ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

για να δουμε..θελω ασφαλεια λογω βιωμάτων (προφανως, ολοι μας...). Την εχω. Την εκτιμω. Υπερ του δεοντως. Τον αγαπώ. Πολύ. Πολύ. Μετα΄απο τόσα χρόνια σχεσης αλλά και μπόλικων απογοητευσεων στο πλαίσιο της, πλεον βαριεμαι ομως . Σαν νεκρωμένη κάπως... Θέλω την ενταση. Ξαναγνωρίζω εφηβικο αμορε. Ειναι σαν ναρκωτικο. Για λιγο το ιδιο αισθανεται και αυτος. Τουλαχιστον αυτό φαίνεται απο τη συμπεριφορά του. Μεσολαβούν γιορτές. Αρχιζει να κανει (ψιλο) πισω.Αυξημενη αναγκη αυτοπροστασιας, μου εξηγει... Το καταλαβαινω, εγω, πιο πολυ από όλους. Να χωρίσεις μόνο για τον ευατό σου και , δεν θελω να ειμαι ο ενδιαμεσος΄, ούτε η και αφορμη,λέει. Τον ξαναβλεπω μετα απο 15 μέρες, ειναι σουπερ κουλ με το μινι μπρεικ μεταξυ μας. Γουσταρει τωρα, αλλα δεν τον κοβω να πεφτει και στα πατωματα οπως εκανε στην αρχή...Παιχνιδακι εγωιστικό? ή μηπως εγω εχασα την ευκαιρία?ΥΓ. Για οποιον βιαστει να σχολιασει αρνητικα-ευλόγως, το ξέρω, η πρώτη αντίδραση για όλους ίσως αυτή θα ήταν- ας αναλογιστει οτι για κάποιους, χωρις φαινομενικά να συντρέχει ισχυρός λόγος, η ασφάλεια ειναι εξαιρετικα βασική προτεραιότητα...αλλά δεν σε κάνει να ξυπνας με το πλατυ χαζοχρουμενο χαμογελο ρε γμτ!!!...Θα ήθελα τις σκέψεις αγνώστων...