21.7.2011 | 10:59
H ζωή της άλλης
Στενοχωριέμαι που οι φίλες μου προσπαθούν μάταια να ζήσουν ζωή σαν τη δική μου, ενώ ούτε μπορούν να το υποστηρίξουν, ούτε είναι στο χαρακτήρα τους. Η δική μου κοσμοθεωρία δεν έχει καμία σχέση με τη δική τους, είμαστε σε εντελώς διαφορετική φάση κι όμως παλεύουν μέσα από τις δικές μου εμπειρίες να κάνουν κι αυτές την επανάσταση τους, που όμως καταντά λυπηρό. Τις αγαπώ έτσι όπως είναι, δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα σε μένα, γιατί όμως τόσο απεγνωσμένα θέλουν να είναι σαν κι εμένα; Ο καθένας μας έχει τις ιδιαιτερότητες του και τα δικά του χαρίσματα, αυτό το αποτυχημένο copycat με θλίβει, γιατί άλλωστε ποιος είπε ότι ό,τι κάνω εγώ είναι και το σωστό; Έχετε σκεφτεί πως εσείς μπορεί να είστε τα δικά μου ινδάλματα (η κάθεμια για ξεχωριστό λόγο, σε ξεχωριστό context). Ζήστε γαμώτο τη δική σας ζωή, σταματήστε να αντιγράφετε, να ζηλεύετε, να εποφθαλμιείτε. Είστε υπέροχες για αυτό που είστε εσείς, έτσι όπως είστε. Αν είμασταν όλοι ίδιοι, θα είμασταν στρουμφάκια...