Πρόσφατα ταξίδεψα με τον πρώτο ταξιτζή που μου έδωσε την απόδειξη στο τέλος της διαδρομής πριν καν χρειαστεί να τη ζητήσω (ένας συμπαθέστατος κύριος, λαμπρή εξαίρεση για τον κλάδο, όπως και ο ταξιτζής αυτής της είδησης: Οδηγός ταξί βρήκε και παρέδωσε 2.100 ευρώ).
Μετά όμως έπεσα πάνω στον Δραχμούλα.
Επέμεινε να με πάρει παρ' ό,τι είχε άτομο μέσα, επειδή όπως είπε, την άφηνε εδώ παρακάτω. Το παρακάτω περιλάμβανε μια δεξιά στροφή κι ένα κατέβασμα μέχρι την πλαζ και μετά πάλι επιστροφή, αλλά τέλος πάντων.
Όταν ήρθε η ώρα να της ζητήσει λεφτά κοίταξα το ταξίμετρο που έγραφε 8 ευρώ.
"Πόσο χρωστάω;" είπε αυτή.
"Δώδεκα δραχμούλες" της απάντησε χαμογελαστά. Βλέποντας το δισταγμό της πρόσθεσε: "Είναι λόγω της πλαζ".
Όπως θα καταλάβαινα σύντομα, αυτό με τις δραχμούλες ήταν το χαρακτηριστικό του αστείο, που το έλεγε σ' όλους τους πελάτες όταν τους έλεγε το ποσό.
Στη διαδρομή έβρισε αρκούντως την κυβέρνηση, τους ξένους, το ΔΝΤ και όσους αντιμετωπίζουν τους ταξιτζήδες σαν κλέφτες, και άκουσε πολύ Real Fm.
Λίγο αφότου αφήσαμε την κυρία, κι ενώ το ταξίμετρο συνέχιζε να τρέχει και έφτανε τα 9 ευρώ αυτός το μηδένισε - πράγμα καλό, σκέφτηκα, μιας και ήταν αδικία να πλήρωνα και όλη τη διαδρομή της προς την πλαζ. Αντί όμως για μια νέα σημαία, στο ταξίμετρο υπήρχαν τώρα πολλά ακαταλαβίστικα νούμερα.
Δεν έδωσα σημασία. Ο ταξιτζής εξαιρετικά φιλικός, μου ανέπτυξε τη θεωρία πως αν είχαμε τη δραχμούλα όλα θα ήταν καλύτερα και φτηνότερα και δε θα μας έπινε το αίμα το κράτος κλπ κλπ.
Όταν σύντομα φτάσαμε στον προορισμό (προορισμό για τον οποίον το μάξιμουμ που μου έχει ζητήσει ποτέ ταξιτζής -που έχει γράψει το ταξίμετρο δηλαδή- ήταν 5.5 ευρώ) κοίταξα το ταξίμετρο. Έγραφε νούμερα, του τύπου 1 73 0 0 0 - που με μπέρδευαν.
Αμέσως κατάλαβα ότι δεν είχε βάλει ταξίμετρο για να μην περαστεί στο σύστημα το ποσό και για να γλιτώσει την εφορία, πράγμα που είχε κάνει και με την κλεψιά του στην προηγούμενη πελάτισσα - και πιθανότατα σε όλους όσους είχε πάρει απ' το πρωί.
"Πόσο είναι;" του είπα ξεχωρίζοντας 5-6 ευρώ σε ψιλά.
"Οκτώμισι δραχμούλες, αδερφέ, οκτώμισι δραχμούλες μόνο" είπε με γλοιώδες ύφος, αφήνοντάς με άναυδο για λίγα δευτερόλεπτα.
"Μα, πώς; Αφού... Το πολύ 5.5 ευρώ είναι πάντα."
"Εεε... ίσως δεν σε έφεραν απ' αυτό το δρόμο."
Το διαβεβαίωσα ότι απ' αυτόν με έφερναν πάντα κι ότι δεν επρόκειτο να πληρώσω "8.5 δραχμούλες". Άρχισε να χάνει την υπομονή του.
"Αδερφέ, αν κάποιος σου πήρε ένα ευρώ για τη διαδρομή πρέπει κι εγώ; Αφού τόσο είναι."
Τον ρώτησα πού το έλεγε ότι τόσο είναι και μου έδειξε το ταξίμετρο προκαλώντας την έκρηξή μου.
"Τι αποδεικνύει αυτό το ταξίμετρο δηλαδή;"
Έγραφε 1 7 3 0 0 2. Το 2 έγινε 3 μέχρι να μου απαντήσει.
"Επτά τριάντα αδερφέ".
"Ας πούμε ότι είναι 7,30. Γιατί ζητάς 8.5 εσύ;"
"Μα είναι κι ένα ευρώ η σημαία" είπε προσβεβλημένος "δεν ξέρεις ότι είναι και η σημαία; Βέβαια όλοι νομίζετε ότι σας κλέβουμε αλλά οι πολιτικοί είναι οι κλέφτες, αυτοί σας κλέβουν κι όχι εμείς που στη βιοπάλη μπλα μπλα μπλα."
Έξαλλος του επισήμανα ότι αν δεχτούμε ότι το ταξίμετρο έγραφε 7.30 η σημαία έπρεπε να περιλαμβάνεται σ' αυτό το ποσό! Και ότι μόνο αν κάποιος δεν είχε ξαναμπεί ποτέ σε ταξί θα πειθόταν απ' τις μπούρδες του. Και πρόσθεσα:
"Και το ταξίμετρο αυτό κινείται πολύ αργά. Θέλεις να πεις ότι όταν μπήκα ήταν στο μηδέν και τώρα έφτασε στο 7.30; Δεν ήταν! Σχεδόν κολλημένο ήταν, από εκεί ξεκίνησαμε."
