«Σκοτεινή Ύλη», όχι ακριβώς σκληρή επιστημονική φαντασία, αλλά μερικές πιθανότητες απ' το μέλλον

«Σκοτεινή Ύλη», όχι ακριβώς σκληρή επιστημονική φαντασία, αλλά μερικές πιθανότητες απ' το μέλλον Facebook Twitter
Στο τελευταίο του μυθιστόρημα ο Crouch, έχει ωριμάσει πολύ: γίνεται πιο στιβαρός, πιο mainstream, και προσφέρει το όραμά του για τον κόσμο με πιο συντεταγμένους όρους.
0

Πόρτες που οδηγούν σε άλλους εαυτούς. Γνωρίσαμε τον Blake Crouch από τη Wayward Trilogy («Η πόλη» / «Pines», στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Διόπτρα), στην οποία βασίστηκε η σειρά τού Fox «Wayward Pines», που ο πρώτος κύκλος της προβλήθηκε πριν δύο χρόνια, σε παραγωγή του M. Night Shyamalan και με πρωταγωνιστή τον Matt Dillon, και ο δεύτερος μόλις πέρυσι: μια ασθματική κατάβαση σε μια Κόλαση με ολέθρια όμορφο προσωπείο, μια τριλογία μετα-αποκαλυπτικής Επιστημονικής Φαντασίας, που παρουσίαζε τη ζωή σε μία ειδυλλιακή κωμόπολη, που όμως δεν ήταν παρά ό,τι είχε όλο κι όλο απομείνει από τον ανθρώπινο πολιτισμό — τα πάντα έξω από το Wayward Pines είχαν καταστραφεί χιλιάδες χρόνια πριν, οι κάτοικοι του ειρηνικού εκείνου τόπου είχαν «καταψυχθεί» για να συντηρήσουν στο απώτατο μέλλον τον ανθρώπινο πολιτισμό, επανερχόμενοι τεχνητά στη ζωή, ενόσω τη γη θα νέμονταν ορδές από ανθρωποειδή τέρατα.

Στη «Σκοτεινή ύλη» ο Crouch κάνει πολλά βήματα μπροστά. Η Τριλογία ήταν καλογραμμένη, γρήγορη, ευφάνταστη και αρκούντως ανησυχαστική, μολονότι διέθετε αρκετά στοιχεία pulp πεζογραφίας: αυτά που αγαπούν οι ρέκτες του είδους, όπως εμείς. Εδώ, στο τελευταίο του μυθιστόρημα, έχει ωριμάσει πολύ: γίνεται πιο στιβαρός, πιο mainstream, και προσφέρει το όραμά του για τον κόσμο με πιο συντεταγμένους όρους. Και πάλι τον απασχολεί η εναλλακτική ιστορία (η μονοσήμαντη, γραμμική θεώρηση της ανθρώπινης ιστορίας θεωρείται ανεπαρκής εδώ), και πάλι η δυστοπία ρέει κελαριστά από τα δάχτυλά του (κάποιοι από τους πιθανούς αυριανούς κόσμους που περιγράφει είναι ανατριχιαστικοί, μολονότι πιο θανάσιμος είναι ο εδώ-και-τώρα κόσμος μας), και πάλι γράφει ένα θρίλερ εξόχως κινηματογραφικό και σκληρό (είμαστε σίγουροι πως δεν θα αργήσουμε να το δούμε στο σινεμά ή στη συνδρομητική τηλεόραση), όμως, ξαναλέμε, όλα αυτά δίνονται σε ένα άλλο επίπεδο, πιο μεστά και πιο ολοκληρωμένα. Μόλις τριάντα οκτώ ετών, έχει ήδη εκδώσει κάπου 15 μυθιστορήματα και νουβέλες, έχει συμμετάσχει σε genre ανθολογίες, έχει συνεργαστεί με ομοτέχνους του, έχει λάβει ποικίλες διακρίσεις στο χώρο, έχει γράψει σενάρια και, ναι, έχει ωριμάσει πολύ, και το απολαμβάνει. Νομίζουμε πως έχει όλο το μέλλον μπροστά του.

H «Σκοτεινή ύλη» δεν είναι σκληρή Επιστημονική Φαντασία: δεν χρειάζεται εξειδικευμένες γνώσεις Φυσικής για να την καταλάβεις — ίσα-ίσα, όλα εξηγούνται και όλα μπαίνουν στη θέση τους από τον Τζέισον Ντέσεν και τους υπόλοιπους ήρωες του βιβλίου, που λύνουν όσα μυστήρια ανοίγονται μπροστά τους μαζί με εμάς: στον κατάλληλο χρόνο.

