Η Εύη Ανδριανού είναι παιδαγωγός με εξειδίκευση στην ειδική αγωγή, συνεργάτης του Κέντρου Γνωσιακού Συμπεριφορικού Δράματος και ιδρυτικό μέλος της ομάδας Paperdollwise.
Βρέθηκε στο δικαστήριο για άσχετη υπόθεση, και παρακολούθησε τη δίκη ενός άντρα και μας την περιέγραψε:
Εδώ και μήνες ταλαιπωρούμαι διότι έτυχε να με καλέσουν ως μάρτυρα σε μια υπόθεση. Επειδή η δίκη για διάφορους λόγους παντα αναβάλλεται τελευταία στιγμή και αφού αναγκαστικά κάθομαι αμέτρητες ώρες στο δικαστήριο, συνήθως παίρνω μαζί μου βιβλία και δουλειές γραπτές ώστε να μη χάνω εντελώς το χρόνο μου.
Σήμερα όμως συνέβη κάτι πολύ διαφορετικό από αυτά τα βαρετά που συμβαίνουν συχνά στα δικαστήρια. Δικαζόταν μια υπόθεση πλαστογραφίας.
Εκεί, λοιπόν, που διάβαζα το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο μου, σήκωσα λίγο τα μάτια να δω τον κατηγορούμενο και αντί να ξαναγυρίσω μηχανικά το βλεμμα μου πίσω, έμεινα να τον κοιτάζω μαγνητισμένη. Ήταν ένας μεγαλόσωμος εύσωμος άντρας, με το σουλούπι του "ευγενικού καλόκαρδου γίγαντα". Είχε κάτι μάτια κόκκινα από το κλάμα, μια έκφραση χαμένου παιδιού και τριγύρω του πολλούς ανθρώπους επίσης θλιμμένους που τον κοιτούσαν με αγωνία και τον στήριζαν με λόγια και αγγίγματα στον ώμο.
Απ' όσα κατάφερα να ακούσω, γιατί τα λένε και μέσα απ' τα δόντια τους οι δικαστές κι οι δικηγόροι, ο κατηγορούμενος δουλεύει χρόνια ως οδηγός του ΕΚΑΒ και μάλιστα σε πολύ δύσκολες θέσεις. Στην αρχή ως απλός οδηγός, έπειτα ως οδηγός μοτοσυκλέτας, έπειτα σε αεροδιακομιδές. Παρότι είχε σοβαρό ατύχημα σε μια τέτοια δύσκολη διάσωση, εκείνος δεν εκμεταλλεύτηκε το συμβάν ώστε να εξασφαλίσει μια θέση σε γραφείο όπως εδικαιούτο αλλά προτίμησε να δουλέψει στην πρώτη γραμμή πάλι μετά την ανάρρωσή του. Είχε τελειώσει μια σχολή για οδηγούς/διασώστες ΕΚΑΒ, είχε όλα τα νόμιμα διπλώματα και μάλιστα στη διάρκεια των 20 χρόνων δουλειάς, οικειοθελώς είχε πάρει κι άλλα πιστοποιητικά από σεμινάρια και ιδιωτικές σχολές (πχ.για καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση, θαλασσοδιάσωση και αεροδιάσωση τα οποία πλήρωσε μόνος του και όχι ζημιώνοντας το δημόσιο)
Ποιο ήταν το μεγάλο του παράπτωμα; Ότι αντί να έχει απολυτήριο λυκείου είχε απολυτήριο γυμνασίου, το οποίο όπως αποδείχθηκε από εγκυκλίους και προκηρύξεις του '90 δεν ήταν απαραίτητο να κατέχει για να έχει αυτή τη θέση. Οπότε ίσως να παρερμήνευσε το νόμο, ίσως να φοβήθηκε μήπως τον διώξουν στο μέλλον κλπ, τελοσπάντων για κάποιο λόγο, κακώς διέπραξε αυτήν την παράνομη πράξη.
