«Εκτός από τον Συνασπισμό, που τον έχω άχτι, μεγαλύτερο άχτι έχω τους Οικολόγους και όλο αυτό τον οικοφασισμό ας πούμε, τους Πράσινους Χμερ τους λεγόμενους, τους οποίους σιχαίνομαι... Αυτοί νομίζουν ότι είναι μικροί θεοί και θα επέμβουν στο οικοσύστημα. Πέρυσι, που δεν έβρεχε, λέγανε για καταστροφή από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Τώρα που βρέχει δεν τους ενδιαφέρει, δεν επανέρχεται το θέμα».
Τζίμης εναντίον Χρυσόγελου. Ο Τ. Πανούσης επικριτικός (και προβλέψιμος πια) μεταξύ σοβαρού και αστείου στο θολό πράσινο...
Κάτω από αυτές τις συνθήκες οι διαχειριστές της πολιτικής εξουσίας εμφανίζονται σαν βασιλιάδες χωρίς βασίλειο. Aπό τις ερχόμενες εκλογές ένα πράγμα δικαιούται να περιμένει κανείς: τις επόμενες».
Ο σκηνοθέτης Βασίλης Παπαβασιλείου για το αδιέξοδο της πολιτικής ζωής.
«Αν υπάρχουν πάρκα, στην καλύτερη περίπτωση εξυπηρετούν μόνο για να κάνουμε τζόκινγκ το πρωί ή κάποια άλλη μοναχική δραστηριότητα. Πρέπει όμως να συσχετίζουμε τον αστικό σχεδιασμό με ζώνες ευτυχίας, με το πράσινο ως παράγοντα χαράς. Ακόμα κι ένα ψηλό κτίριο, ως κάθετη συγκέντρωση ανθρώπων, θα μπορούσε να είναι η προϋπόθεση για να δημιουργηθεί χώρος για περισσότερο πράσινο. Το μεγάλο μέγεθος μπορεί να είναι δώρο για την πόλη. Δεν είναι απαγορευτικό να υπάρχε σε μια περιοχή της πόλης μια ζώνη με ψηλά κτίρια».
Οι σωστές διαστάσεις της πόλης από τον αρχιτέκτονα Δημήτρη Φατούρο.
«Όταν εγώ διαφώνησα, παραιτήθηκα. Εκείνοι που συναποφάσισαν τις εκλογές και διέσυραν την παράταξη και ταπείνωσαν τους νεοδημοκράτες θα πράξουν το ίδιο;... Οι αυτονότητοι δύο Ηρακλειδείςτου στέμματος».
Πάνω στη μαύρη ώρα επανήλθε και ο καταφρονεμένος εξάδελφος Μιχάλης Λιάπης (το φαρμάκι προς Σουφλιά και Ντόρα).
«Περιμένω τη δεύτερη απόπειρα της εκτέλεσής μου με άγχος. Το μυαλό μου γυρίζει συνεχώς στο ότι θα πρέπει να υποστώ το ίδιο βασανιστήριο με εκείνο που μου επέβαλαν οι Αρχές του Οχάιο εκείνη την Τρίτη, στις 15 Σεπτεμβρίου. Το πρωτόκολλο των εκτελέσεων της Πολιτείας δεν έχει αλλάξει, αλλά ούτε και η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι φλέβες μου...».
Dead man speaking .O καταδικασμένος σε θάνατο Ρόμελ Μπρουμ, αναμένοντας τη δεύτερη προσπάθεια εκτέλεσής του, καθώς στην πρώτη οι δήμιοι δεν βρήκαν φλέβα.
«Εγώ υπήρξα ένας κωδωνοκρούστης που χτυπούσα την καμπάνα, με έλεγαν αντάρτη -άλλο κακό κι αυτό-, υπέφερα από τον πολυβολισμό που δεχόμουν να μη μιλήσω.»
Δεν είναι ο Κουασιμόδος, είναι ο Βύρων Πολύδωρας που βαρά ακόμα τις καμπάνες της γκρεμισμένης Ρηγίλλης.
«Ούτε αυτή έχει βγάλει φωτογραφία μαζί μου. Ίσως δεν βρεθήκαμε μαζί, γιατί όταν εγώ ήμουν διπλωμάτης, εκείνη ήταν γραμματέας του μπαμπά της...».
Πόσο γλυκά με σκοτώνεις... Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος με δολοφονικό τακτ απαντά στην ερώτηση γιατί δεν έχει κάποια φωτό με την Ντόρα.
«Αυτό το σπίτι δεν έπρεπε να πουληθεί... Είναι ένα σπίτι διατηρητέο για την ταυτότητα, την ψυχή και τον πολιτισμό που κουβαλούσε... Νομίζω ότι σήμερα έγινε μια ανόσια πράξη».
Ο Κώστας Σκανδαλίδης σχολιάζει την πώληση του σπιτιού της Μελίνας και του Ντασέν στην οδό Αθηναίων Εφήβων σε επιχειρηματία.
«Ο Σούμο λαμβάνει αντικαταθλιπτική αγωγή, καθώς μετά την αποχώρησή του από το Μέγαρο των Ηλυσίων το 2007 άρχισε να παρουσιάζει προβλήματα συμπεριφοράς και επιθετικές τάσεις».
Σιράκ δαγκωτό. Η σύζυγος του Ζακ Σιράκ, η Μπερναντέτ, αποκαλύπτει τους λόγους που ο σκύλος του ζεύγους δάγκωσε για τρίτη φορά τον πρώην Πρόεδρο (προσοχή τώρα στον Αντώναρο).
σχόλια