LIFOLAND
Αγαπητή Α, μπα; /

Στο σημερινό «Α μπα»: από τη θεωρία στην πράξη

Επίσης: τα χρωστούμενα της ζωής

Στο σημερινό «Α μπα»: από τη θεωρία στην πράξη Facebook Twitter
LIFOTEAM
LIFOTEAM
144


__________________
1.

Μετά από μια μακροχρόνια σχέση με κάποιον που υπέφερε από υποχονδρία, ξεκίνησα κάτι καινούριο με κάποιον που μου φαινόταν άνθρωπος θετικός και γνήσια χαρούμενος. Επί δύο μήνες τα πράγματα πήγαιναν μια χαρά και σιγά σιγά ῾δενόμασταν᾽ όλο και περισσότερο, και θέλαμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλον όλο και πιο συχνά. Έκανε πράγματα που έδειχναν ότι ενδιαφέρεται και νοιάζεται για μένα - και το ίδιο κι εγώ. Είχαμε τις διαφορές μας, αλλά φαινόταν να υπάρχει καλή χημεία και συνεννόηση μεταξύ μας. Μετά τις γιορτές πήγαμε ένα ταξίδι για 4 μέρες κι όταν γυρίσαμε μου έλεγε πόσο ωραία ήταν κλπ κλπ. Μετά το ταξίδι πήγε σπίτι του για λίγες μέρες, και η επικοινωνία μας άρχισε να μην είναι πολύ συχνή ενώ φαινόταν απόμακρος. Όταν τον ρώτησα αν όλα είναι καλά, με διαβεβαίωσε πως είναι και κανονίσαμε να βρεθούμε μόλις γυρίσει (μετά από τρεις μέρες χώρια, δηλαδή). Τη μέρα που ήταν να βρεθούμε ανέβαλε το ραντεβού με πρόσχημα μια οικογενειακή υποχρέωση που τον κράτησε σπίτι, και κανονίσαμε να βρεθούμε μετά από δυο μέρες. Τη μέρα του ραντεβού απλά εξαφανίστηκε από όλα τα μέσα επικοινωνίας (!) κι ενώ εγώ τον αναζητούσα σε φέις, μηνύματα και κλήσεις στο κινητό, κι είχα αρχίσει να ανησυχώ μήπως έγινε κάτι σοβαρό. Εμφανίστηκε την επόμενη μέρα σα να μη συμβαίνει τίποτα, του είπα ότι θέλω να μιλήσουμε και μου είπε ότι κι αυτός θέλει να μου μιλήσει, αλλά αργότερα ακύρωσε τη συνάντηση για ακόμη μία φορά λέγοντας ότι ῾δεν μπορεί να το κάνει αυτό απόψε᾽ και να βρεθούμε την επόμενη. Του απάντησα ότι έτσι όπως έχουν τα πράγματα τι νόημα έχει να βρεθούμε αύριο; Από τότε δε μου απάντησε ποτέ και δεν ξαναμιλήσαμε. Θεώρησα τη συμπεριφορά του δειλή και απαράδεκτη, είναι τελείως ασύμβατη με την εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν. Δεν καταλαβαίνω τι πήγε στραβά, και φοβάμαι ότι δε θα σταματήσω να το σκέφτομαι αν δε μάθω τι συνέβη και δε λάβω μια εξήγηση. Είναι δυνατόν κάποιος να αλλάξει αισθήματα τόσο απότομα; Τι συνέβη; Και πώς μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι αν δεν υπάρξει μια συζήτηση μεταξύ μας; Δε θεωρώ τον εαυτό μου αφελή ή ότι ονειροβατώ, και δεν μπορώ να καταλάβω πώς έπεσα τόσο έξω. Να σημειώσω ότι θα βλεπόμαστε αναγκαστικά κάθε βδομάδα λόγω δουλειάς.
- Λένα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ο λόγος που έπεσες έξω είναι ότι αυτή τη στιγμή, για αυτή την περίπτωση, θεωρείς ότι όταν ο κόσμος λέει κάτι, δεσμεύεται για το μέλλον. Αυτό το πιστεύεις βέβαια επειδή αυτή η δέσμευση σου αρέσει. Αν δεν σου άρεσε, η πρώτη σου σκέψη θα ήταν «ε, θα αλλάξει γνώμη». Όταν έλεγε ότι περνάει καλά, το εννοούσε. Ποτέ δεν υποσχέθηκε ότι θα συνεχιζόταν αυτό στο μέλλον. Το άλλο λάθος που κάνεις είναι ότι θεωρείς απαραίτητο να σου εξηγηθεί για να το ξεπεράσεις. Σαν ποια εξήγηση θα σε ικανοποιούσε; Έκαναν κατάληψη στον εγκέφαλο του οι εξωγήινοι και του άλλαξαν τις προτιμήσεις; Σαν τι να έγινε λες; Να υπάρχει κάποια εξήγηση που θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα με την απόρριψη; Όχι, δεν υπάρχει. Το τρίτο λάθος που κάνεις είναι ότι θεωρείς ανήκουστο να αλλάξει γνώμη κάποιος για σένα, εκτός αν η γνώμη γίνει από αρνητική, πολύ θετική.