Το ίδιο, όλο το μέλλον μπροστά του δηλαδή, έχει και ο πρωταγωνιστής της «Σκοτεινής ύλης». Αλλά κυριολεκτικά: όλο το μέλλον, και κάθε πιθανό μέλλον. Ο Τζέισον Ντέσεν, ένας συνηθισμένος καθηγητής Φυσικής, όχι κάτι ιδιαίτερο, όχι κάποιος γνωστός και διάσημος επιστήμονας αλλά ένας καθημερινός άνθρωπος, ένας οικογενειάρχης και, εν πολλοίς, ένας άνθρωπος χωρίς τεράστιες φιλοδοξίες και όνειρα, θα βρεθεί από τη μια στιγμή στην άλλη να περνά από «παράλληλο» σε «παράλληλο» σύμπαν, να συναντά τους οικείους του και την πόλη του ξανά και ξανά μεν, αλλά κάθε φορά αλλαγμένους, σχεδόν άγνωστους, μεταμορφωμένους από την εκάστοτε ιστορία της γης, έτσι όπως τη διαμορφώνουν οι άπειρες επιλογές μας: το μέλλον «διπλασιάζεται», και εντέλει γίνεται χαοτικό και άπειρο, όποτε ακολουθήσουμε με την ελεύθερη βούλησή μας τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Ακούγεται δυσνόητο, αλλά δεν είναι. Γενικά, η «Σκοτεινή ύλη» δεν είναι σκληρή Επιστημονική Φαντασία: δεν χρειάζεται εξειδικευμένες γνώσεις Φυσικής για να την καταλάβεις — ίσα-ίσα, όλα εξηγούνται και όλα μπαίνουν στη θέση τους από τον Τζέισον Ντέσεν και τους υπόλοιπους ήρωες του βιβλίου, που λύνουν όσα μυστήρια ανοίγονται μπροστά τους μαζί με εμάς: στον κατάλληλο χρόνο.

Αυτό εδώ είναι επίσης ένα μυθιστόρημα για τις εμμονές μας. Για την εμμονή με την οποία αντιμετωπίζουμε τα πάντα σαν να ήμασταν το κέντρο του σύμπαντος. Η αίσθηση αυτή (το ότι τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την ύπαρξή μας), κοινή σε ένα μυρμήγκι, σε μια μέδουσα και σε κάθε άνθρωπο, είναι προφανώς ένα συναρπαστικό εξελικτικό όπλο, αλλά δεν συνιστά σε καμία περίπτωση κάποια αλήθεια. Όλη η «Σκοτεινή ύλη» περιστρέφεται γύρω από αυτό. Και το κάνει με όρους σκληρού θρίλερ που δεν σταματά και που δεν κάνει κοιλιά ποτέ, πράγμα γοητευτικό. Περιστρέφεται διαρκώς, αλλά και επιστρέφει σε αυτό: ναι, δεν είμαστε το κέντρο κανενός σύμπαντος, αλλά έχουμε μεγάλη, τεράστια, απεριόριστη αξία σαν πρόσωπα. Κυρίως δε σαν πρόσωπα που αγαπάμε, ή που πρέπει, ή που αξίζει να αγαπήσουμε — και να αγαπηθούμε. Αυτό το μυθιστόρημα (το κυνήγι της μοίρας ενός ανθρώπου), αυτό το συναισθηματικό ταξίδι από σύμπαν σε σύμπαν, εντέλει είναι κυρίως ένα ερωτικό μυθιστόρημα.

ΥΓ. Λογοτεχνικός Διαφωτισμός. Ο Crouch σημείωνε στο επιλογικό σημείωμα της Wayward Trilogy πως δεν θα είχε εμπνευστεί εκείνη την ιστορία, αν δεν είχε δει μικρός το Twin Peaks τού Λιντς. Που το είδαμε όλοι μας. Αλλά που κανείς μας δεν έγραψε, ή δεν σκέφτηκε καν ότι θα μπορούσε ποτέ να γράψει, κάτι σαν τη Wayward Trilogy. Πράγμα όχι απαραίτητα κακό, βέβαια... Αλλά, για να το πω αλλιώς: αν δεν γεννηθεί μια γενιά συγγραφέων μας που θα επιδοθεί σε μεγάλα ποσοστά σε τέτοιου είδους μυθιστορήματα, πρωτίστως και κυρίως απαιτητικά από τον «εαυτό» τους, σοβαρά γραμμένα μεν αλλά που να απευθύνονται σε ένα ευρύ κοινό έξω από τα σύνορα της χώρας και να προσδοκούν μία ταπεινή πλην αξιόλογη διεθνή διαδρομή έστω και σε επίπεδο digital publishing, λογοτεχνικό Διαφωτισμό δεν θα περάσουμε. Κουβαλάμε τόση σοβαρότητα, που δεν την αντέχει η πλάτη μας. Έχουμε άμεση ανάγκη από πολλούς μικρούς, ταπεινούς, Έλληνες Στίβεν Κινγκ. Έχουμε άμεση ανάγκη από συγγραφείς που θα πουν δυνατά, «Θα μπορούσα να είχα γράψει εγώ τη "Σκοτεινή ύλη"». Και που θα την έγραφαν. Και για να ανανεωθούμε λογοτεχνικά, αλλά και μπας και αποκτήσουν κάποια στιγμή υψηλή ποιότητα και οι καθ' ημάς Μάρκες-Κάφκα-Μπόρχες-Προυστ και λοιποί.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το κρητικό φαγητό είναι πολιτισμικός πλούτος, κληρονομημένη γνώση, καταστάλαγμα εμπειριών, και πηγή έμπνευσης

Βιβλίο / Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μαργκερίτ Ντιράς: Ζωή σαν μυθιστόρημα»

Το Πίσω Ράφι / To βιβλίο για τη Μαργκερίτ Ντιράς που προκάλεσε σάλο στη Γαλλία

Η προσωπικότητα που αναδύθηκε για τη συγγραφέα του «Εραστή» μέσα από το βιβλίο της δημοσιογράφου Λορ Αντλέρ είναι αμφιλεγόμενη, καθώς η πολιτική και προσωπική διαδρομή της εμφανίζουν αρκετά σκοτεινά σημεία.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