Αγαπητέ δήμαρχε,
Yποθέτωπως θα συμφωνήσεις μαζί μου ότι οιγκρίνιες για την ασχήμια της πόλης είναιδικαιολογημένες. Κυκλοφοριακό, η επίθεσητων τεράστιων τσιμεντένιων κτιρίων πουέχουν την πλάτη γυρισμένη στον ευαίσθητοαστικό ιστό, η προφανής έλλειψη πράσινου,η άναρχη δόμηση δημιουργούν την εικόναμιας πόλης που θέλει να γίνει μητρόπολη,αλλά προς το παρόν επιλέγει το ρόλο τηςάσχημης πλην λειτουργικής βαλκανικήςπρωτεύουσας. Και ενώ θα μπορούσαμε ναδημιουργήσουμε εκρήξεις αισθητικής(και ελπίδας) με την επιλογή εξαιρετικώνγλυπτών, επιλέγουμε να κανιβαλίσουμεή και απλά να αδιαφορήσουμε ακόμη καιγι' αυτήν τη χρυσή ευκαιρία της δημόσιαςτέχνης. Αντιπαραβάλλοντας (με χιούμορίσως;) τη λογική μιας νύχτας των ζωντανώννεκρών.
Γιατί τόση κακογουστιάστην επιλογή των αγαλμάτων που στήθηκανή στήνονται στην πόλη; Φαντάζομαι πωςο ρόλος τους πρέπει να είναι να ανάκλησηστη μνήμη ιστορικών γεγονότων ήπροσωπικοτήτων, η «διακόσμηση»των πόλεων, η μύηση του πολίτη καλλιτεχνικήςέμπνευσης και πρωτοπορίας. Αντ' αυτού,η δημόσια αισθητική της Αθήνας -για τηνοποία και εσύ δήμαρχε έχεις μερίδιοευθύνης, αν και η αλήθεια είναι ότι οιπροκάτοχοί σου ήταν οι αρχιτέκτονεςτου freak show-εξαντλείται στην άρπα-κόλλα λογική,όπου πλατεία και άγαλμα, όπου δρόμοςκαι προτομή και τανάπαλιν. Και μπορείο δήμος να μην είναι ο αποκλειστικόςυπεύθυνος για την επιλογή των έργων ήτων χώρων όπου αυτά θα στηθούν, όμωςέχει καθοριστικό ρόλο, καθώς σε κάθεπερίπτωση η τελική απόφαση εγκρίνεταιαπό το δημοτικό συμβούλιο. Κι εκεί-εφόσον ο δήμος έχει άποψη για τηναισθητική της πόλης, για το πώς πρέπεινα λειτουργήσει σε σχέση με τους κατοίκουςτης και τους επισκέπτες της- μπορεί ναεπέμβει.
Η αλήθεια πως η διαδικασίαεπιλογής γλυπτών για τους δημόσιουςχώρους είναι εγκλωβισμένη σε έναπολύπλοκο νομικό πλαίσιο που προβλέπειτην εμπλοκή μιας σειράς φορέων. Σε κάθεπερίπτωση, της επιλογής ενός έργουπροηγείται καλλιτεχνικός διαγωνισμός.Μια επιτροπή που συστήνεται σε επίπεδοπεριφέρειας, με εκπροσώπους διαφόρωνφορέων, (ΤΕΕ, καλλιτέχνες, νομαρχία,δήμος, περιφέρεια, κ.λπ.) αποφασίζει γιατην καλλιτεχνική αρτιότητα του έργουκαι προτείνει το χώρο που θα τοποθετηθεί.Η απόφαση κατατίθεται στο δημοτικόσυμβούλιο και συνήθως εγκρίνεται ωςέχει. Σε κάθε περίπτωση ο δήμος δενμπορεί να διαθέσει περισσότερα από6.000 ευρώ για την αγορά ενός γλυπτού, μετη διαδικασία πανελλήνιου διαγωνισμού,ποσό σαφώς περιοριστικό για την απόκτησηενός σπουδαίου έργου με την υπογραφήκορυφαίου καλλιτέχνη. Υπάρχουν βέβαιακαι οι δωρεές προς το δήμο που φαίνεταιότι σε πολλές περιπτώσεις προτιμώνται,αφού δεν πρόκειται να αγοράσει ο ίδιοςτο έργο και να επιβαρυνθεί οικονομικά.Αλλά και ο δήμος, με δική του πολιτικήαπόφαση μπορεί να προτείνει την τοποθέτησηενός έργου που υπόκειται στην καλλιτεχνικήκρίση της επιτροπής.
Δεν ξέρω αν θα πρέπεινα απαιτηθεί μια μόνιμη επιτροπή πουμε γνώσεις και μεράκι θα αναλάβει τηνκαλυτέρευση της εικόνα της πόλης. Ξέρωόμως πως δεν αρκεί τα συνεργεία τουδήμου να επιβάλλουν πρόστιμα για τατραπεζοκαθίσματα που βγάζουν παράνομαοι καταστηματάρχες σε δημόσιους χώρους-χωρίς βέβαια ποτέ να τα απομακρύνουν-αλλά θα πρέπει τουλάχιστον να φροντίσεινα μη βρίσκονται δίπλα σε έργα. Πως, ανμη τι άλλο, θα έπρεπε να τα φροντίσειαπό τις κουτσουλιές που τα «κοσμούν».Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα τωνπροτομών στο Πνευματικό Κέντρο, ανάμεσάτους και αυτό του Αντ. Τρίτση που είχεςυποσχεθεί, δήμαρχε, να μεταφερθεί στηνπλατεία απέναντι απ' το ΡΕΞ, και τοοποίο μόλις που διακρίνεται κάτω απότις φυλλωσιές ενός δέντρου. Ανάλογοείναι το «παρόν» των τριών τραγικώνποιητών της αρχαιότητας στο πεζοδρόμιοτης οδού Αμαλίας, μόνο που αυτά έχουν«παρέα» τα περίπτερα, τις στάσειςλεωφορείων, τους μικροπωλητές.
Προσοχή, όπως περπατάςανέμελος στο δρόμο, η κακογουστιάκαιροφυλακτεί!
Μετά τιμής
Ξυπόλυτος Δήμαρχος
σχόλια