________________
1.

Αγαπητή Α, μπα . Τα τελευταία χρόνια -περίπου πέντε-, έχω αποκτήσει κάποιους καλούς κι έμπιστους φίλους. Συμφοιτητές, σε μια πιο ειδική συνθήκη που μας έφερε κοντά γιατί περνούσαμε 10 ωρες περίπου καθημερινά μαζί για τρία χρόνια -τώρα είμαι στα 29-, Νιώθω τυχερή που υπάρχουν στην πραγματικότητά μου, αυτό είναι σίγουρο. Παρόλα αυτά, όλο και περισσότερο όσο περνάει ο καιρός, νιώθω να "εξαρτώμαι"' από εκείνους, σε ότι αφορά προβληματισμούς που συχνά πυκνά προκύπτουν, -ευτυχώς όχι συχνά συναισθηματικού/προσωπικού περιεχομένου-, είτε για ζητήματα που απαιτούν λεπτό χειρισμό, είτε στο "τι είναι καλύτερο να..;"-. Δηλαδή παρατηρώ ότι, εάν δεν εκθέσω τον προβληματισμό μου και δεν πάρω τη συμβουλή τους, σχεδόν αδυνατώ να αντιμετωπίσω καταστάσεις, χωρίς να αγχωθώ υπερβολικά και δεν ηρεμώ, μέχρι να το επικοινωνήσω, Ενδεικτικό παράδειγμα, έχω να διαχειριστώ μία συνομιλία τηλεφωνική για κάτι επαγγελματικό. Οπωσδήποτε πρέπει να ρωτήσω κάποιον που θα μπορεί να μου πει μία γνώμη για το πώς να το χειριστώ. Θα μου πεις, έχεις για κάθε πρόβλημα τον κατάλληλο διαθέσιμο άνθρωπο να σε ακούσει; Μπράβο και είναι και για αυτό οι φίλοι! Άλλωστε, άλλοτε συμβαίνει αυτό, άλλοτε όχι, κάποιες φορές λειτουργεί και είναι βοηθητικό, άλλες πάλι όχι. Το θέμα μου είναι ότι σε σχέση με παλαιότερα που δεν είχα -νομίζω- διακαώς την ανάγκη να απευθύνομαι σε κάποιον, πλέον χρειάζομαι δε ξέρω, επιβεβαίωση ότι ας πούμε αυτό είναι σωστό όπως το σκέφτηκα, ή τι άλλο μήπως μου διαφεύγει πάνω σε κάτι και ζητάω κάπως τον άλλον να με κρίνει. Τη θέση μου και εμένα σε σχέση με.. Και είμαι έτοιμη αν μου πει κάποιος ότι πχ αυτό είναι μεγάλη αφέλεια να μπω σε διαδικασία να καταλάβω το γιατί, με ανησυχία που δε το κατάλαβα. Με εμένα έχει να κάνει, προφανώς, αλλά γιατί αισθάνομαι όλο και πιο ευάλωτη στο να αποφασίζω μόνη μου και να διαχειρίζομαι τις καταστάσεις που με αφορούν, χωρίς να χρειάζομαι τη γνώμη τους; Και γιατί αυτό με κάνει σταδιακά να νιώθω αποδυναμωμένη; Είναι προβληματικό, η το κάνω εγώ να γίνεται με την πολύ -ίσως- ανούσια ανάλυση του μεγεθύνοντας το;
Φοβάμαι ότι μετατρέπομαι σε κάτι που δεν είχα τέτοια δείγματα εξέλιξης κ οι φίλοι που διάλεξα αν με γνώριζαν τώρα, θα το σκέφτονταν να με κάνουν φίλη τους, αφού εγώ και με δυσκολία συνυπάρχω συχνές στιγμές με το σαρκίο μου.
Κάποιες φορές προσπαθώ να συγκρατηθώ να μη τηλεφωνήσω για κάτι που θεωρώ -εγώ- ότι επείγει και δε μπορώ να συγκρατήσω τον εαυτό μου στο να μην καλέσει. Κάποιες φορές πάλι σκέφτομαι ότι είναι μια χαζομάρα αφού έτσι κι αλλιώς αργά ή γρήγορα θα μιλήσω μαζί τους, αφού έχω αυτή την "πολυτέλεια" Απορώ πως με ανέχονται και νομίζω πως πια θα αρχίσω να τους κουράζω. Ελπίζω να ισορροπήσω κάπως μήπως και σταματήσω κάτι που έγινε φαίνεται τρόπος, στάση ζωής..
..Μπα και βέβαια ήταν τεράστια η "απορία" μου.. Δε μπορούσα όμως να σταματήσω να γράφω.

