19.10.2011 | 00:40
παρ'το πρώτο αεροπλάνο κι έλα να με βρεις
Η σκέψη σου με αναστατώνει!!! Αναπολώ εκείνο το τελευταίο βράδυ πριν φύγω από Λονδίνο... τον ατελείωτο μας ποδαρόδρομο στη Regent, τις διαπραγματεύσεις μου με τους μπράβους, το μπινελίκι που έριξα για τη γκατεμία μου, τη χαρά που κάναμε όταν μπήκαμε επιτέλους στο μαγαζί, τις πόζες σου σε κάθε δωμάτιο, τα γέλια μας όταν πίναμε κοτεϊλ. Αχ, και να με άρπαζες πριν μπω σ'αυτο το τελευταίο ταξί. Όλο αυτό σκεύτομαι και πως να ηρεμίσω... 'ΠΑΡΕ το πρώτο αεροπλάνο κι έλα, μωρό μου, η ζωή είναι μια τρέλα!!!!'
