ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την ξέρω 6 χρόνια και από τις πρώτες στιγμές μου άρεσε μόνο και μόνο το να μιλάω μαζί της.Σε αυτά τα 6 χρόνια έχουμε έρθει πολύ κοντά και έχουμε μιλήσει ατελείωτες ώρες.Είναι η μόνη που με βοήθησε να ξεπεράσω τις ανασφάλειες μου(έστω και λίγο),να βγω απ΄το καβούκι που βρίσκομαι σε όλη μου τη ζωή και που με εκτίμησε για αυτό που πραγματικά είμαι.Όταν την βλέπω να χαμογελάει ξεχνάω όλες τις ηλιθιότητες που σκέφτεται το μυαλό μου 24 ώρες το 24ωρο.Το τελευταίο εξάμηνο,αυτή η μικρή σκέψη που απο πάντα υπήρχε μέσα μου("Και αν ήμασταν μαζί..;") αρχίζει να εξελίσσεται σε πολύ δυνατό ΘΕΛΩ.Όμως οι πιθανότητες όπως το βλέπω είναι ελάχιστες και δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι ότι θα την χάσω και ακόμα και αυτό να μην γίνει δεν νομίζω να με εμπιστεύεται όπως πριν.Δεν έχω ιδέα για το τι να κάνω..