Η συμπεριφορά του, έχεις δίκιο σε αυτό, είναι δειλή και απαράδεκτη, αυτό να λέγεται. Το πόσο ασύμβατη είναι με αυτό που είχες καταλάβει για αυτόν δεν είναι κάτι τρομερά αναπάντεχο. Δύο μήνες τον ήξερες. Δύο μήνες. Ναι, έκανες λάθος στην εκτίμηση σου. Ούτε αυτό είναι τόσο ανήκουστο. Περνούσες καλά, και χαλάρωσες, και περίμενες να συνεχιστεί αυτό το ωραίο. Γιατί να περιμένεις ότι θα τελειώσει; Αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιολογείται να πέφτεις από τα σύννεφα.


Ο λόγος, για να μην μακρηγορώ, που σοκάρεσαι τόσο, είναι ότι δεν σου αρέσει αυτό που έγινε. Και πώς να σου αρέσει, άλλωστε. Αυτό που σε έκανε ευάλωτη είναι ότι τα είχες για χρόνια με κάποιον που είχε υποχονδρία. Πίστεψες ότι μετά από τόση ταλαιπωρία, σου αξίζει κάτι καλύτερο. Δυστυχώς, δεν πάει έτσι. Όταν βγαίνουμε από κακές σχέσεις, είναι ακόμη πιο πιθανό να κάνουμε τα στραβά μάτια, ακριβώς επειδή πιστεύουμε ότι τώρα δικαιωματικά μας αξίζει κάτι καλύτερο. Όταν περάσει λίγος καιρός θα καταλάβεις ποια ήταν τα σημάδια που αγνόησες.

__________________
2.

Λατρεμένη Α μπα
Ο αδερφός του άντρα μου είναι ένα άτομο που μισεί τις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους, τους μετανάστες και τα άντερά του.. Επειδή είναι έτσι δεν έχουν σχεδόν καμία σχέση με τον άντρα μου από την εφηβεία τους ακόμη... Παρόλ αυτά, τουλάχιστον μία φορά το δίμηνο θα αναγκαστούμε να βρεθούμε στο ίδιο τραπέζι, είτε σε έναν γάμο, είτε σε κάποιο οικογενειακό τραπέζι όπου θα αναγκαστούμε να ακούσουμε όλες τις βλακείες του και είτε θα τρώμε αμίλητοι είτε θα γίνει ο χαμός (ανάλογα τη διάθεση μας και τη χοντράδα που θα πετάξει) Την τελευταία φορά το θέμα πήγε στην 35χρονη ανύπαντρη κούκλα αδερφή μου. Με ρώτησε αν «επιτέλους» βρήκε κανέναν και μου είπε πως κατά τη γνώμη του η αδερφή μου είναι λεσβία. Εγώ απάντησα πως δε νομιζω αλλά είναι δεν είναι, εγώ θέλω να είναι καλά. Και το εννοώ. Ε και αυτό ήταν. Μου είπε «Τι απάντηση είναι αυτή, άρα ομολογείς (αυτό το ρήμα είπε το ζώον) ότι είναι» κλπ κλπ. Απάντησα «ειλικρινά βαριέμαι να μπω σε αυτό το διάλογο, ας φάμε ήρεμα μια φορά και να πάμε σπιτάκια μας χωρίς ντεπόν». Ο άντρας μου εκείνη την ημέρα ήταν απών (αλλιώς δε νομίζω να έπαιζε αυτός ο διάλογος) Την επόμενη μέρα με πήρε ΚΡΥΦΑ τηλ η μάνα και η γυναίκα του να μου ζητήσουν συγγνώμη. Στο περιστατικό δε μίλησε καμία παρόλο που με είδαν μπαρούτι.Ρε Α μπα, υπάρχει στον πλανήτη Γη μία απάντηση που θα κάνει τα ηλίθια άτομα να το βουλώσουν για 2 ώρες;
- τα νεύρα μου


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όχι χωρίς σημαντικές απώλειες. Για να κατέβεις στον όροφο που είναι αυτός, θα πρέπει να παραμερίσεις τα συναισθήματα όλων, του άντρα σου, της γυναίκας του, της μητέρας του. Αυτός δεν έχει πρόβλημα με αυτό, το κάνει εδώ και χρόνια. Εσύ που δεν είσαι προπονημένη σε αυτόν τον στίβο, δεν θα το καταφέρεις με την ίδια άνεση και θα σου στοιχίσει.


Αν υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάνετε, είναι να περιορίσετε τις συναντήσεις σε μια φορά το τετράμηνο, μετά το εξάμηνο, μετά τον χρόνο. Επειδή δεν είναι δικός σου αδερφός, μπορείς να είσαι κι εσύ απούσα μερικές φορές. Όταν βρισκόσαστε, να καθόσαστε όσο πιο μακριά γίνεται και μην ανοίγετε κουβέντα, μην του απαντάτε, μιλήστε με άλλους, μην του κάνετε τη χάρη να του δώσετε την ευκαιρία να νιώσει καλά με τον εκνευρισμό σας. Δυστυχώς, έχετε ένα τρολ στην οικογένεια.

