14.3.2012 | 22:05
:)
Σημερα περπατουσα στο δρομο,κι ηταν ενας παπουλης που στεκοταν ακινητος κοιταζωντας το απεναντι πεζοδρομιο.Περασε ενας κυριος και του ειπε ΄Χρειαζεστε κατι;Να βοηθησω;΄ και ο παπουλης ειπε πως ηθελε να περασει απεναντι αλλα φοβοταν,και τον πονουσαν τα ποδια του..Τοτε ο κυριος τον βοηθησε να περασει στο απεναντι πεζοδρομιο.Χαρηκα που ημουν μαρτυρας μιας τετοιας στιγμης,αν και στεναχωρηθηκα, οταν σκεφτηκα πως εγω δεν θα ειχα σκεφτει καν αν αυτος ο ανθρωπος χρειαζοταν κατι,και πως επειδη στεκοταν ετσι ακινητος και μες το σκοταδι,πιθανοτατα θα το σκεφτομουν αν θα πηγαινα να του μιλησω:( Απογοητευτηκα με τον εαυτο μου ,γι'αυτο.