"Όχι αδερφέ, τόσο είναι, λες να μην ξέρω εγώ πώς γίνεται η δουλειά μου και να ξέρεις εσύ; Δώσε μου 8.5 δραχμούλες πρέπει να φύγω."
Όσο κοιτούσα το ταξίμετρο τόσο εξοργιζόμουν. Πριν το 7 υπήρχε ένας άσσος. 1 7 3 0 2 5
"Και τι είναι το 1 πριν το 7; Γιατί δε μου ζήτησες 17 δραχμούλες;"
"Βρε αδερφέ" είπε ο ετοιμόλογος απατεώνας. "Το 1 σημαίνει μονή ταρίφα. Δεν έχεις ξαναδεί τα νέα ταξίμετρα;"
Του έδωσα έξι ευρώ και άνοιξα την πόρτα να φύγω. Το ξανασκέφτηκα. "Επειδή θα πάρω τον αριθμό των πινακίδων σου, και αφού λες ότι το ταξίμετρο είναι εντάξει μπορώ να το βγάλω φωτογραφία με το κινητό ε; Και θα μου δώσεις και απόδειξη φυσικά ε;"
Τα έχασε για λίγο και είπε "ναι ναι" αλλά όταν έβγαλα το κινητό και πήγα να φωτογραφίσω έβαλε το χέρι του έξαλλος.
"Και ποιος είσαι εσύ που θα φωτογραφίσεις το δικό μου ταξίμετρο;".
Άνοιξα την πόρτα και βγήκα. Συνέχισε να φωνάζει ότι ήθελε τα λεφτά του. "Εμ με κλέβεις αδερφέ, εμ θα με καταγγείλεις;"
Βάρεσα δυνατά, ηδονικά και απολαυστικά, την πόρτα και του είπα απ' το παράθυρο. "Σου έδωσα περισσότερα απ' ό,τι έπρεπε". Και έφυγα ακούγοντας τις χυδαιότερες βρισιές πίσω μου.
Η καταγγελία έγινε, και πολύ το χάρηκα.
Οι faux αντιμνημονιακοί είναι οι χειρότεροι υποκριτές της Ελλάδας, άλλα λένε κι άλλα κάνουν - σε αντίθεση με τους πραγματικούς αντιμνημονιακούς που είναι όντως τίμιοι και 'πράττουν αυτά που κηρύττουν'.
Οι faux είναι αυτοί που κλαψουρίζουν για το πώς μας πίνουν το αίμα "οι Άλλοι" ενώ είναι θρασύτατοι κλέφτες. Που απεργούν για τα "δικαιώματα του κλάδου τους" αλλά πρώτοι απ' όλους τον απαξιώνουν.
Κι αν τώρα -με όλους τους ελέγχους, με τα πρόστιμα, με τη νέα νομοθεσία που αν ο ταξιτζής κλέβει του αφαιρούν την άδεια- φέρονται κάποιοι έτσι, φανταστείτε πώς φέρονταν τις "καλές εποχές!". Τότε που δεν γίνονταν έλεγχοι και που κλεβόμασταν ακόμα πιο ελεύθερα μεταξύ μας.
Αν τώρα, την ίδια στιγμή που λένε τσιτάτα του Χατζηνικολάου και άλλων πάμφτωχων αγωνιστών του Λαού και της φτωχολογιάς κάποιοι κλέβουν από κάθε κούρσα, όχι μόνο απ' την εφορία αλλά και απ' τους ίδιους τους πελάτες τους, πραγματικά δεν διανοούμαι τι έκαναν τις χρυσές εποχές της "Δραχμούλας".
ΥΓ. Καθώς κοιτούσα τις δύο φωτο που έβγαλα, και μεγεθύνοντας αυτήν για να την βάλω στο ποστ
κατάλαβα επιτέλους τι κρυβόταν πίσω απ' τις αλλόκοτες ενδείξεις του ταξίμετρου και τις εξωφρενικές δικαιολογίες του ταξιτζή.
Και το κατάλαβα συνδυάζοντας τη φωτο με την ώρα που έφτασα στον προορισμό μου (5.30 το απόγευμα).
Ο κουτοπόνηρος είχε βάλει το ρολόι!
Τα νούμερα σήμαιναν 17. 30. 00 (μόνο τα δευτερόλεπτα στο τέλος κινούνταν καθώς μιλούσαμε).
Κι αντί απ' την αρχή όταν του είπα ότι τα 8.5 ευρώ δεν θα τα πάρει να δεχτεί ντροπιασμένος, το πολέμησε όσο μπορούσε, δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα, επιμένοντας ακούραστα για ώρα, μπας και καταφέρει να πάρει όλο το ποσό.
Τα 8.50 ευρώ έβγαιναν απ' το 730 + τη σημαία που έμπαινε επιπρόσθετα, το 1 πριν το 7 ήταν η ένδειξη της μονής ταρίφας - δεν τολμώ να φανταστώ σε πόσους ανθρώπους το είχε κάνει αυτό και από πόσους (πχ. ηλικιωμένες) είχε πάρει τελικά τα λεφτά, πείθοντάς τους ότι η αλλοπρόσαλλη ώρα που έβλεπαν μπροστά τους, με τις κατάλληλες αριθμητικές εξηγήσεις και αλχημείες ήταν το πληρωτέο ποσό.
Αν αρχίζαμε όμως να λέμε ιστορίες για τις απατεωνιές που κάνουν *ορισμένοι* ταξιτζήδες που κατά τα άλλα το παίζουν καλά, λαϊκά κι επαναστατικά παιδιά, νομίζω ότι δεν θα τελειώναμε ποτέ.
Απ' την άλλη, έχω περιέργεια...
σχόλια