2.12.2011 | 16:42
Περιμένοντας...
-Βαρέθηκα ! Θέλω να ξυπνάω με ξυπνητήρι, να έχω άγχος, να μην προλαβαίνω να δω τους φίλους μου και τον γκόμενο μου, να με παίρνει η μάμα στο τηλέφωνο και να με ρωτάει αν έφαγα και αν πήρα τις βιταμίνες μου , να πληρώνω μόνη μου τους λογαριασμούς μου, να μην στεναχωριέμαι για τους γονείς μου που με βλέπουν να λιώνω μέσα στο σπίτι και τον αδερφό μου που σύντομα θα είναι και αυτός άνεργος... το ξέρω ότι και άλλοι τόσοι είναι στην θέση μου και δεν πρέπει να παραπονιέμαι και ότι κάτι θα βρεθεί αλλά κουράστηκα να ζω την κάθε μέρα όπως και την χτεσινή...είμαι 26 χρονών και πνίγομαι , θέλω να νιώσω χρήσιμη , να δουλέψω και ας ψοφάω στην κούραση ,τουλάχιστον θα χαμογελάσω ! Αχ αυτή την σιωπή δεν την μπορώ ...βαρέθηκα! θέλω να χτυπήσει το τηλέφωνο και να είναι άγνωστο το νούμερο ...ντριν !!!???μπα όχι ! ιδέα μου ήταν ! Ο υπολογιστής ο καλύτερος φίλος, αμέτρητες αναζητήσεις στις αγγελίες για 1 δουλειά...πόσα βιογραφικά έχω στείλει εδώ και 3 μήνες δεν λέγεται και απάντηση καμιά...άντε μία...και εκεί που πας να χαρείς αντε πάλι σιωπή ! Δεν είναι ότι δεν προσπαθώ, ψάχνω συνεχώς , και όχι απαραίτητα στην ειδικότητα μου , περιμένω ένα θαύμα ..πρέπει να είμαι δυνατή και αισιόδοξη! Εγώ πάντα χαμογελούσα, έτσι θα συνεχίσω ; what the f**k ???Ευχαριστώ που με διαβάζετε και με καταλαβαίνετε !