ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το ξέρω ότι έκανα λάθη και μάλιστα πολλά.Οι ερινύες με κυνηγούσαν για χρόνια σε βαθμό που προσπαθούσα να βαλω τέλος στη ζωή μου.Τελικά πλήρωσα για όλα εκλιπαρώντας για εξιλέωση.Αλλά όχι οι καθωσπρέπει ήταν πάντα εκεί για να μου τα υπενθυμίζουν,διογκώνοντάς τα σε τέτοιο βαθμό που αισθανόμουνα τέρας και μοναδική υπεύθυνη για τα δεινά των πάντων.Τον κουβαλούσα χρόνια αυτόν τον σταυρό.Οι καθωσπρέπει περιμένανε στη γωνία να πετύχουν το παραμικρό μου στραβοπάτημα.Τα οκτώ ηρεμιστικά την ημέρα,ίσα που με κρατούσανε για να μην κάνω κακό στον εαυτό μου.Ώσπου μια μέρα έγινε το θαύμα.Με λυπήθηκα.Και ξαφνικά η απύθμενη θλίψη,μετατράπηκε οργή.Οργή για τα χρόνια που έχασα,οργή που έκρυβα το παιδί που είχα στην καρδιά μου,οργή που έδωσα αξία και εξουσία σε τιποτένια υποκείμενα,οργή που πλήγωσα δικούς μου ανθρώπους.Τώρα έχω φύγει ελευθερη να κυνηγήσω τ'όνειρό μου.Και νοιώθω απέραντη ικανοποίηση όταν τους αντικρύζω,εγκλωβισμένους στη μίζερη καθημερινότητά τους,ψάχνοντας το επόμενο θύμα για ν'αποκτήσουνε πάλι λόγο ύπαρξης.Τους νίκησα.Το βλέπω στο βλέμα τους όταν με συναντούν.Εγώ θα τα καταφέρω.Αυτοί ποτέ.Αυτό και μόνο αυτό με παρηγορεί για τα χαμένα μου χρόνια.