ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω φτάσει τριαντα... και ακόμα δεν έχω βρεί έναν έρωτα να κρατήσει πάνω από ενάμιση χρόνο. Μισώ τις σχέσεις... Τη δέσμευση... Το ότι δεν μπορω να ξυπνήσω ένα πρωι και να αλλάξω τα σχέδια μου για το σαββατοκύριακο χωρίς να δώσω λογαριασμό σε κανέναν... Οι κοπέλες μου δνε το ανέχονταν...Γι' αυτο δοκίμασα σχέση με άντρα...χειρότερα... Ακούγομαι εγωιστής και καθίκι... Έχω αρχίσει να πείθομαι ότι έχω πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό... Αν συνεχίσω να κάνω σχέσεις θα συνεχίσω να πληγώνω ανθρώπους... Και όταν το κάνω βασανίζομαι αλλά είναι το να κάνω διαφορετικά και να συμβιβαστω στις υποχρεωσεις της δέσμευσης θα είναι υποκρισία...Πως τα χω κάνει έτσι? Μόνο τις φιλίες μου έχω κρατήσει...τουλάχιστον δεν είμαι ολομόναχος...ή μήπως έιμαι τώρα που ζευγάρωσαν όλοι?