"Φαιδρή λογοκρισία (ή φαιδρότερη άγνοια;) σε έργο του Δανιήλ στην Εθνική Γλυπτοθήκη;" αναρωτήθηκε ο Γιάννης Χάρης στο buzz παρουσιάζοντας το παρακάτω ποστ του Κ. Κουρεμένου.
Φεύγουν αυτές τις μέρες οι τελευταίοι Αμερικανοί ένοπλοι απ' το Ιράκ, και ήμουν στην Εθνική Γλυπτοθήκη τελευταία, όπου μπορεί κανείς να δει το δεύτερο κομμάτι της έκθεσης Στα Άδυτα της Εθνικής Πινακοθήκης, εκείνο που αφορά τη μεταπολεμική τέχνη έως σήμερα. Έχει λοιπόν κάμποσα έργα του Δανιήλ (Παναγόπουλου), που δούλεψε πολλά χρόνια στο Παρίσι· ένα είναι μια λινάτσα με τίτλο Λινάτσα 23/VI/04 (La Busherie):
Ξεκάθαρη η αναφορά, μέσα από την ορθογραφικά τροποποιημένη λέξη Busherie, στον πρόεδρο - εγκληματία πολέμου Μπους, και βεβαίως υπάρχει λογοπαίγνιο με τη γαλλική λέξη boucherie, σφαγείο, μακελειό. Και όμως, η αιδώς της επιμελήτριας Δρ. Λίνας Τσίκουτα-Δεϊμέζη ήταν τόση ώστε ιδού πώς το διατύπωσε εκείνη στο εισαγωγικό κείμενο που είναι δίπλα, στον τοίχο.
"από ορθογραφικό λάθος, του ιδίου"! Ούτε καν "από συνειδητό ορθογραφικό λάθος, του ιδίου"! Τόση λεπτότητα! Στο δε αγγλικό τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, γίνονται καθαρή λογοκρισία, γιατί εξαφανίζεται η αλλοίωση από τον τίτλο, ο οποίος δεν αποδίδεται ως The Bushery, που θα ήταν διαφανέστατο, αλλά Butchery και μόνο:
Αυτό θα πει "λεπτότητα" και "διακριτικότητα", ειδικά προς τους αγγλόφωνους επισκέπτες...
-------------------------------------------------------------------------------------------
*Το παραπάνω ποστ εκτός απ' τη δημοσιοποίηση του ενδιαφέροντος αυτού παραλειπόμενου, έκανε και κάτι άλλο καλό: Μας θύμισε ότι υπάρχει η Εθνική Γλυπτοθήκη στο Γουδή.
Η έκθεση στην οποία παρουσιάζεται το έργο (περιλαμβάνεται και μια μικρή, αναδρομικού χαρακτήρα παρουσίαση όλης της εξέλιξης της δημιουργίας του πρωτοποριακού καλλιτέχνη Δανιήλ -Παναγόπουλου-, 1924-2008) λέγεται:
«Στα άδυτα της Εθνικής Πινακοθήκης – Άγνωστοι θησαυροί από τις συλλογές της – Μεταπολεμική και Σύγχρονη τέχνη».
Εκτός των άλλων σ' αυτήν υπάρχουν έργα των Χ. Μπότσογλου, Γ. Γαϊτη, Κ. Τσόκλη, Α. Ακριθάκη, Ν. Κεσσανλή, Κ. Ξενάκη, Παύλου, Δ. Μυταρά, Ε. Σακαγιάν, Π. Τέτση, Α. Φασιανού, Γ. Ψυχοπαίδη, κ.α.
έως 30/4/2012
-----
MIA ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Μετά τη δημοσίευση του ποστ, η κυρία Λίνα Τσίκουτα - Δεϊμέζη
(Επιμελήτρια της έκθεσης) μου έστειλε την ακόλουθη διευκρίνιση:
Κύριε Άρη Δημοκίδη,
Σχετικά με το θέμα που έχει δημιουργηθεί γύρω από ένα έργο του
καλλιτέχνη Δανιήλ, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στην έκθεση την
οποία επιμελούμαι στην Εθνική Γλυπτοθήκη και τα σχόλια που έχουν
αναρτηθεί θα ήθελα να σας αναφέρω τα ακόλουθα. Φυσικά και δεν
υπήρχε καμμία πρόθεση λογοκρισίας ή αιδούς από μεριάς μου.
