UPDATE 29/5
Έχει καιρό που οι γάτες επανενώθηκαν με την οικογένεια (διαβάστε όλη την ιστορία παρακάτω). Η Αλεξάνδρα μου έχει στείλει φωτογραφίες.
Η Γλύκα και ο Βιττγκενστάιν στη νέα τους ζωή, στο Βερολίνο :)
UPDATE 13/2:
Μετά τη δημοσίευση του παρακάτω ποστ δεκάδες καλοί άνθρωποι έγραψαν - και προώθησα στην Αλεξάνδρα τα ημέιλ τους, όλοι πρόθυμοι να βοηθήσουν, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο.
[Όταν με το καλό πετάξουν για Βερολίνο οι γάτες και επανενωθούν με την οικογένεια, θα υπάρξει νέο update]
==========
Το αρχικό ποστ:
Αν θες να στείλεις ένα παιδί κάπου με το αεροπλάνο μπορείς. Θυμάμαι είχα ταξιδέψει προς Αθήνα κάποτε με μια ταμπέλα γύρω απ' το λαιμό μου που έγραφε (και με χαρακτήριζε) "ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΟ" και οι αεροσυνοδοί με πρόσεχαν συνέχεια και μου έκαναν όλα τα χατήρια.
Όμως με τα κατοικίδια δεν γίνεται έτσι και γι' αυτό μια γυναίκα που μετανάστευσε στη Γερμανία μού έγραψε:
Αγαπητέ Άρη,
Διαβάζω ανελλιπώς τα Μικροπράγματα και πήρα το θάρρος να σου γράψω επειδή γνωρίζω ότι έχεις αδυναμία στις γάτες.
Ονομάζομαι Αλεξάνδρα Ηλιοπούλου, ετών 45 (ακόμα) και στα τέλη Οκτωβρίου αναγκάστηκα να εγκαταλείψω την Αθήνα για δεύτερη φορά - η πρώτη ήταν το '88 - μετά από έξι χρόνια διαμονής και να ξαναγυρίσω με τη κόρη μου στο Βερολίνο.
Αφήσαμε δύο γάτες πίσω γιατί η μικρή μας η Γλύκα δεν μπορούσε να εμβολιαστεί εγκαίρως λόγω ενός φρικτού ατυχήματος - παραμονές Χριστουγέννων του 2011 έπεσε στη μπανιέρα που ήταν γεμάτη με καυτό νερό και έχασε το 45% του τριχώματός της - και έμεινε και ο μεγάλος μας ο Βιττγκενστάιν για να μην είναι μόνη της.
Συν τοις άλλοις φύγαμε μόνο με 3 βαλίτσες η καθεμία μας χωρίς να υπάρχει σπίτι, λεφτά και τα λοιπά.
Στο μεταξύ η Γλύκα ανάρρωσε και εμείς βρήκαμε επιτέλους ένα σπίτι. Τα γατάκια μας είναι ακόμη σε μία κοπέλα που τα φιλοξενεί αλλά που δεν μπορεί να τα κρατήσει άλλο. Εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να κατέβω Αθήνα για να έρθω να τα πάρω.
Αλλά θα μπορούσε βέβαια κάποιος, ο οποίος ταξιδεύει με αεροπορική γραμμή απο Αθήνα για Βερολίνο, να συνταξιδέψει μαζί τους. Ο/η εθελοντής/τρια δεν θα επιβαρυνθούν με έξοδα - εγώ αναλαμβάνω κράτηση, πληρωμή της μεταφοράς των ζώων και τη μεταφορά τους στο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Θα ήθελα να σε παρακαλέσω αν γίνεται να διαδώσεις μέσω της lifo το πρόβλημά μας μήπως βρεθεί κάποιος που να μπορεί να μας βοηθήσει.
Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Με αγάπη
Αλεξάνδρα
-------
Ζήτησα αμέσως απ' την Αλεξάνδρα περισσότερες πληροφορίες για τα γατάκια, όχι τόσο από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον αλλά από παιχνιδιάρικο και ανθρώπινο, και ιδού:
Καλησπέρα από το γκρίζο Βερολίνο
χαίρομαι πολύ που θέλεις να βοηθήσεις! Ως γατογονιός σίγουρα καταλαβαίνεις τι περνάμε!
