Άγιε Ρέντσο (Πιάνο), κάνε το θαύμα σου

Από τη μία η άνοιξη και από την άλλη αυτή η φριχτή ατμόσφαιρα του τελευταίου μήνα / μόλις ανοίξεις τηλεόραση ή διαβάσεις, έστω, τους τίτλους των εφημερίδων σε κάποιο τυχαίο περίπτερο / αλλά δεν χρειάζεται να φτάσεις μέχρι εκεί / όλο και κάποιος φίλος θα έχασε τη δουλειά του / όλο και κάποιος γνωστός αγωνιά γιατί του χρωστάνε λεφτά και δεν βλέπει να τα παίρνει / όλο και κάποιο μαγαζί που ήξερες θα κλείνει / δεν θέλω να υπερθεματίσω σε αυτήν τη βαριά, ζοφερή πραγματικότητα / όταν ένας κόσμος καταρρέει μπροστά στα μάτια σου (περί αυτού πρόκειται) ή ουρλιάζεις ή σιωπάς / σαν να μην υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση / το πιο δύσκολο (και ολίγον μάταιο, μεταξύ μας) είναι να προσποιηθείς ότι δεν συμβαίνει τίποτα / ή προσπαθείς να κρατηθείς απ’ όπου μπορείς / στη γειτονιά μου ένας ξενοίκιαστος, για μήνες, φούρνος νοικιάστηκε - και μόνο που είδα ανθρώπους να δουλεύουν μέσα αναθάρρησα / σχεδόν μου ‘φτιαξε η μέρα / γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο πρέπει να προχωρήσουν τάχιστα τα σχέδια τόσο στο πάρκο Σταύρος Νιάρχος με τη νέα Βιβλιοθήκη και την καινούργια Εθνική Λυρική Σκηνή όσο και στο παραλιακό μέτωπο που το Ίδρυμα (Νιάρχου) χρηματοδότησε την προμελέτη, πάλι σε σχέδια του Ρέντσο Πιάνο / υπέροχα και συγκλονιστικά τα όσα είδαμε, αλλά γρήγορα, οριστικές μελέτες, άδειες, να ξεμπερδέψουμε για ν’ αρχίσει δρόμος να δουλεύει / όσον αφορά το «ωριμότερο» πρότζεκτ του Πάρκου των 170 στρεμμάτων (εδώ το Ίδρυμα πληρώνει τα πάντα, να ‘ναι καλά) στον παλιό Ιππόδρομο, παρουσιάζεται μια ελαφριά καθυστέρηση δύο μηνών, αλλά αν είναι δύο μήνες, κομμάτια να γίνει / αρχές Ιουνίου έρχεται ο Ρέντσο Πιάνο να παρουσιάσει το τελικό σχέδιο / εν τω μεταξύ, τρέχει το κυνήγι με τις άδειες / και ο στόχος είναι τέλη του χρόνου, άντε, βαριά, αρχές του ’12 να είναι στημένο το εργοτάξιο και να δουλεύει φουλ / και το 2015 εγκαίνια / τις τελευταίες ημέρες πιάνω τον εαυτό μου να μπαίνει σε ένα τριπ αποφυγής του μισού κέντρου / προχθές που βρέθηκα στο Παλλάς ήμουν τόσο χαρούμενος που τραβήξαμε προς τα πάνω / καφές στο Μπραζίλιαν, κρασί στον Γάτο και σουβλάκια στο Κολωνάκι / αυτό λέγεται άρνηση πραγματικότητας, που γράφαμε και πιο πάνω / μια που είμαστε εδώ, να ενημερώσω τους φίλους της στήλης για το εξωφρενικό αλλά πολύ ελληνικό συμβάν με το Paul / από τη γνωστή γαλλική αλυσίδα αρτοσκευασμάτων επί της Πανεπιστημίου αφαιρέθηκαν τα τραπεζάκια, γιατί η ελληνική νομοθεσία απαγορεύει σε φούρνους να σερβίρουν καθήμενους πελάτες / για τον ίδιο λόγο μια γυναίκα στον Κεραμεικό προσπαθούσε για χρόνια να αναβιώσει έναν παραδοσιακό φούρνο της γειτονιάς, μέχρι που την έπρηξαν τόσο που η δόλια εγκατέλειψε / της έλεγαν «πολύ ωραία ιδέα», αλλά δεν της επέτρεψαν ποτέ να βγάλει άδεια για τρία τέσσερα τραπεζάκια που αυτή επέμενε να βγάλει έξω.