Γιατί δεν τα λες όοοολα αυτά στους φίλους σου;

________________
2.

Αγαπητή Α μπα; έχω την αίσθηση ότι εκτιμάς περισσότερο τον Ιρβιν Γιάλομ από τον Μουρακάμι, τον Κοέλιο και τους λοιπούς ..Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;

Αν βάζεις τον Γιάλομ, τον Μουρακάμι, τον Κοέλιο και τους λοιπούς (ποιους δηλαδή;) στην ίδια κατηγορία, διαφωνούμε σε πολύ βασικά πράγματα.

________________
3.

α,μπά μου ξεζουμίζω τη στήλη σου καθημερινά από τότε που την ανακάλυψα και εκτιμώ τον ορθολογισμό με τον οποίο απαντάς, αν τον εφαρμόζεις στη ζωή σου μπορώ να πω ότι σε θαυμάζω! τελευταία μου έχουν δημιουργηθεί έντονοι προβληματισμοί για το ψέμμα. Καταρχάς όλοι οι άνθρωποι σε ένα βαθμό λέμε ψέμματα. Πότε όμως η 'ποσότητα' των ψεμμάτων που λέμε ξεφεύγει από το κανονικό; Επίσης τι λόγοι (πχ ανασφάλεια, φόβος)πιστεύεις ότι οδηγούν κάποιους να λένε ψέμματα χωρίς κανένα στόχο και χάριν εντυπωσιασμού ;πώς να τους καταλαβαίνω εξαρχής; πως να τα ελαττώσω και εγώ η ίδια; ευχαριστώ – safetypinstuckinmyheart

Η ποσότητα ξεφεύγει όταν λες τόσα ψέματα που δημιουργείς προβλήματα στις σχέσεις σου με τους άλλους, με όλους τους άλλους, ή/και όταν αρχίσεις να τα πιστεύεις, ή/και όταν τα λες χωρίς κανένα στόχο (ο εντυπωσιασμός είναι στόχος, και μάλιστα ο πιο συνηθισμένος). Δεν γίνεται να τα καταλαβαίνεις εξαρχής, κάποιοι είναι καλύτεροι ψεύτες από άλλους και κάποιοι είναι πιο καχύποπτοι από τους άλλους. Αν θέλεις να τα ελαττώσεις, δοκίμασε μερικές φορές να πεις την αλήθεια, θα δεις ότι έτσι ή αλλιώς, κανείς δεν εντυπωσιάζεται.

________________
4.

Βρε α, μπα μου, μου κάνεις μια χάρη; Λες στους κομπιουτεράδες της Lifo να βάλουν τη δυνατότητα να κάνεις Like σε κάθε απάντηση; Ας πούμε σήμερα (8/10) η απάντησή σου στη #12 είναι γαμιστερότατη και θέλω να τη βάλω στο fb, αλλά αν βάλω όλη τη σελίδα κανείς δεν θα καταλάβει για ποιό λόγο ακριβώς την έβαλα. Ευχαριστώ! Είσαι γλύκα!

Γιατί να περιπλέκουμε τη ζωή μας; Κάνε copy/paste μόνο την #12.

________________
5.

Γεια σου Α, μπα;
θα σκεφτόσουν ποτέ να εκδώσεις ένα βιβλίο που να περιέχει όλες τις ερωτήσεις-απαντήσεις του μπλογκ? Πολύ θα ήθελα να είχα μία συμπυκνωμένη δόση α, μπα; στη βιβλιοθήκη μου!
Θα χάναμε τα gifs βέβαια, αλλά δεν μπορείς να τα 'χεις και όλα σε αυτή τη ζωή. (Ωραίο το μπλογκ αλλα εμείς οι παλιομοδίτες θέλουμε και λίγο ξεφύλλισμα)
Να περνάς καλά ό,τι και αν κάνεις!

