ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

έχει γίνει πλέον να είναι κάποιος ευαίσθητος και εύθραστος σε αυτή τη χώρα. Με το στανιό να σκληραγωγηθείς και να σοβαρευτείς. Να δουλέυεις για μια σύνταξη και να μετράς τα ένσημα ένα ένα. Και για τα όνειρα μας, για την προσωπική μας κλίση ούτε κουβέντα. Γι'αυτό υστερούμε τόσο πολύ σε καλλιτεχνική ανάπτυξη και διανόηση. Όλοι στο στοίβο. Εγώ αποφάσισα να δώσω ένα μεγάλο διάλειμα στον εαυτό μου απ'όλη αυτή την επιστράτευση. Ξέρω τι θυσίες απαιτεί, ξέρω ότι συχνά θα νιώθω τύψεις που δεν δουλέυω, ότι θα απογοητευτούν οι δικοί μου που "κάθομαι", αλλά μου το οφείλανε πάντα να σκύψουν και να με αφουγκραστούν και αφού δεν το έκαναν ποτέ θα το κάνω εγώ για τον εαυτό μου, ακόμα κι αν δεν έχω να πάρω τσιγάρα. Αρνούμαι να σκληρύνω, αρνούμαι να γίνω "δυνατή" με αυτή την έννοια. Δεν δίνω άλλο ιδρώτα, θα κάτσω να μαλακώσω πάλι όπως ήμουν τότε που έπρεπε να αξιοποιηθεί αυτή μου η ποιότητα και δεν μου επιτράπηκε να την αξιοποιήσω. Γαμώ και την επιβίωση πια αν απαιτεί σε αντάλλαγμα όλο μου το είναι. Ξέρω τι ΔΕΝ θέλω να γίνω και δεν θα γίνω ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι δεν θα γίνω και τίποτα άλλο.