__________________
3.

Γεια σου Α μπα, δεν εχω ακριβώς ερώτηση αλλά θα ήθελα να ήξερα πως βλεπεις το θεμα άνθρωποι που τα βγαζουν δυσκολα περα οικονομικα να φερνουν παιδιά στον κοσμο. Και δεν μιλώ για καμια χωρα του τριτου κοσμου αλλα για την Ελλαδα σε περιοδο κρισης και μεγαλης ανασφαλειας για το μελλον και για ανθρωπους με καποια μορφωση. Το να φερει κανεις στον κοσμο ενα παιδι και να το μεγαλωσει έστω και με τα απαραιτητα, δεν μιλώ για τρομερες ανεσεις, απαιτει πολλα χρηματα, ολοι μπορουμε να το φανταστουμε. Κι όμως βλεπω ανθρωπους γυρω μου που ειναι ανεργοι ή παιρνουν ενα πολυ χαμηλο μισθο και δεν εχουν αλλα εισοδηματα, να κανουν παιδιά και το βρισκω πολυ ανευθυνο και εγωιστικό. Δεν αισθανονται ανασφαλεια για το μελλον; Δεν σκεφτονται οτι θα πρεπει να κανουν απειρες θυσιες, που κι αυτες να κανουν και παλι δεν θα μπορεσουν να προσφερουν στο παιδι όλα οσα θελουν, ή οτι θα καταδικασουν ενα παιδι που δεν το ρωτησαν στην ανεχεια; Θεωρητικα ενας γονιος δεν θα ηθελε το καλυτερο για το παιδί του; Εννοείται οτι το οικονομικο ειναι φυσικα μονο ενας απο τους πολλους παραγοντες που ιδανικα θα επρεπε να παιρνει υποψιν του ενας υποψήφιος γονιος, αλλα δεν ειναι σημαντικος κι αυτος; Με ρωτανε φίλοι και γνωστοι αν σκεφτομαι την περιπτωση του παιδιου και απορω πως το λενε ανθρωποι που ξερουν την οικονομικη μου κατασταση, εργαζομαι μεν αλλα με εναν μισθο που καλα-καλα δεν φτανει για μενα και εχει εξατμιστει πριν κλεισει ο μηνας, πως θα μπορουσα να συντηρησω και εναν άλλον ανθρωπο; Οταν τα λεω αυτα, μου λενε οτι η ζωη δεν σταματαει και συνεχιζεται κοντρα στος δυσκολίες. Σωστα αλλα εχει μεγαλη διαφορα να εισαι μονος σου και να προσπαθεις και να εχεις να σκεφτεις‚ και εναν ανθρωπο που εξαρτιεται πληρως απο σενα. Το να στηριζεσαι στους παππουδες για να σε βοηθησουν οικονομικα με το παιδι ή το να εξαρτιεσαι αποκλειστικα απο τον συζυγο, κατι που κανουν πολλοι, το βρισκω επισης ανευθυνο. Ποια είναι η γνώμη σου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η γνώμη μου είναι ότι σε κανέναν δεν πέφτει κανένας απολύτως λόγος για το πόσα λεφτά έχει ο καθένας που κάνει παιδί, τι σχέδια έχει για το πώς θα το μεγαλώσει, και τι θα στερηθεί ή θα στερήσει. Αν δεν ζητάνε λεφτά ή υποστήριξη από σένα, κοίτα τη δουλειά σου και τις δικές σου προσωπικές αποφάσεις. Το ίδιο να λες και σε αυτούς που κρίνουν τις δικές σου επιλογές για το θέμα.

__________________
4.


Λοιπόν Αμπά μου, ο Δημητράκης παντρεύεται! Ο Δημήτράκης που λες είναι ο φοιτητικός μου έρωτας, σχέση ενός χρόνου και κάτι, το καλό παιδί, καλός εραστής και φίλος, αυτός που σε αγαπάει ,σε προσέχει και έχει όλα τα καλά. μόνο που ο Δημήτράκης μόλις τελείωσε τις σπουδές του, έφυγε για την Κύπρο. η σχέση μας πέρασε στην απόσταση εγώ όντας στα πιο δημιουργικά μου χρόνια, που δν ήθελα να τα περάσω αλλού δν τον ακολούθησα και ας μου ζητήθηκε. Σχέσεις αυτός, σχέσεις και εγώ (που πάντα είχα στο νου μου τον Δημητρακη μου που με ένα φσσσιιτ ήταν έτοιμος να με δεχτεί) γτ καλύτερα δν ειχα βρεί να περνάω με κανέναν, να ταιριάξω όσο με εκείνον σε τόσα πολλά σημεία. Πριν εναμιση χρόνο ήταν η και η τελευταια του προταση να παω Κύπρο. Δν πήγα. Το ίδιο καλοκαίρι γνώρισε μια κοπέλα με την οποία παντρεύεται (καταραμένο φβ -τα βλέπεις όλα) Πάει λοιπόν ο Δημητράκης μου! Δν ήταν η καβατζούλα μου, δν ήταν ότι δν ημουν τόσο μα τόοοοσο ερωτευμένη για να αφήσω τα πάντα πίσω μου και να τον ακολουθήσω.. ήταν μόνο που ήμουν μικρή (τώρα ειμαι 30) ήθελα να δω και άλλα πράγματα. τώρα που κατάλαβα πως αυτό που ψάχνουμε είναι κάποιον να ταιριάζουμε όσο το δυνατόν πιο πολύ και να αγαπιόμαστε πάει και μου παντρεύεται! Του αξίζει κάθε ευτυχία του Δημήτρη γτ είναι Δημήτρης και όχι Δημητράκης! Φιλώ σας