υ.γ. σε συμπαθώ πολύ, πράγμα σπάνιο να συμβαίνει για κάποιον που δε γνωρίζω από κοντά :)- Everything will flow

Πολύ Carrie Bradshaw η ιδέα. Ευχαριστώ για την τιμή, αλλά μέχρι να μου το προτείνει κάποιος, μπορείτε να εμπλουτίσετε το μυαλό σας με αυτό εδώ.
 

________________
6.

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή περιμένω με αγωνία τις νέες αμερικάνικες σειρές. Φέτος έχω τρελαθεί με το "masters of sex". Ποια η γνώμη σου; το έχεις δει; τρελαίνομαι για την ατμόσφαιρα των 50' στις ΗΠΑ αλλά και με το πόσο γλαφυρά αποτυπώνεται η θέση της γυναίκας στην κοινωνία της εποχής.- Μπόζο γαριδάκια

Το βλέπω αλλά δεν έχω τρελαθεί. Πιστεύω ότι βαδίζει στα χνάρια του Mad Men από άποψη ατμόσφαιρας, παραπατώντας όμως, σαν αντιγραφή που δεν έχει βρει το προσωπικό της στυλ. Για την πλοκή πάλι πιστεύω ότι έχει χονδροειδή διδάγματα, κάπως μασημένα και έτοιμα για να τα καταπιούμε, κάπως αυτονόητα με λυμένα τα διλήμματα, χωρίς τη λεπτοδουλειά σε βελονάκι που έχουν σειρές που μπαίνουν σε πραγματικό κόπο να αποτυπώσουν κάτι περίπλοκο όπως τη θέση της γυναίκας. Στη συγκεκριμένη σειρά όλοι είναι σαν καρικατούρες. Η παραμελημένη σύζυγος που δεν ασχολείται με τίποτα άλλο παρά με το γάμο της, η προχωρημένη δις διαζευγμένη που είναι πενήντα χρόνια μπροστά (σοβαρά τώρα; Δεν ζει ούτε για ένα δευτερόλεπτο στην εποχή της;) κάτι «ελαφριές» ελαφρών ηθών, μια γιατρίνα που σπούδασε και τώρα είναι επιθετική με τους πάντες και δεν κάνει φίλες, εεεε, όχι.

________________
7.

20χρονών. κόσμος μπαινοβγαίνει στη ζωή μου. και βγαίνει τόσο εύκολα όσο μπαίνει. δηλαδή παρά το γεγονός ότι είμαι αφόρητα ντροπαλή, επειδή έχω χιούμορ και δείχνω ενδιαφέρον για τους άλλους(αυτούς τους λίγους που συμπαθώ) γίνομαι εύκολα επιθυμητή στις παρέες. το πρόβλημα είναι ότι αυτό το αμέριστο ενδιαφέρον που δείχνω για αυτούς και τα θέματα που κατά καιρούς αντιμετωπίζουν και μου αρέσει να τους κάνω να γελάνε και να νιώθουν καλά δεν τυχαίνει κάποιας αναγνώρισης. δηλαδή όταν εγώ χρειαστώ κάτι δεν είναι κανείς εκεί να με βοηθήσει. η αλήθεια είναι ότι πολύ σπάνια μιλάω για αυτά που με στεναχωρούν και προσπαθώ να τα κρατάω μέσα μου, αλλά και τις ελάχιστες φορές που πήγα να μιλήσω είτε με διέκοψαν είτε έλαβα μιαν απάντηση του τύπου : ''σήμερα το πρωί είδα την τάδε ξερω γω τραγουδίστρια, καλέ πώς πάχυνε έτσι!'' τόσο σχετικό με όσα είπα. και αρχίζω από μέσα μου να καταριέμαι την ώρα και τη στιγμή που άνοιξα το στόμα μου. ψάχνω να βρω τι κάνω λάθος και καταλήγω στο ότι η λύση είναι να αδιαφορώ κι εγώ για αυτούς όπως αυτοί με εμένα! αλλά δεν μπορώ. βγαίνει η ψυχοπονιάρα ψυχολόγος από μέσα μου και τα κάνει σκατά. ή από την άλλη βγαίνουμε -αυτό που συμβαίνει με μια συγκεκριμένη παρέα-και μιλάμε για αγόρια. εγώ μέχρι τώρα δεν έκανα κάποια σχέση(ηλιθία ρομαντική γαρ) οπότε απλώς ακούω και εκφράζω τη γνώμη μου αν τυχαίνει και συζητάμε για κάποιο πρόβλημα, αλλά βαριέμαι τόσο πολύ και παράλληλα νιώθω σαν να με υποτιμούν, παρά το ότι είχα αρκετές προτάσεις από άτομα του αντίθετου φίλου... κι αφού με κάνουν να νιώθω τόσο δυσάρεστα δε θα πρεπε να τους βγάλω από τη ζωή μου? κάποιους τους απομακρύνω, αλλά αν συνεχίσω έτσι θα τους διώξω όλους.
εγώ το 'χω το πρόβλημα έτσι?- δενξέρωτιμουγίνεται

