ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

... μου έρχονται σαν flashback οι αναμνήσεις:- συγγενών που ήθελαν να με ζημιώσουν στα οικονομικά- εργοδοτών που μου έταξαν πρόσληψη που τελικά δεν έγινε- φιλενάδων που ήθελαν ξελογιάσουν αυτόν με τον οποίο έβγαινα παίζοντας τις μοιραίες γυναίκες, μου έλεγαν ψέματα κλπ- ανδρών που με ήθελαν για κάλυψη αποκλειστικά βιολογικών αναγκών. Και εγώ έχω βιολογικές ανάγκες αλλά προτιμώ να τις ικανοποιώ παράλληλα με τις συναισθηματικές. Και συγχύζομαι.Και απογοητεύομαι. Να εκδικηθώ δεν θέλω. Να ξεχάσω δεν μπορώ.Να συγχωρήσω.... δύσκολο ως ακατόρθωτο... Κατάχλωμο.Ποιά η έξοδος στο τούνελ;