Διαφορετικά δεν θα διάλεγα το συγκεκριμένο έργο, ως τελευταίο της
μικρής αναδρομικής έκθεσης (11 έργα), που του αφιερώνεται, μέσα
στην συνολική έκθεση της μεταπολεμικής και σύγχρονης ελληνικής
τέχνης. Υπήρχαν πολλά έργα που θα μπορούσαν να επιλεγούν από την γενναιόδωρη δωρεά του προς την Εθνική Πινακοθήκη.
Το 2004, ο Δανιήλ σε ηλικία 80 ετών, βρισκόταν σε άσχημη φυσική και ψυχολογική κατάσταση και η υγεία του επιδεινώθηκε σταδιακά, ενώ κατά διαστήματα είχε κάποια μικρή παροδική σύγχιση ως προς την μνήμη του. Γνωρίζοντας από πολύ κοντά, μαζί με άλλους φίλους του, όπως η εικαστικός Διοχάντη, την καθημερινότητά του και τις
δυσκολίες τα τελευταία χρόνια της ζωής του, θεωρώ πως θα μπορούσε να έχει κάνει ένα απλό ορθογραφικό λάθος στον τίτλο του έργου. Εξ' άλλου υπήρχαν και άλλα μικρολαθάκια σε σημειώσεις ή επιγραφές πίσω από έργα του.
Το σημαντικό όμως στην έκθεση της Γλυπτοθήκης δεν είναι ένα
πιθανό λάθος εκτίμησης από μεριάς μου, σε ένα τίτλο έργου για να
εστιάσουμε μόνο εκεί.
Το σημαντικό είναι η παρουσίαση του έργου του Δανιήλ, που δίνει
τη δυνατότητα, έστω δειγματοληπτικά, να γνωρίσουμε την
δημιουργική πορεία ενός πρωτοπόρου διανοούμενου καλλιτέχνη της
γενιάς του '60, ο οποίος μέχρι το τέλος δημιουργούσε με έμπνευση
και παρέμενε ευαισθητοποιημένος σε διεθνή πολιτικά και
κοινωνικά ζητήματα.
Το σημαντικό είναι ένα Μουσείο να προτείνει και να προσφέρει
γνώση, καλλιέργεια και αισθητική απόλαυση, ανάταση του πνεύματος
και της ψυχής, μέσα από ξεναγήσεις στο κοινό του, ή σε σχολεία,
όπως πχ της 6ης δημοτικού της Σχολής Χουρδάκη με ενδιαφέρουσες
παρατηρήσεις των μικρών παιδιών και για το έργο του Δανιήλ ή σε
φοιτητές των Σχολών Καλών, όπως του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Το σημαντικό της έκθεσης είναι ακόμη, πως μέσα από συστηματική,
επίπονη έρευνα "ανακαλύφθηκαν", αναδύθηκαν απο τις αποθήκες,
συντηρήθηκαν και εκτίθενται πολλά σημαντικά, άγνωστα έργα
γνωστών ή παραγνωρισμένων καλλιτεχνών, προσφέροντας, μέσα από τις συγκεκριμένες δυνατότητες της συλλογής, την παρουσίαση της εξελικτικής πορείας της μεταπολεμικής και σύγχρονης ελληνικής
τέχνης, από την ζωγραφική στις τρεις διαστάσεις, από την αφαίρεση
στις νέες τάσεις, τις εγκαταστάσεις και τα περιβάλλοντα.
Τέλος, σημαντικό είναι να μιλήσουν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες για το
έργο τους και για την έκθεση, μέσα από συναντήσεις με το κοινό που
θα πραγματοποιηθούν από τέλος Ιανουαρίου και για τρεις μήνες
μέχρι το τέλος της έκθεσης. Το πρόγραμμα θα ανακοινωθεί τον
καινούργιο χρόνο.
Με τιμή
Λίνα Τσίκουτα - Δεϊμέζη
Επιμελήτρια της έκθεσης
σχόλια