Το αμέριστο ενδιαφέρον και η προσπάθεια να κάνεις τους άλλους να γελάνε δεν θα έχει αναγνώριση ποτέ, γιατί κανείς δε σου ζήτησε να φέρεσαι έτσι. Μόνη σου αποφάσισες ότι αυτή θα είναι η συμπεριφορά σου και οι άλλοι παίρνουν αυτά που προσφέρεις, γιατί να μην τα πάρουν;
Η συμπεριφορά σου είναι ένας τρόπος για να αποφεύγεις να εκθέτεις τον εαυτό σου και να μιλάς για σένα. Αυτό είναι το κέρδος σου και αυτό προσπαθείς να κάνεις, σε περίπτωση που δεν το έχεις καταλάβει. Αυτό το κατάφερες. Δεν είσαι ψυχοπονιάρα ψυχολόγος, έχεις τους λόγους σου που φέρεσαι έτσι. Η αρνητική πλευρά είναι ότι όταν θέλεις να μιλήσεις σε κάποιον, δεν θα σε ακούσει, αλλά έτσι είναι, όλα έχουν συνέπειες.
Το κυρίως λάθος που κάνεις είναι ότι βάζεις όλους στο ίδιο τσουβάλι. Κανείς δεν μπορεί να πει αυτά που τον στενοχωρούν σε οποιονδήποτε. Υπάρχει η κατάλληλη στιγμή και κυρίως ο κατάλληλος άνθρωπος. Δοκίμασες με κάποιον και σου απάντησε για την τραγουδίστρια; Ωραία, μην το ξαναπροσπαθήσεις με το ίδιο άτομο, αλλά δεν το ήξερες πριν να γίνει; Νιώθεις ότι σε υποτιμούν; Ποιοι; Όλοι;
Καλό είναι που είσαι ευχάριστη με όλους, συνέχισε το, δεν θα σε βλάψει. Παράλληλα όμως πρέπει να βλέπεις και με ποιους ταιριάζεις περισσότερο. Δεν γίνεται να τους αγαπάς όλους το ίδιο, ούτε χρειάζεται να σε λατρεύουν όλοι το ίδιο. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο.

________________
8.

Τι άποψη έχεις για τις σχέσεις με διαφορά ηλικίας, εννοώντας μεγαλύτερη η γυναίκα....Ντάξει όχι 15 χρόνια..εκεί στο περίπου 5-7 χρόνια. Θεωρητικά, εγώ προσωπικά κανένα με κανένα απολύτως και το λέω με απόλυτη ειλικρίνεια, αλλά όταν έτυχε να μπω εγώ στον χορό κόλλησα πολύ άσχημα...και δεν έδωσα ευκαιρία τελικά, οπότε δεν θα μάθω ποτέ αν είχα άδικο.(όχι δεν είχα κάποια αρνητική ένδειξη, ούτε καμία διαφορά απτο να ήταν συνομήλικος ή μεγαλύτερος απλά το απέρριψα εξαρχής, τράβηξε λίγο αλλά όταν πήγα να δεθώ εξαφανίστηκα για αυτόν ακριβώς τον λόγο της ηλικίας...) Ηλίθια?? Εσύ είχες ποτέ τέτοια εμπειρία και πώς αντέδρασες??Θαυμάζω τελικά πολύ τις γυναίκες που δεν τις πτοούν κάτι τέτοια....- τσιχλα