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τότε ήσουν μικρή, αλλά πέρυσι που σου είπε πάλι να πας στην Κύπρο ήσουν 29. Άσε τα ψόφια φίλη μας. Δεν τον πολυήθελες. Ένα χρόνο τον ήξερες, σιγά την σχέση ζωής. Ήταν μια ωραία ιστορία που είχες στο κεφάλι σου, ο Δημητράκης ο αψεγάδιαστος που εσύ απέρριψες. Άντε, να ζήσουν τα παιδιά.


__________________

5.

Γεια σου Α,μπα, σε ευχαριστούμε για τον χρόνο που ξοδεύεις στα δικά μας προβλήματα - προβλιματισμούς. Εγώ το σκέφτηκα αρκετά πριν στείλω, κυρίως επειδή εχω χιλιοσυζητήσει το θέμα που με απασχολεί και νιώθω ότι έχω κουραστεί με το πόσο "ανακατεύονται" όλοι στη ζωή και τις αποφάσεις μου.
Λοιπόν, ξέρω ότι δεν θα είμαι περιεκτική, δυστυχώς δεν μπορώ να αναπτύξω αυτό που με απασχολεί σε 2 γραμμές! Είμαι με ένα παιδί 2 χρόνια περίπου. Αυτός 32. Εγώ 26. Το "θέμα" είναι ότι είναι χωρισμένος και έχει ένα παιδάκι 6,5 χρόνων. Βάζω σε εισαγωγικά το "θέμα" επειδή για μένα δεν είναι και τοσο τραγικό πρόβλημα αυτο. Αντιλαμβάνομαι βέβαια τις δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν στη σχέση μας λόγω της κατάστασης, αλλά παρ'όλα αυτά θεωρώ ότι είναι μόνο δυσκολίες που με καλή θέληση και από τους δύο μας μπορούμε να ξεπεράσουμε, και όχι ανυπέρβλητα εμπόδια.
Ξέρω τις ευθύνες που έχει ο σύντροφός μου, καθώς και τις υποχρεώσεις που έχει απέναντι στο παιδί. Είναι καλός πατέρας, βλέπει το παιδί πολύ συχνά και φροντίζει να είναι κοντά του με όποιο τρόπο μπορεί από τότε που χώρισε με τη μαμά του (έχει χωρίσει εδώ και 3 χρόνια). Εννοείται ότι θα προτιμούσα να έχουμε τις ιδανικές συνθήκες στη σχέση μας, αλλά αφού τα πράγματα είναι έτσι, εγώ θέλω να είμαι δίπλα του και να συμμετέχω σε όλο αυτό όσο μπορώ και όσο γίνεται. Έχω γνωρίσει το παιδί και τα πήγαμε αρκετά καλά στις συναντήσεις μας, παρ'όλο που δεν ξέρει ότι δεν είμαι απλά μια φίλη του μπαμπά του. Ήξερα από την αρχή τι συμβαίνει, δεν μου έκρυψε τίποτα, από την πρώτη μας συνάντηση σε ένα μικρό μπαράκι.
Το θέμα είναι ότι οι γονείς μου και τα αδέρφια μου δεν το έχουν δεχτεί. Θεωρούν ότι καταστρέφω το μέλλον μου μπαίνοντας σε μια τέτοια σχέση και είναι πεπεισμένοι ότι κάνω λάθος. Έχουμε ζήσει στιγμές τραγικές - ίσως και τραγελαφικές - με οικογενειακά "συμβούλια" με τους γονείς μου να αγωνίζονται να με πείσουν ότι δεν μπορώ να συνεχίσω αυτή τη σχέση, τη μαμά μου να κλαίει που "κατάντησα" να είμαι σε αυτή τη θέση, τον πατέρα μου να μου τονίζει ότι δεν γίνεται να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο επειδή εγώ έχω καλύτερη δουλειά από αυτόν και δεν ταιριάζουμε κοινωνικά (κάτι που θεωρώ ανοησία αλλα εν πάσει περιπτώσει - εγώ είμαι γιατρός, κάνω ειδικότητα και αυτός είναι μεταφραστής σε μια εταιρεία) και τα αδέρφια μου να με κατηγορούν ότι οι γονείς μας θα "αρρωστήσουν" εξαιτίας μου. Ας μην αναφέρουμε και τους δύο μήνες που έκανε ο πατέρας μου να μου μιλήσει μετά τον πρώτο καβγά για το θέμα. Να κατηγορούν όποιον δεν διαφωνεί με τη σχέση μου, να κατηγορούν τον σύντροφό μου ότι αν με αγαπούσε θα καταλάβαινε ότι μου κάνει κακό που με δεσμεύει σε μια τέτοια σχέση και δε συμμαζεύεται. Γενικά έχουν ηρεμήσει κάπως τα πνεύματα από τότε που τους το είπα μέχρι τώρα αλλά εξακολουθούν να είναι πολύ αρνητικοί με το όλο θέμα, δεν θέλουν να ξέρουν τίποτα που αφορά τη σχέση μου και εμένα αυτό με στεναχωρεί ιδιαίτερα καθώς θα ήθελα να μοιράζομαι μαζί τους τα σημαντικά (ευχάριστα ή δυσάρεστα) που συμβαίνουν στη ζωή μου. Υπήρξαν στιγμές που ένιωσα απίστευτα μόνη μου σε όλο αυτό, ήταν σαν να με απέρριπτε η ίδια μου η οικογένεια. Δεν ζουμε μαζί με τους γονείς μου, εγω ζω και εργάζομαι στην Αθήνα και οι γονείς μου μένουν σε μία επαρχιακή πόλη. Θεωρώ λοιπόν πως σημαντικό ρόλο στην αντίδραση τους παίζει το κλειστό περιβάλλον στο οποίο ζούνε, καθώς σίγουρα η σχέση μου εκεί θα γίνει αντικείμενο συζήτησης, και εγώ θα μείνω στο "απυρόβλητο" όντας μακρια αλλά αυτοί θα πρέπει να δώσουν εξηγήσεις σε συγγενείς και φίλους (ναι είναι τόσο δύσκολο να ζεις σε μικρή κοινωνία).
Η ερώτηση μου λοιπόν είναι τόσο απλή και τόσο δύσκολη...τι κάνω α, μπα μου; Εγώ τι πρέπει να κάνω; Θέλω να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο. Τον αγαπάω, με αγαπάει, με προσέχει, με κάνει ευτυχισμένη, με κάνει να γελάω, νιώθω ασφάλεια κοντά του και νιώθω ότι θα είμαι ευτυχισμένη και στο μέλλον μαζί του. Κι αυτός μου είπε ότι αν θέλω μπορεί να πάει στους γονείς μου να τους μιλήσει και να τους εξηγήσει ότι νοιάζεται πραγματικά για μένα και δεν θα με πληγώσει. Αλλά δεν δέχτηκα, εδώ δεν θέλουν να ακούσουν για την ύπαρξή του, σιγά μη δεχτούν να τους μιλήσει χωρίς να γίνουμε μαλλιά κουβάρια. Μπορώ όμως να αψηφίσω τους γονείς μου; Κι αυτούς τους αγαπάω, τους σέβομαι και θέλω να είναι καλά. Να τους κάνω το χατήρι να χωρίσω ξέροντας ότι αυτό θα με κάνει κομμάτια συναισθηματικά; Έχω προσπαθήσει να τους εξηγήσω ότι ακόμα και αν ήμουν με κάποιον άλλον με τον οποίο οι συνθήκες θα ήταν υπερτέλειες στη σχέση δεν μπορεί κανένας να μου εγγυηθεί ότι θα είμαι ευτυχισμένη στο μέλλον αλλά τίποτα δεν γίνεται...Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου Α,μπα μου, θα ήθελα τη γνώμη σου!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Φυσικά και μπορείς να αψηφίσεις τους γονείς σου. Είναι αξιοσημείωτο που έφτασες στα 26 και είναι η πρώτη φορά που διαφωνούν με κάτι που κάνεις. Ήταν πολύ τυχεροί ως τώρα.


