1 Αν μπορούσαγια μια μέρα να γίνω οδηγός του πολιτιστικούλεωφορείου (που στην πραγματικότητα θαπερνάει από όλα τα ιστορικά μνημεία τηςπόλης), θα πήγαινα τους ανυποψίαστουςτουρίστες στα δικά μου εναλλακτικάμνημεία και σύγχρονα αξιοθέατα τηςπόλης. Τα ξημερώματα θα τους ξεφόρτωναστο Neverland. Ηrave σκηνή της πόλης υπάρχει ακόμα σ' έναbar μοναδικό στο είδος του. Παίζει μόνοtranceκαι έχει την πιο τέλεια διακόσμηση:Είναι γεμάτο με τεράστιους παραισθησιογόνουςπίνακες (by nasiart), φτιαγμένους με φωσφορούχαχρώματα που αναδεικνύονται μόνο ότανανάβουν οι δεκάδες black lights.
2 Το πρωί θαπάρκαρα το λεωφορείο στην πλατείαΑριστοτέλους και θα ανεβαίναμε στηνκορυφή του Ηλέκτρα Παλάς(για καφέ και θέα).
3 Μετά θα τουςέδειχνα τη βιτρίνα του δισκάδικουStereodisc που μ'αρέσει πολύ αισθητικά (όπως και αυτήτου RollingUnder).
4 Το λεωφορείοθα έκανε και μια στάση κάτω απ' τοσπίτι-στούντιο του Στέργιου Δελιαλή.Θα ανεβαίναμε με το ασανσέρ για μιαμικρή γεύση από το ΜουσείοDesign, το οποίο είναι -ακόμα!-άστεγο. Χρηστικά αντικείμενα διαφόρωνεποχών, αριστουργήματα γραφιστικής,αφίσες, memorabilia, βιβλία, περιοδικά κ.λπ.Όλα περιμένουν τον αρμόδιο που, επιτέλους,θα τους παραχωρήσει το χώρο που τουςαξίζει.
5 Θα ήταν δύσκολονα φτάσω το λεωφορείο εκεί (αν και μετην κίνηση είναι δύσκολο να πας οποιοδήποτεόχημα οπουδήποτε!), αλλά θα έδειχνα στουςεπιβάτες τα Λουλουδάδικα.Σε απόσταση αναπνοής υπάρχει η χειρότερηηχορύπανση και η βραβευμένη ως Νο1 στηνΕυρώπη ρύπανση μικροσωματιδίων! Εκείόμως, στο κέντρο της πόλης, προστατευμένααπ' τις ορδές αυτοκινήτων, νέφους καιπαραφροσύνης, τα Λουλουδάδικα μοιάζουνμε κρυμμένο βουδιστικό κήπο που ταεγκόσμια δεν τον αγγίζουν και δεν τοναφορούν καθόλου.
6 ΠαρακμιακόΛούνα Παρκστην Aρετσού. Ένα χαρακτηριστικό-ετοιμόρροπο αλλά πανέμορφο- κομμάτιτων '70s, με μια μάλλον τρομακτικήμπαλαρίνα-γίγαντα!
7 Το λεωφορείοθα περνούσε έξω απ' το σπίτιτου Χρίστου Τσιγγιρίδη(του πρωτοπόρου του ελληνικού ραδιοφώνου)στη Βασιλίσσης Όλγας που λειτουργούσεκαι ως στούντιο από το 1926.
8 Μετά θα οδηγούσαως την παλιά παραλία, για βόλτα στοΘερμαϊκό με κάποιο απ' τα καράβια-καφετέριες.Κι αν είχαμε παιδιά μαζί μας, θα ανεβαίναμεκαι σε κείνο το πολύχρωμοπαιδικό τρενάκι που τρέχεικατά μήκος της παραλίας, παίζονταςσυνέχεια στα μεγάφωνα το «Χαρωπά τα Δυομου Χέρια τα Χτυπώ»!
9 Αφού θα είχενυχτώσει και θα είχαν κλείσει όλα ταμαγαζιά, το λεωφορείο θα μας ξεφόρτωνεστην Τσιμισκή, όπου τέτοια ώρα τα άδειαπεζοδρόμια και η ησυχία αναδεικνύουντις φωτισμένες βιτρίνες.Ένα σκηνικό κινηματογραφικό, απρόσμεναόμορφο.
10 Μια στάση καιστο μπαρ Art-House,για λίγο χορό...
11 Στο τέλος, θαπήγαινα από το φαρδύ δρόμο του Φοίνικαπου είναι γεμάτος με απίστευτες αφίσεςτων σκυλάδικων της πόλης (περιέργως δενυπάρχουν σχεδόν πουθενά αλλού). Δεύτερακαι τρίτα ονόματα σε απίθανα υποβλητικέςφωτογραφίσεις: αυτές οι αφίσες είναιέργα τέχνης και ο δρόμος του Φοίνικα,στα μάτια των ήδη μισομεθυσμένωνεπιβατών, θα μοιάζει με drive-throughγκαλερί...
σχόλια