και ζητήσαμε από τη μητέρα του, Ρόζμαρι, να γίνει νονά του. Σε εκείνους χρωστάμε το ότι σήμερα κρατάμε στην αγκαλιά μας αυτό το κοριτσάκι. Αν δεν ήταν εκείνοι, δεν θα ήταν εδώ η Κωνσταντίνα, να κοιμάται πάνω στο στήθος μου και ν' ακούει τους χτύπους της καρδιάς του Ντουζόν. Αυτό είναι κάτι για το οποίο θα του είμαι σ' όλη μου τη ζωή, ευγνώμων».
Ο Κώστας Γρίμπιλας ζει μόνιμα πλέον με την οικογένειά του στο Σίδνεϊ. Όπως ομολογεί, από τη μέρα που υπεβλήθη στη μεταμόσχευση καρδιάς σταμάτησε να λειτουργεί με το «Εγώ» και πέρασε στο «Εμείς»... «Είναι γεγονός ότι, μέσα από το θάνατό του, ο Ντουζόν μού έσωσε τη ζωή. Από την πρώτη μέρα λοιπόν που μου χάρισε την καρδιά του, έχω κάνει μια μετάβαση από το Εγώ στο Εμείς. Νιώθω υπεύθυνος και για τους δυό μας. Έχω χάσει πια τον αυθορμητισμό των κινήσεών μου. Πριν κάνω ο,τιδήποτε, θα σκεφτώ, αν η κίνησή μου αυτή θα επηρεάσει θετικά ή αρνητικά εμένα και την καρδιά μας. Μού έχει εμπιστευθεί ό,τι πιο ιερό. Την καρδιά του! Θα ήταν λοιπόν ανέντιμο, από μέρους μου, να μη σκέφτομαι και για τους δυο μας» περιγράφει.
σχόλια