Πέμπτη βράδυ, 20.30,σταθμός ΗΣΑΠ Κηφισιάς
Στο σταθμό ΗΣΑΠ Κηφισιάςγίνεται κάτι που δεν έχω συναντήσειπουθενά αλλού. Οι ταξιτζήδες εδώ δενκαταδέχονται να πάρουν ένα μόνο πελάτη.Λες στο χαρούμενο πηγαδάκι που σεπεριμένει έξω από τα ταξί πού πηγαίνειςκαι αναλόγως με τον προορισμό σε βάζουνσε ένα ταξί μαζί με 2, 3 ή και 4 άτομα.(Είναι πιο ωραία με παρέα.) Μπορεί να παςστον Διόνυσο μέσω Νέας Ερυθραίας,Πολιτείας και Δροσιάς. Αν δεν έχει κόσμο,ο ταξιτζής μπορεί να περιμένει και τοεπόμενο τρένο μέχρι να γεμίσει το ταξί.Απόψε είμαστε μια χαριτωμένη παρεούλατων τεσσάρων. «Εσύ δικηγόρος δεν είσαι;Σε έχω ξαναπάρει κούρσα» λέει ο ταξιτζήςστον διπλανό του, έναν ηλικιωμένο κύριομε χαρτοφύλακα, μόλις στρίβουμε στηνΚηφισίας. «Ναι, είμαι δικηγόρος» κάνειτο λάθος να του απαντήσει ο ηλικιωμένοςκύριος .«Εμείς που έχουμε διαβάσειξέρουμε την αλήθεια» του λέει αποφασιστικά.Απόψε ήρθε η ώρα να μάθουμε κι εμείς τηναλήθεια. Όλα είναι μια σιωνιστικήσυνωμοσία («Ο Κουίκ κοπελιά; Εβραίος! ΟΣημίτης; Εβραίος, το λέει και το όνομα»).Επίσης, οι Εβραίοι έχουν συνεργαστείμε τους εξωγήινους (κάπου εδώ ακολουθείένας ακατάληπτος μονόλογος για τονεξωγήινο του Ρόσγουελ που μιλούσεεβραϊκά). Και (τι έκπληξη!) οι μόνοι πουμπορούν να νικήσουν αυτήν τη σιωνιστικήπλεκτάνη είμαστε εμείς «οι απόγονοιτου Μεγάλου Αλεξάνδρου». Κοιτάωαποσβολωμένη έξω απ' το παράθυρο. Όταναφήνουμε το δικηγόρο με το χαρτοφύλακακάπου στη Δροσιά, ο ταξιτζής γυρνά καιμου λέει «Κοπελιά τ' ακούς; Τα λέω στηνύφη για να τ' ακούει η πεθερά». «Μάλιστα»απαντάω. «Και με τι ασχολείσαι;» (σημείωση:ποτέ δεν λες σε ταξιτζή ότι είσαιδημοσιογράφος. Νομίζει ότι είσαι ή τοδεξί χέρι του Τράγκα ή ότι έχεις κάποιαπρόσβαση στην εξουσία και θα του πειςσκοτεινά μυστικά). «Είμαι φοιτήτρια».«Και τι σπουδάζεις;». Το σκέφτομαι,«Χημεία».
Κυριακή, 13.30
Παίρνω το ταξί από τηνΑρδηττού. Πρέπει να 'μαι στο Ψυχικό σεακριβώς δέκα λεπτά κι έξω βρέχει - ηΒασιλέως Κωνσταντίνου είναι τελείωςπηγμένη. Στο πίσω κάθισμα κάθεται ήδημια κοπέλα με το παιδάκι της - έχει ανάψειη συζήτηση. Ο ταξιτζής έχει ήδη αναλάβειτο ρόλο του σοφού γέρου. Μας ενημερώνειμε μειλίχια φωνή για το πόθεν εσχες τωνβουλευτών, το Βατοπέδι και την «ανώμαλη»κοινωνία του θεάματος. «Δεν τα γνώριζαόλα αυτά» λέει εντυπωσιασμένη η κοπέλατου πίσω καθίσματος. Για κάποιο περίεργολόγο το κήρυγμα καταλήγει στο γάμο.«Έβαλα μυαλό μόνο όταν παντρεύτηκα.Μακάρι να είχα παντρευτεί νωρίτερα»μας δηλώνει κοντά στο Φάρο Ψυχικού. «Μα,ναι» συμφωνεί και η κοπέλα του πίσωκαθίσματος, «ήμουν 20 χρόνων όταν έκανατο λεβέντη μου, μακάρι να τον είχα κάνειπιο νέα». («Πόσο πιο νέα;» σκέφτομαι,«στα 12;»). «Από πίσω σου κάθεται έναςμελλοντικός τραγουδιστής» με ενημερώνειο ταξιτζής. Κοιτάω το χοντρουλό αγοράκιστο πίσω κάθισμα. «Ναι, σήμερα θα πάμεστην πρώτη μας οντισιόν» μου λέει η μαμάτου υπερήφανη. «Α, μπράβο!» απαντάω.«Πού;» (Υποψιάζομαι ότι η απάντηση δενθα είναι η Λυρική Σκηνή). «Στο "Ελλάδαέχεις ταλέντο"». « Και τι τραγουδάς;»λέω χαμογελώντας ενθαρρυντικά. «Ξένακυρίως» μου απαντάει το τερατάκι τουπίσω καθίσματος. «Τραγούδα λίγο για τηνκοπέλα» του λέει η μαμά του (πάντααντιπαθούσα τους ανθρώπους που βάζουντα παιδάκια τους να τραγουδάνε σεταβέρνες και τραπέζια, πόσο μάλλον σεταξί). Κι έτσι, μέσα στο μποτιλιάρισματης Κηφισίας και τη βροχή, ακούμε όλοιμαζί το παιδάκι που τραγουδάει μεστεντόρεια φωνή το «Βeautiful»της Κριστίνα Αγκιλέρα. «Everydayis so wonderful. Then suddenly;it's hard tobreathe» τραγουδάει χωρίςίχνος ειρωνείας.«Now and then I get insecure from all the pain I ‘m so ashamed.You are beautiful nomatter what they say». Έχει ωραίαφωνή.
σχόλια