Στον πεζόδρομο της Κλειτίου
Έχουμε κάτσει έξω απότο Baba au Rum.«Επιτέλους ένα μπαρ στην Αθήνα που δενσερβίρει μπόμπες» παρατηρεί ο Σ. κι έχειδίκιο. Τα καθαρά ποτά τείνουν πια ναγίνουν είδος προς εξαφάνιση. Χαζεύω τηνεπιγραφή της απέναντι βιτρίνας. «ΜαλλιάΜολοκότου» (τι ωραία ονόματα που έχουντα μαγαζιά μαλλιών: Μαλλιά Μολοκότου,Μαλλιά Σακαλάκ) και πίνω από τα ποτά τωνφίλων μου την ώρα που κοιτάνε αλλού, σαν12χρονο σε οικογενειακό τραπέζι. Μουθυμίζω κάτι καπνιστές που ισχυρίζονταιπως «το έχουν κόψει», αλλά αυτό πουεννοούν είναι ότι κάνουν τράκα στουςγύρω τους. Γυρνάω σπίτι κατά τις 4.00.Χαζολογάω λίγο στο σαλόνι που θυμίζειβομβαρδισμένο καταφύγιο από τηνακαταστασία και πέφτω για ύπνο. Ξυπνάωαπότομα από σειρήνες και πυροβολισμούς.Είναι σχεδόν πέντε το πρωί. Τα δυο κλαμπτης γειτονιάς μου, που με κρατάνε σταθεράξύπνια τις Παρασκευές και τα Σάββαταμε techno μπιτάκια και τατελευταία hits της ΈλεναςΠαπαρίζου, έχουν πια κλείσει. Δεν δίνωσημασία - υποθέτω ότι άλλος ένας μεθυσμένοςστούκαρε στα πράσινα κάγκελά τηςΑρδηττού: κάθε Δευτέρα είναι μυστηριωδώςξεχαρβαλωμένα και το πεζοδρόμιο γεμάτογυαλιά. Πολύς κόσμος τρακάρει εδώ, δενείμαι σίγουρη γιατί. Λίγο πριν μεξαναπάρει ο ύπνος, ακούω κάποιον πουφωνάζει με μια ντουντούκα. Το επόμενοαπόγευμα αρχίζουν τα μηνύματα. «Τι έγινεστη γειτονιά σου;», «Είσαι καλάς Γλίτωσεςαπό τους πιστολέρο;». Μαθαίνω τι έγινεόταν ανοίγω την τηλεόραση (η ξεφτίλατου μοντέρνου: μαθαίνεις τι γίνεταιστον επικίνδυνο «έξω» κόσμο από τηντηλεόραση). Δύο τύποι πήγαν να κλέψουνδυο κοπέλες υπό την απειλή όπλου (!) στηνοδό Αρδηττού. Εκείνες κάλεσαν τηνΑστυνομία, η Αστυνομία έτυχε να είναικοντά κι άρχισε να τους κυνηγάει. Οιληστές έβγαλαν όπλο, κι έτσι ξεκίνησεένα κυνηγητό με πιστολίδι στους δρόμουςτου Μετς. Μου φαίνεται απίστευτο. Ανκαι, αν το καλοσκεφτεί κανείς, μόνοαπίστευτο δεν είναι. Μάλλον εγώ εθελοτυφλώ,που επιλέγω να αγνοώ πόσο βίαιη είναιη καινούργια αθηναϊκή πραγματικότητα:γκαζάκια , εκρήξεις, επιθέσεις, ληστείες.
Δευτέρα μεσημέρι13.00, οδός Αθηνάς
Όπως στρίβω για τηνΕυριπίδου, πέφτω πάνω σε μπλόκο τηςΑστυνομίας. «Πού πας ρε κοπελιά; Δενξέρεις ότι είναι επικίνδυνα εδώ;» μουλέει ένας αστυνομικός όλο τσαντίλα. Πάωνα μπω από τη Σοφοκλέους. Είναι κι αυτήαποκλεισμένη με μπλόκο. Τώρα πια έχεικι επισήμως σύνορα η περιοχή. Σωστά,καιρός να αφήσουμε το κέντρο της Αθήναςστην τύχη του. Γιατί να ασχολούμαστε;Τέσσερις δρόμοι είναι όλοι κι όλοι. Αςπλακωθούν μεταξύ τους τα πρεζόνια, οιμετανάστες και οι άστεγοι. Άσ' τους ναεξοντωθούν μόνοι τους, αυτή είναι η ιδέααπ' ό,τι φαίνεται.
σχόλια