Το τιγρέ γατάκι είναι η Γλύκα μας, 17 μηνών περίπου. Εύρημα σε pet shop του Παγκρατίου όπου τα ζώα στις βιτρίνες δεν περνούσαν και τόσο καλά. Παρ΄ότι είχα ορκιστεί ότι δεν θέλω δεύτερο γατάκι, δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Είναι το δεύτερο παιδί μου μετά την κόρη μου Γαλήνη. Μετά το ατύχημά της δεν μπορούσε να σταθεί - μετά βίας δεν έχασε τα μαξιλαράκια στα πατουσάκια της ενώ είχαν πέσει τα νύχια της και το τρίχωμα στα πόδια και στο κάτω μέρος του σώματος μέχρι το λαιμό.
'Επρεπε να την ταΐζω και να την βάζω στην τουαλέτα. Τις πρώτες τρεις εβδομάδες δεν ξέραμε αν θα επιζήσει το φρικτό έγκαυμα. Πήρε σχεδόν ένα χρόνο να κλείσουν οι πληγές, το τρίχωμα επανήρθε εκτός των πίσω ποδιών όπου τα πόδια της δεν έχουν αναπτυχθεί σωστά και είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Θα πρέπει να χειρουργηθεί για να μπορεί να κινείται και πάλι φυσιολογικά.
Ο μαύρος, στωικός και σιωπηρός γάτος είναι ο Wittgenstein, ετών δέκα περίπου. Εκείνος μας βρήκε όταν πρωτοφτάσαμε στην Αθήνα. Ήταν δύο χρόνια στο δρόμο αλλά έψαχνε σπίτι. Είναι λίγο κλαψιάρης και φαγανός αλλά έχει χρυσή καρδιά και γίνεται χαλί να τον πατήσεις. Η Γαλήνη μάλιστα του έκοψε κρυφά τα μουστάκια και εγώ δεν το πήρα χαμπάρι γιατί ο χαζούλης δεν διαμαρτυρήθηκε αλλά ούτε και αμύνθηκε - πρέπει να πω ότι η Γαλήνη τότε ήταν τεσσεράμισυ και έπρεπε σώνει και καλά να εκτελέσει να καλλωπίσει ότι έβρισκε μπροστά της.
Ενώ το Γλυκάκι είναι το μωρό μου, ο Wittgenstein είναι ο συγκάτοικός μου. Ξέρει σχεδόν πάντα τι σκέφτομαι και πως αισθάνομαι. Μάλιστα όταν στεναχωριέμαι έρχεται να με παρηγορήσει.
Η ζωή μας είναι πολύ δύσκολη εδώ - είναι η δεύτερη φορά μέσα σε εξίμισυ χρόνια που αρχίζω από το μηδέν. Πολλές φορές δεν έχω το κουράγιο να παρηγορώ και να εμψυχώνω την κόρη μου που χρειάζεται και εκείνη πολλή στήριξη έχοντας αφήσει πίσω το φιλικό της περιβάλλον και που πρέπει τώρα να ξαναμάθει τη γλώσσα. Ας έρθουν τουλάχιστον και τα ζωάκια μας γιατί έτσι είμαστε μισή οικογένεια.
Αλεξάνδρα
----------------------------------
Λοιπόν,
επειδή παρ' ό,τι δεν έχω καμία δουλειά στο Βερολίνο είμαι έτοιμος να πάρω το πρώτο αεροπλάνο ειδικά και μόνο για να μεταφέρω τα γατάκια στην Αλεξάνδρα, παρακαλώ πολύ όποιον πρόκειται να ταξιδέψει τώρα σύντομα προς Βερολίνο -και μπορεί απλώς να δηλώσει στο αεροπλάνο ότι τα γατάκια συνοδεύονται από αυτόν/ην, να επικοινωνήσει.
Γράψτε σε μένα ([email protected]) και θα σας φέρω σε επαφή με την Αλεξάνδρα.
:)
σχόλια