ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...που τον βλέπω να καθεται στον καναπε, μου τη δίνει στα νευρα! Μιλάω για τον πατερα μου, για τον οποιο νιωθω τρομερη αντιπαθεια.Δεν ντρεπομαι που το λέω και στα κλασσικά λόγια "ειναι ο ανθρωπος που σ'εφερε στη ζωή", θα απαντήσω ότι μου'χει μαυρίσει και τη ζωή!Τι να πω..Όλα τα κάνει η μανα μου, ανεκαθεν! ΟΛΑ! Αυτός, οκ, δουλευε τα πρωινά, αλλά γυρνουσε και εβγαζε ΟΛΗ την υπολοιπη μερα στον καναπε. Και εχει το θρασος να με κατηγορεί οτι εγω φταιω που δεν εχουμε σχεσεις, που δεν του λεω τα προβληματα μου. Δεν εκανε ποτε την παραμικρή κινηση να με πλησιασει. Δεν εκανε τίποτα, να εχουμε μια οικογενειακη σχεση εκει μεσα, να κανουμε πραγματα μαζί, να περναμε χρόνο σαν οικογενεια.Τίποτα. Μόνο να φωναζει, να βρίζει, να προκαλει κομπλεξ στους γύρω του (μονο και μονο γιατί αυτός εχει χιλιαδες!) και να τους μειώνει, ξερει..Απορω αυτή η μάνα μου πώς τον ανεχεται...Είχε παει παλιοτερα σε δικηγορό.Τότε αυτός, άλλαξε, για κανα μήνα, και μετα παλι τα ίδια..Δεν νιωθω τίποτα γι'αυτον.Και μερικές φορες που κάααατι πάω να νιωσω, κάααατι παω να χτίσω μέσα μου, θα ρίξει καμια βρισια βαρια σε μενα ή σε αλλο μελος της οικογενειας και θα τα κανει παλι σκατα.Λυπαμαι πραγματικα που ειναι ετσι.Πραγματικα!