ADVERTORIAL
Σου έχει τύχει ποτέ να μαθαίνεις τα πιο σημαντικά πράγματα μέσα από ανθρώπους καθημερινούς, απλούς, σε μια συνηθισμένη βόλτα, απλώς επειδή έτυχε να είσαι εκεί και να παρατηρήσεις την όλη σκηνή; Και φεύγοντας να νιώθεις ευγνώμων που δεν αφήνεις τα μαθήματα αυτά που σου δίνει ένας ξένος, ένας περαστικός άθελά του, να σε προσπεράσουν; Αντίθετα τα κάνεις δικά σου και τα αφήνεις να σου αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτεσαι και αντιδράς σε καθημερινές καταστάσεις. Αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν στο μυαλό όταν στην τελευταία βόλτα μου στο πάρκο είδα μια οικογένεια που έκανε πικ νικ.
Η εικόνα γενικά ήταν πολύ όμορφη όχι μόνο γιατί ήταν μια ευχάριστη οικογενειακή στιγμή από αυτές που νομίζεις ότι αποτελούν σενάριο ξένης ταινίας, αλλά και γιατί σε αυτό το σενάριο υπήρχε και κάτι εκπαιδευτικό. Ποτέ δεν είχα φανταστεί πόσο ισχυρό αποτύπωμα απορριμάτων θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα τρίχρονο ανοίγοντας τις γκοφρέτες και τις καραμέλες που μόλις του αγόρασαν. Και πριν προλάβω να ξεπεράσω την πρώτη έκπληξη ήρθε μια δεύτερη που με έκανε να χαμογελάσω και πάλι. Η μαμά και ο μπαμπάς και οι δύο μαζί έσκυψαν και του μίλησαν για το πόσο σημαντικό είναι να μην πετάμε τα σκουπίδια μας κάτω. Για το πώς τα λουλούδια και τα δέντρα και το πράσινο χορτάρι θα αρρωστήσουν αν εμείς δεν φροντίζουμε να είναι καθαρά. Του έδειξαν τον κάδο των σκουπιδιών και το άφησαν να πάει μόνο του μέχρι εκεί για να πετάξει τα χαρτάκια που μάζεψε από κάτω.
ΜΙΛΑ σε εκείνους που πετάνε κάτω τα σκουπίδια τους και μπορεί να σε ακούσουν. (Είναι σίγουρο ότι δεν θα σε ακούσουν αν δεν πεις τίποτα...) Δοκίμασε να πιέσεις τις λέξεις να βγουν από μέσα σου. Εκείνες τις λέξεις που σου έρχονται πρώτες στο μυαλό. Εκείνες είναι οι πιο σωστές.
Το παραμύθι που έφτιαξαν οι δυο γονείς και σχεδόν του ψιθύρισαν στο αφτί έγινε για εμένα μια δυνατή φωνή. Μια φωνή που έλεγε πως τα παιδιά μαθαίνουν από εμάς. Κάποιες φορές και οι μεγάλοι πρέπει να μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον. Όλοι εμείς που δεν είμαστε μικροί και ξέρουμε πόσο σημαντική είναι αυτή η βόλτα στο πράσινο, και πόσο αποτελεσματικά σε ξεκουράζει η φύση από μόνη της, εμείς που γνωρίζουμε ότι η καθαριότητα του πάρκου μπορεί να μας φτιάξει τη διάθεση και να ορίσει την ποιότητα της ζωής μας, εμείς μήπως μπορούμε να κάνουμε κάτι για το παραμύθι με τα λουλούδια και τα δεντράκια;
Η απάντηση ήταν κολλημένη πίσω από ένα παγκάκι: ΜΙΛΑ! Τόσο απλά και περιεκτικά το F2G που θύμισε πόσο σημαντικό είναι να λες το σωστό, να το μοιράζεσαι με τους άλλους, να μην το πνίγεις γιατί αυτό θα σε τρώει και θα αισθάνεσαι ότι κάτι δεν έκανες όταν έπρεπε... ΜΙΛΑ σε εκείνους που πετάνε κάτω τα σκουπίδια τους και μπορεί να σε ακούσουν. (Είναι σίγουρο ότι δεν θα σε ακούσουν αν δεν πεις τίποτα...) Δοκίμασε να πιέσεις τις λέξεις να βγουν από μέσα σου. Εκείνες τις λέξεις που σου έρχονται πρώτες στο μυαλό. Εκείνες είναι οι πιο σωστές. Έχε εμπιστοσύνη σε εσένα που ξέρεις το σωστό, αλλά και σε εκείνους που ίσως πρέπει να τους το υποδείξεις. Οι άνθρωποι μπορούν να σε εκπλήξουν, αρκεί να τους δώσεις την ευκαιρία. ΜΙΛΑ δυνατά, δείχνοντας τη σιγουριά σου γι' αυτό που λες. Θέλουμε το πάρκο καθαρό. Θέλουμε να κάνουμε βόλτες χωρίς να πατάμε σκουπίδια. Κάποια πράγματα περνάνε από το χέρι μας. Και από το στόμα μας. ΜΙΛΑ με κάθε τρόπο.
σχόλια