Το να αγαπάς, να σέβεσαι και να θέλεις να είναι καλά οι γονείς σου δεν ισούται με το να κάνεις αυτό που θέλουν. Είσαι ένας διαφορετικός άνθρωπος με διαφορετικές ανάγκες και δική του ζωή. Η καλή κόρη δεν είναι η υπάκουη κόρη. Είναι αδύνατον να τους έχεις ευχαριστημένους με κάθε απόφαση που παίρνεις. Το έχουν δοκιμάσει πολλοί γιοι και πολλές κόρες, και αυτό έγινε εις βάρος της δικής τους ευτυχίας. Το αποτέλεσμα είναι να είναι καλές κόρες και καλοί γιοι που μισούν τους γονείς τους με βιαιότητα. Αν θέλεις να τα έχετε καλά, πρέπει να κάνεις τη ζωή σου.


Ένα πρόβλημα που βλέπω εγώ όμως, και μάλλον αγνοείς, είναι ότι είσαι τόσο απασχολημένη με το να υπερασπίζεσαι τη σχέση σου στους γονείς σου, που αμελείς να αξιολογείς την σχέση σου στα σοβαρά. Ο κόπος που καταβάλεις σε απομακρύνει από την νηφαλιότητα. Αναγκαστικά τώρα πρέπει να σου φαίνεται τέλειος αυτός ο άνθρωπος, αλλιώς πώς θα δικαιολογήσεις την επανάσταση που κάνεις; Να θυμάσαι ότι δεν έχεις υποχρέωση να τα κάνεις όλα σωστά για να σε αγαπάνε οι γονείς σου. Αν σε αγαπάνε υπό προϋποθέσεις, αυτό δεν λέγεται αγάπη. Μπορεί να κάνεις λάθος και να μην είναι ο άντρας για σένα. Αυτό πρέπει να σε απασχολεί, και όχι τι θα πει η μαμά σου στη θεία στο χωριό. Όταν φτάσει εκείνη η ώρα, ο τσαμπουκάς και το αυτονόητο θα κάνουν τη θεία να τα χάσει. Κάνε εσύ αυτό που είναι σωστό για σένα. Μην περιμένεις βραβεία για την ευθύνη που παίρνεις απέναντι στον εαυτό σου.

