Ο art director Βρασίδας Γκολέμης, γεννημένος και μεγαλωμένος στη Σπάρτη, είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στην Νέα Υόρκη από το 2014 σπουδάζοντας διαφήμιση και Art Direction.
Έχω ξαναπαρουσιάσει το κόνσεπτ του με τα σκουπίδια: Για να ενθαρρύνει τους πολίτες να μη ρυπαίνουν τους δρόμους, κάνει έναν άτυπο διαγωνισμό μεταξύ δύο σελέμπριτι για να βρει ποιος είναι ο πιο μισητός. Οι Νεοϋορκέζοι ενθαρρύνονται να περπατήσουν στο κόκκινο χαλί πετάξουν τα σκουπίδια τους στον κάδο του σελέμπριτι που αντιπαθούν περισσότερο (κάποια απ' τα δίπολα ήταν Miley Cyrus εναντίον Justin Bieber, Kim Kardashian εναντίον Kris Jenner κ.α.
Τώρα το έκανε στo Washington Square Park, εκεί που χτες το βράδυ εμφανίστηκε αιφνιδιαστικά η Μαντόνα για να τραγουδήσει υπέρ της Χίλαρι, μπροστά στους έκπληκτους περαστικούς.
Το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικό.
Και το βίντεο:
«Είμαι απόφοιτος οικονομικών του Πανεπιστημίου Πειραιά (2012)» λέει στο LIFO.gr, «αν και το Μάρκετινγκ και η Διαφήμιση με κέρδισαν στην πορεία. Είμαι 26 ετών και αφού τελείωσα τις σπουδές μου στον Πειραιά, υπηρέτησα στο στρατό και μετά αναχώρησα για την Νέα Υόρκη, όπου έχω οικογένεια.»
— Και πώς προέκυψε το TRASH2TRASH;
Η σχολή μας (Miami Ad School) μας ενθαρρύνει να κάνουμε πρότζεκτ που προκαλούν την προσοχή του κόσμου. Ζώντας στην Νέα Υόρκη, έρχεσαι αντιμέτωπος κάθε μέρα με σκουπίδια, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια που ο πληθυσμός αυξάνεται. Η πόλη αδυνατεί να πάρει δραστικά μέτρα για την καταπολέμηση αυτού του φαινομένου. Οπότε έκατσα και σκέφτηκα τι θα μπορούσα να κάνω επικοινωνιακά στους δρόμους για να ενημερώσω και να ενθαρρύνω τον κόσμο να μην πετάει τα σκουπίδια στους δρόμους αλλά στους κάδους.
Ήθελα κάτι αστείο αλλά ταυτόχρονα διαδραστικό, έτσι ώστε ο κόσμος να συμμετέχει, να βγάζει φωτογραφίες και, γιατί όχι, να κάνει share.
Τι καλύτερο από τους Trash Celebrities; Έψαξα στο ίντερνετ ποιοι είναι οι πιο αντιπαθείς celebrities στην Αμερική, αγόρασα δύο κάδους, σχεδίασα τις αφίσες, αγόρασα κόκκινο χαλί για να πηγαίνει με το όλο celebrity concept. Βγήκα σε κεντρικά σημεία της πόλης και περίμενα μέχρι να γεμίσει ένας κάδος, ώστε να έχουμε έναν νικητή (ή χαμένο αναλόγως πώς το παίρνει κανείς).