Αν θεωρείς ότι τα 5-7 χρόνια διαφορά είναι καμία επανάσταση, πού να μάθεις κι ότι οι γυναίκες πλέον ψηφίζουν.

________________
9.

Αμπουλίνο μας, από όσα έχω καταλάβει, πιστεύεις γενικά ότι στις σχέσεις θα πρέπει να ζούμε το 'παρόν' και να μη ενδιαφερόμαστε για το μέλλον, να μαθαίνουμε το σύντροφό μας, παρά να ανησυχούμε για μελλοντικά θέματα μαζί του/της. Ωραία, πολύ συμφωνούνε. Όταν όμως το μέλλον γίνει παρόν και καταλάβεις ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι τελικά για εσένα, πως αποχωρείς από τη σχέση; Πατάς ένα κουμπί και λες τέλος; Αν έχεις ήδη ερωτευτεί τι κάνεις; Πως το αντιμετωπίζεις;- μελλοντικό παρόν

Ε; Είπα τέτοιο πράγμα; Αν κατάλαβες ότι πιστεύω ότι δεν πρέπει να ενδιαφερόμαστε για το μέλλον, δεν έχω εκφραστεί σωστά. Φυσικά και πρέπει. Δε γίνεται να βασίζεσαι στην ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά. Αν δεν σου ταιριάζει κάποιος τώρα, είναι βέβαιο ότι δεν θα σου ταιριάζει και στο μέλλον.
Και τώρα εξήγησε μου. Τι είδους έρωτας είναι αυτός που σου επιτρέπει να δεις ότι ο άλλος «δεν είναι τελικά για σένα;» Γιατί σύμφωνα με όσα μου τα λένε κάτι άλλοι ο έρωτας είναι τυφλός, απελευθερώνει και κάτι τέτοια. Μήπως υπάρχουν και τίποτα έρωτες μονοφασικοί; «Σε ερωτεύτηκα, αλλά δεν σε πάει η μάνα μου;» Κάπως έτσι;

________________
10.

Είναι βαρύ να διαβάζει αρνητική κριτική για την δουλειά του κάποιος και ειδικά όταν αυτή η κριτική είναι άδικη. Εσύ εδώ κρίνεσαι καθημερινά από τους σχολιαστές στις 12 απαντήσεις σου και η κριτική τους αυτή είναι άμεση και κάποιες φορές άγαρμπη ή ακόμη και σκληρή γλώσσα χρησιμοποιείται.

Τα παίρνεις ποτέ στο κρανίο με τα σχόλια που κριτικάρουν αρνητικά και με ύφος τις απαντήσεις σου;- Γνωστός

Κανείς δε χαίρεται με την αρνητική κριτική, αλλά τελικά, η συντριπτική πλειοψηφία μου φέρεται απίθανα και με μεγάλη ευγένεια, κάτι που δεν περίμενα καθόλου όταν το ξεκίνησα. Ευχαριστώ βρε παιδιά! 