 

__________________
6.

Λες συνεχεια για το ποσο σημαντικος ειναι ο ψυχολογος κλπ και συμφωνω μαζι σου αλλα ποια η γνωμη σου για το ρολο των φιλων στη θεση του ψυχολογου? δεν ειναι κι αυτη μια μορφη ψυχοθεραπειας?


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν ξέρω αν επιστημονικά δικαιολογείται ως μια μορφή ψυχοθεραπείας. Γενικώς φυσικά και χρειάζονται για την ψυχική μας ισορροπία οι σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους. Όχι απλώς χρειάζονται, είναι απολύτως απαραίτητες. Όμως οι φίλοι δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τον ψυχολόγο. Δεν έχουν τα εργαλεία. Δεν έχουν τις γνώσεις. Δεν ξέρουν γιατί μπορεί να λες κάτι, πώς θεραπεύεται μια φοβία, τι σημαίνει το ένα και τι σημαίνει το άλλο. Δεν μπορούν να κρίνουν αντικειμενικά, γιατί παράλληλα κρίνονται και ως φίλοι. Δεν είναι πάντα αυτονόητο ότι κρίνουν χωρίς άλλα συναισθήματα που υποβόσκουν χωρίς να τα καταλαβαίνουν (ανταγωνισμός, ζήλεια, προβολές). Και φυσικά, δεν μπορούν να αναλάβουν τέτοιο ρόλο πλήρως γιατί έχουν κι αυτοί τα δικά τους προβλήματα. Δεν μπορούν να αφιερώσουν ένα εξάμηνο ή ένα χρόνο από τη ζωή τους για να σου λύσουν ένα πρόβλημα που έχεις. Αυτό χρειάζεται ενέργεια και δουλειά που δεν είναι δυνατόν να περιμένεις από φίλους σου. Έχουν τα όρια τους. Ο επαγγελματίας έχει μάθει να το ελέγχει αυτό, και το κάνει πιο επιτυχημένα ακριβώς επειδή δεν είναι φίλος.


Και τέλος, το πιο σημαντικό. Σε άγνωστο που δεν είναι στη ζωή σου θα πεις πιο εύκολα την αλήθεια. Στους φίλους νιώθουμε την ανάγκη να ωραιοποιήσουμε την κατάσταση για να μην μας απορρίψουν, και αντιδράμε πολύ πιο έντονα στην κριτική. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που υπάρχει αυτό το επάγγελμα. Ελπίζω να μην είσαι από αυτούς που έχουν κάνει τους φίλους κάδους συναισθηματικών απορριμμάτων ή σάκους του μποξ.

_________________
7.

Λοιπόν,δεν είμαι μεγάλη σε ηλικια αλλα από πολυ μικρή μου έχει δημιουργηθεί ένας παραλογος λόγος για την βροχή..οποτε βρέχει τρέμω ολόκληρη, στρυφογυριζω μέσα στο σπίτι και ακόμα μερικές φορες κλαίω κιόλας...νομιζω πως αυτο που φοβάμαι στην βροχή ειναι να μην πλυμμρισει το σπίτι μου....αυτο που με προβληματίζει ειναι ότι αυτο δεν συμβαίνει μόνο τις φορες που βρέχει πολυ αλλα και άλλες που βρέχει λιγο έως καθολου...πιστεύεις πως λ φόβος μου ειναι παραλογος;;και αν ναι τι θα κανω;;;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πρέπει να πας σε ψυχολόγο.

