» Κάποιος, πρινχρόνια, τον είχε δει να διαλύει κάτιφιλόδοξες άμυνες σαν την ηθική καραφλώνπολιτικών μπροστά στον παλιό καλόπλουτισμό. Κάποιος άλλος τον θαύμαζεγια το προγούλι του, αντίσταση στηφυλετική ανωτερότητα των αθλητών.Πιθανότατα ορισμένοι θα τον είχανφαντασιωθεί στην ομάδα τους να σκορπάποδοσφαιρικό τρόμο σαν θηλυκή υπάλληλοεφορίας που είναι στις μέρες της. Κανείςόμως ποτέ δεν τον φανταζόταν στη ΝέαΣμύρνη ανάμεσα σε κοκ, φραπέδες καιτσιμέντο. Κακώς.
» Τον λένε Ρεκόμπα.Αλβάρο Ρεκόμπα. Και η Νέα Σμύρνη φέτοςθα έχει πλάκα. Είναι σαν να έρθει ο Bonoνα τραγουδήσει σε μπουάτ της Πλάκας.Σαν να πάρει μεταγραφή ο Λάρι Κινγκ στοΚανάλι 10. Σαν να γίνει πρωθυπουργός οΜπους στην Ελλάδα - αν και αυτό μπορείκαι να μας έφερνε καλύτερες μέρες. Τονόημα έγινε σαφές: Ο Πανιώνιος πλήρωσεκαι πήρε παγκόσμια φήμη. Και έναν παίκτηπου δεν τολμούσε να ονειρευτεί.
» Μισό λεπτό όμως.Την ίδια εποχή που ο Ρεκόμπα είναι γιαεμάς μεταγραφική μπόμπα, η αναχώρησητου θρησκόληπτου χριστιανού Ριβάλντοπρος το μουσουλμανικό Ουζμπεκιστάν καιτο θεό του χρήματος παρουσιάζεταιαπαξιωτικά. Ποια ακριβώς είναι η διάφορα;
» Το καλοκαίριφέτος δίδαξε όμορφες ιστορίες κοινωνικήςταπείνωσης πλουσίων και στην μπάλα. Ηαγαπημένη ενασχόληση όλων (το κουτσομπολιόείναι το αρχαιότερο χόμπι), η μεγέθυνσητων ρυτίδων των ισχυρών, έγινε και στηνμπάλα. Πρώτα με τον Καστίγιο. Αυτόν τογεννημένο με αλήτικο DNAπιτσιρικά που λάτρεψε τον εαυτό τουλίγο λιγότερο από τα χρήματα. Και απέτυχε.Μετά με τον Ριβάλντο που έτρεξε προςτην Ανατολή για λίγα ακόμα εκατομμύριαδολάρια, αποδεικνύοντας πως κάποιοιείναι πολύ φτωχοί δισεκατομμυριούχοι.Στον Ρεκόμπα ακόμα υπάρχει έναςαστερίσκος. Δεν φαίνεται να έκανε ό,τιέκανε (μόνο) για τα φράγκα. Μια υποψίαόρεξης για μπάλα κρύβεται κάτω από τοπρογούλι του, ακόμα και αφότου είδε τοαναχρονιστικό εξάμβλωμα που λέγεταιγήπεδο της Νέας Σμύρνης. Αν φανεί τελικάη όρεξη, θα βγάλουμε έναν ωραίο χειμώνα.
» ΥΓ.: Αυτές τιςμέρες είναι σε εξέλιξη μια ενδιαφέρουσαδική ορισμένων πρωταγωνιστών του φονικούστη Λαυρίου, ένα απόγευμα καθημερινήςπριν από χρόνια. Αν ήταν ένα κακό δικαστικόέργο, η κάμερα θα πήγαινε από τη μίζερηΕυελπίδων σε γυαλιστερά γραφεία, όπουκάποιοι μεγαλοϋπαίτιοι θα χασκογελάνεαδιάφοροι. Μικρό (αν και καθυστερημένο)μάθημα κοινωνικής θλίψης για τουςκατηγορούμενους: Οι στρατιώτες πάνταπονάνε περισσότερο από τους στρατηγούς.
σχόλια