Γνωστοί, συνάδελφοι, φίλοι μίλησαν υπέρ του αλλά κυρίως ένας γιατρός χειρουργός εμφανώς συγκινημένος, τον υποστήριξε λέγοντας ότι όχι απλώς δεν χρωστάει στο δημόσιο αλλά του χρωστάει το δημόσιο διότι ναι μεν πλαστογράφησε ένα απολυτήριο αλλά κατείχε όχι μόνο τα νόμιμα αλλά και παραπάνω προσόντα για αυτή τη θέση και ποτέ δεν διεκδίκησε μια καρέκλα αλλά ήταν πάντοτε μάχιμος διασώστης κι ότι είναι ένας από τους καλύτερους και ελάχιστους ανθρώπους στην Ελλάδα που γνωρίζουν τόσο καλά αυτή τη δουλειά και που έχουν σώσει άπειρους τραυματίες και ασθενείς σε πολύ αντίξοες συνθήκες.
Και παρακολουθώντας με πραγματικό ενδιαφέρον τη δίκη αυτή και την εξαιρετική αγόρευση του συνηγόρου του αλλά και την δική του απολογία και ειλικρινή μεταμέλεια, ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι οι δικαστές θα του επιβάλλουν κάποιο χρηματικό πρόστιμο και στη χειρότερη θα τον διώξουν από τη δημόσια θέση του. Όμως, τον καταδίκασαν σε 20 χρόνια φυλάκισης (κι αν άκουσα καλά, χωρίς αναστολή). Επειδή δεν έχω ιδέα από νομικά, δεν είμαι σίγουρη για το τι ακριβώς σημαίνει αυτό και για το αν είναι αναστρέψιμη η ποινή. Μακάρι όμως να είναι.
Γιατί φαντάζομαι ότι άνθρωπο με τέτοιο μεράκι για τη δουλειά του δεν θα βρουν τόσο εύκολα.
Σίγουρα όμως θα βρουν κάποιον με απολυτήριο λυκείου.
***
Προσωπική άποψη: Η πλαστογράφηση εγγράφων για να μπεις στο Δημόσιο είναι σοβαρό θέμα. Παίρνεις τη θέση κάποιου άλλου - για πάντα. Μια τιμωρία είναι απαραίτητη, ώστε να αποτρέψει και άλλους να το κάνουν. Όμως αυτό είναι υπερβολικό. Πρόσφατα μια καθαρίστρια να καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκισης και τώρα καταδικάστηκε σε 20 χρόνια ένας οδηγός ασθενοφόρου.
Στη χώρα του ρουσφετιού, που και οι προηγούμενοι και αυτοί βολεύουν στο δημόσιο τα «δικά τους παιδιά», τις συζύγους και τους συντρόφους τους, τους κολλητούς τους και τους παλιούς συνοδοιπόρους τους, είναι εξαιρετικά σκληρό να τιμωρούνται μόνο κάποιοι επιλεγμένοι τόσο αυστηρά.
Όταν με το νόμο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνουν απ' τις φυλακέςΝονοί της Κόκας, πρώην Δήμαρχοι καταδικασμένοι για υπεξαίρεση εκατομμυρίων και γενικότερα κάθε καρυδιάς καρύδι, η καταδίκη σε 15 και 20 χρόνια φυλάκισης της καθαρίστριας και του τραυματιοφορέα αντίστοιχα μοιάζει βγαλμένη από άλλο ανέκδοτο.
Αν το συνδυάσουμε με την παραδοχή της Υπουργού κ. Φωτίου πως οι Δημόσιοι Υπάλληλοι στα Υπουργεία κωλοβαράνε (Φωτίου: «Οι δημόσιοι υπάλληλοι στα υπουργεία δεν κάνουν τίποτα») φτάνουμε στον απόλυτο παραλογισμό. Η υπουργός να ξέρει ότι αυτοί που πληρώνει ο ελληνικός λαός δεν κάνουν τίποτα, να το λέει δημόσια, αλλά για αξιολόγησή τους -ή απόλυση- ούτε λόγος!
Η κυβέρνηση δεν θέλει να απολύσει ούτε έναν υπάλληλο απ' αυτούς που αποδεδειγμένα το ξύνουν όλη μέρα, όμως παράλληλα η νομοθεσία λέει πως αν κάποιος πριν από δεκαετίες δεν είχε απολυτήριο όχι απλά απολύεται, αλλά μπαίνει και για 20 χρόνια στη φυλακή...
Νόμιμο, αλλά άδικο.