144

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
20 σχόλια
northern light
northern light
#1,Κατανοώ απόλυτα τον τρόπο που αισθάνεσαι.Η συμπεριφορά του ήταν απαίσια.Το θέμα είναι ότι δουλεύετε μαζί οπότε ο τύπος θα πρέπει αν συρθεί ώστε να σου δώσει μια εξήγηση.Μην είσαι σίγουρη ότι θα σου πει την αλήθεια αλλά δεν βλέπω πως μπορείτε να είστε στον ίδιο χώρο και να συνεργάζεστε χωρίς να δώσετε έναν επίλογο σ'αυτήν την ατυχή ιστορία.#3Πραγματικά διαβάζω την ερώτηση και κάποιες απαντήσεις και απορώ και εξανίσταμαι.Κρίνετε με βάση κάποιες περιπτώσεις στο περιβάλλον σας που υπάρχουν σε ΟΛΕΣ τις κοινωνίες και σε όλες τις χώρες του κόσμου και έχετε χάσει την μεγάλη εικόνα.Έχετε διαβάσει τις στατιστικές για τα δραματικά επίπεδα υπογεννητικότητας στην Ελλάδα;Έχετε δει πόσο έχουν μειωθεί οι γεννήσεις από τότε που ξεκίνησε η οικονομική κρίση;Οι προβολές των στοιχείων οδηγούν στην εκτίμηση ότι σε ελάχιστες δεκαετίες οι Έλληνες θα είναι 7 εκατομμύρια.Εφόσον μια οικογένεια καλύπτει τις απολύτως βασικές ανάγκες του παιδιού και το μεγαλώνει με αγάπη και σε ένα ασφαλές περιβάλλον θα πρέπει να τους λέμε και ευχαριστώ και όχι να τους κατακρίνουμε.#5Από χωριό είμαι και εγώ και σίγουρα οι κλειστές κοινωνίες έχουν πολλά στραβά αλλά το να παντρεύεται μια κοπέλα έναν χωρισμένο άντρα με παιδί είναι πλέον σύνηθες και δεν νομίζω ότι ασχολείται και κανείς ιδιαίτερα.Μάλλον υπερβάλλουν οι γονείς σου και το έχουν περάσει και σε σένα.Το πολύ-πολύ να το αναφέρουν οι γειτόνισσες στον πρωινό καφέ και μετά να περάσουν στο τι θα μαγειρέψουν την Κυριακή.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
#7Θα ήλπιζα να είσαι τρολ, αλλά αν δεν είσαι είναι κρίμα που έχεις αυτήν την φοβία! Εμένα (αν εξαιρέσεις ότι στην Ελλάδα γίνονται, δυστυχώς, πολλές καταστροφές από τις νεροποντές ...και ευθυνόμαστε σε μεγάλο βαθμό γι΄ αυτό, έχοντας μπαζώσει κάθε ρέμα και έχοντας κάψει την μισή Ελλάδα) μ' αρέσει πολύ η βροχή! ...Το να είσαι μέσα στο σπίτι και να ακούς έξω τον ήχο απ’ τις στάλες και μακρινές βροντές, το να περπατάς στην φύση και απολαμβάνεις τα αρώματα μίας βροχής, τα ουράνια τόξα, το να βλέπεις τα πανέμορφα χρώματα και την αλλαγή στις καλοκαιρινές μπόρες και πανέμορφα χρώματα που δημιουργούν, την αστραπιαία κίνηση των νεφών , εκτός από την δροσιά στον αέρα! Κι έχοντας μισοφωνία (ελαφριά ευτυχώς) είναι μερικές φάσεις που ειλικρινά προτιμώ να βάζω ακουστικά και να ακούω βροχή(*) (ο πιο συμπαθής και φυσικός "λευκός θόρυβος", νομίζω), απ' το να ακούω ενοχλητικούς ανθρώπινους θορύβους ...ή απλά φασαρία και ακουστικό χάος, που με εκνευρίζει.(*) https://www.youtube.com/watch?v=jX6kn9_U8qkΘα είχε ενδιαφέρον να δοκιμάσεις να ακούσεις το "ψεύτικο" και να δεις τι συναισθήματα σου προκαλούνται....Και, ίσως, τραγούδια με "βροχή":Kendra Smith (Can cover) - She Brings The Rain https://www.youtube.com/watch?v=tsvjG5A0EJIScott Walker - "It's Raining Today" https://www.youtube.com/watch?v=fSzOcvAJmi0Bob Dylan - Rainy Day Womenhttps://www.youtube.com/watch?v=lu9IQHxsrDUFaust - It's a Rainy Day https://www.youtube.com/watch?v=GRxvQmTTz5IΕnjoy! :-)
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Ναι; γιατί;http://www.lifo.gr/now/tech_science/131816?comment=1809090#1809090Υποπτεύομαι, ίσως, και ολίγη (ευτυχώς και πάλι), phonophobia/hyperacusis.Παιδάκια που "παίζουν" με μπαλόνια -σπάζοντάς τα- μου φαίνονται κάπως τρομακτικά (τα μπαλόνια τους δλδ, όχι τα παιδάκια), κλείνω τ’ αυτιά μου στα έντονα σκρρρρρριτς που κάνουν οι ρόδες του μετρό στις γραμμές, αν πάω να δω τρακάρισμα κλείνω επίσης τα αυτιά μου, οι σειρήνες είναι πολύ ενοχλητικές, και στην τελευταία ανάσταση, που πέρασα έξω, (δλδ την προηγούμενη βδομάδα) έβαλα προκαταβολικά μπαλάκια από χαρτομάντιλο, στα αυτιά, για να ανεχτώ τα παρατεταμένα βαρελότα και στρακαστρούκες. Επίσης ενοχλητικοί είναι και οι πολύ πιο χαμηλοί συνεχείς υπόκωφοι θόρυβοι που ακούγονται στην «απόλυτη» ησυχία της νύχτας. Αλλά, εντάξει, μωρέ, nothing too serious, εν συγκρίσει με άλλα που έχω δει και διαβάσει.