________________
11.

Αγαπητή Α,μπα θα καταφερω αραγε να ξεπερασω ποτε την στεναχωρια που μου προκαλει η ακμη μου? Ειμαι 21 και εχω απο τα 14,και οχι ενα η δυο σπυρακια αλλα πολυ μεγαλο προβλημα.Στο γυμνασιο δεν βλεπομουν,τωρα βαμμενη αν ειναι και βραδυ μπορεις να με πεις και ωραια κοπελα.Ομως οταν ξυπναω και κοιταω το προσωπο μου στον καθρεπτη νιωθω τοσο ασχημη. Ειδικα σε μερες οπως η σημερινη που εχει εξαρση δεν θελω ουτε να βγω απο το σπιτι απλα καθομαι και κλαιω..Ξερω οτι υπαρχουν πολυ σοβαροτερα προβληματα στον κοσμο αλλα νιωθω οτι μισω τον ευατο μου.Αισθανομαι τοσες ανασφαλειες και εχει τυχει πολλες φορες να κανω σεξ με αντρες απλα και μονο να νιωσω οτι δεν θα ειμαι τοσο χαλια για να με θελουν .Στην τελευταια σχεση μου περιμενα να κοιμηθει για να ξεβαφτω και ειχα αγχος μην ξυπνησει πριν απο μενα..Φοβαμαι οτι ακομα και καποτε(αν και δυστυχως δεν το βλεπω) καθαρισει το δερμα μου θα εχω συνηθισει να με θεωρω αχρηστη.Υπαρχει τροπος να αλλαξω νοοτροπια?

Δεν είναι καθόλου αμελητέο το πρόβλημα και σίγουρα δεν θα σου πω ότι δεν τρέχει τίποτα, γιατί τρέχει. Φαντάζομαι ότι έχεις πάει σε δερματολόγο; Ξέρεις αν είναι επιφανειακό ή ορμονικό; Έχεις δοκιμάσει διαφορετικές προσεγγίσεις; Είναι πολύ άτιμο πράγμα η ακμή, είναι δύσκολο να βρεις τι θα καταπολεμήσει κάθε περίπτωση, μερικές φορές μπορεί να είναι κάτι πολύ απλό, αλλά άντε να το βρεις. Μην τα παρατάς, κάτι από όλα θα λειτουργήσει. Χρειάζεται εμμονή με την καθαριότητα, χρειάζεται επιμονή στην καθημερινή διαδικασία, χρειάζεται χρόνος. Το μέικ απ μπορεί να λειτουργεί ανάποδα, αν και καταλαβαίνω ότι είναι απαραίτητα. Πήγαινε σε γυναίκα δερματολόγο καλύτερα, θα ξέρει περισσότερα.
Όμως: είναι σίγουρο (ΣΙΓΟΥΡΟ) ότι το κάνεις μεγαλύτερο θέμα απ' ό,τι είναι. Δε λέω ότι είναι αμελητέο. Λέω ότι το έχεις πολλαπλασιάσει στο μυαλό σου και έχει αποκτήσει τρομαχτικές, ασύλληπτες διαστάσεις. Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν καθαρό δέρμα. Κανείς δεν παρατηρεί τον άλλον με μικροσκόπιο. Δεν είσαι μόνο η εμφάνισή σου. Δεν πρόκειται να σε πείσω. Επειδή δεν πρόκειται να σε πείσω και επειδή λες ότι μισείς τον εαυτό σου, σκέψου το ενδεχόμενο ενός ψυχολόγου. Είσαι πολύ μικρή, η νεότητά είναι σύντομη, μην την χαραμίσεις.

________________
12.

Είδα την πρώην του συντρόφου μου και είναι κουκλάρα. Τέλειο σώμα, πρόσωπο, μαλλιά, ρούχα, τα πάντα.
Όταν λέω την είδα, εννοώ σε φωτογραφία στο facebook. Αλλά και πάλι..
Γιατί να είναι τόσο δύσκολο να διώξουμε από το μυαλό μας τις ανασφάλειες και να ευχαριστηθούμε τη ζωή μας;
Έχουμε μια υπέροχη σχέση, αλλά με κάτι τέτοια πραγματικά τρελαίνομαι. Το δουλεύω πάντως.
Αλλά και αυτή η γμμνη (excuse my french) κοινωνία και τα μίντια έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά ρε γαμώτο. Είναι τόσο δύσκολο να το ξεριζώσεις.

Σιγά μην είναι και η Κέιτ Μπλάνσετ, αλλά ας πούμε. Άρα το αγόρι σου έχει καλό γούστο. Κάνε του ένα high five και σταμάτα να βγάζεις προβλήματα από το μυαλό σου. Μην ανησυχείς, θα σε βρουν από μόνα τους.

Και αυτή η ερώτηση μας έφερε στο εξής τραγούδι. Φιλιά!