mitsi
mitsi
#1Που λες έβγαινα με έναν τύπο για κανα μήνα.Περνούσαμε καλά,χωρίς να έχουμε αναλύσει τι και πώς. Ερχόταν σχεδόν κάθε μέρα σπίτι μου,κοιμόμασταν σχεδόν κάθε μέρα μαζί και γενικά περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί. Και μια μερα εξαφανίστηκε. Ναι,εξαφανίστηκε. Είχαμε ραντεβού,δεν εμφανίστηκε και δεν σήκωνε τηλέφωνα,δεν απαντούσε σε μηνύματα κτλ. Στην αρχή ανησύχησα,νόμισα ότι κάτι έπαθε. Μετά από μια μέρα σκέφτηκα ότι τα κακά νέα μαθαίνονται,και ότι απλά ήταν παγκοσμίας κλάσης μαλ@κ@ς που αντί να πει στα ίσα ότι δε θέλει να με ξαναδεί προτίμησε να το κάνει με αυτόν τον τρόπο. Δε σου κρύβω ότι λαι πόνεσα και πληγώθηκα.Όχι τόσο για την απόρριψη,σιγά και τι είχαμε,αλλά για τον τρόπο του. Στην αρχή κι εγώ όπως κι εσύ σκεφτόμουν τα ίδια,πώς γίνεται να αλλάξει γνώμη από την μια μέρα στην άλλη, πώς το ένα ,πώς το άλλο. Συνειδητοποίησα όμως ότι το πώς και το γιατί μικρή σημασία είχαν. Σημασία είχε το πώς φέρθηκε, και ο τρόπος του σίγουρα δε μου άξιζε και ήταν απλά απαράδεκτος. Κανα δίμηνο μετά τον είδα μπροστά μου με μια κοπέλα.Έκανε ότι δε με είδε κι εγώ απλά πάγωσα σκεπτόμενη αν έπρεπε να τον βρίσω ή όχι. Τελικά όταν συνήλθα είχε φύγει κι έστι του στειλα ένα μήνυμα περιποιημένο,αν έγραφα τι έγραψα μάλλον ο διαχειριστης θα έκοβε το σχόλιο. Έκλεισα το μήνυμα λέγοντας ότι καλά θα κάνει να προσέχει πού κυκλοφορεί γιατί την επόμενη φορά που θα τον δω δε θα σεβαστώ κανέναν και δε θα τον ξεπλένει ούτε ο Νείλος ποταμός. Περιττό να σου πω ότι ε΄νιωσα αμέσως πολύ καλύτερα και σταμάτησα να σκεφτομαι το γεγονός και τον αχαρακτήριστο τρόπο του. Ίσως λοιπόν κι εσύ αν του πεις στα ίσα πόσο δειλός ήταν να ν ιώσεις καλύτερα και να σταματήσεις να ασχολείσαι με τέτοιους μ@λ@κες!
Prince Charming
Prince Charming
Εάν τους την πεις, όμως, το παίρνουν και πάνω τους: "Κοίτα την υστερική/ο γκόμενα/ο, την/τον έφτυσα και κόλλησε, χα, πόσο μάγκας είμαι!".Σούργελα...("Στην αρχή ανησύχησα, νόμισα ότι κάτι έπαθε." Ναι, πριαπισμό!)
caravan
caravan
Τα κάνουν αυτά επειδή φοβούνται. Φοβούνται μην κάνει σκηνή η συσχετιζόμενη. Εξ ου και βασική οδηγία μεταξύ ανδρών είναι "χώρισέ την σε κάποιο δημόσιο μέρος όπου θα ντραπεί να κάνει σκηνή". Ή απλώς...κάν'την εξαφανιζόλ.Δεν λέω...απαράδεκτo!
anira
anira
7.Εγώ πάλι αισθάνομαι το αντίθετο με τη βροχή.Ανακούφιση και ευφορία..ναι χρειάζομαι και εγώ ψυχολόγο ή μάλλον ψυχίατρο και για άλλους λόγους βέβαια.
\"Λαβρέντις\"
\"Λαβρέντις\"
Η ερώτηση 3 μου έκανε πάρα πολύ κακή εντύπωση! Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να σκέφτεστε κάτι τέτοιο σοβαρά! Λάθος μου, βέβαια, γιατί τότε δε θα υπήρχε υπογεννητικότητα στην Ελλάδα. Η άποψή μου λοιπόν είναι ότι όσοι σκέφτονται έτσι θα έπρεπε να ρωτήσουν παππούδες και γιαγιάδες πως τα έβγαλαν πέρα. Δεν είναι κακό να φοράνε τα παιδιά μας τα ρούχα άλλων, ούτε είναι κακό να μην τρώνε κάθε μέρα κρέας!Μάλλον έχουμε πάρει πολύ ψηλά τον αμανέ και θεωρούμε ότι τα παιδιά χρειάζονται υλικά αγαθά για να μεγαλώσουν σωστά! Γι'αυτό έχουμε πήξει στους ντελιβεράδες με πτυχία πανεπιστημίου! Οι καλύτερες σας αναμνήσεις ως παιδιά είναι όταν μπαίνατε στα ιδιωτικά σας, ντυμένοι με τα μοδάτα ρούχα της εποχής; Έλεος κάπου!Θα έλεγα να προσγειωθούμε λίγο γιατί έστω και μετά από τόσα χρόνια κρίσης τα μυαλά πάνω από το κεφάλι μας είναι!Και όπως είπε και κάποιος άλλο πιο πάνω οι μανάδες μας κι οι πατεράδες μας προέρχονται από οικογένειες που σήμερα θα χαρακτηρίζαμε στα όρια της φτώχειας κι έβγαλαν γιατρούς, δάσκαλους και δικηγόρους! Οι δικοί μου τουλάχιστον έτσι θα χαρακτηρίζονταν!Και δε θα με χάλαγε το παιδί μου να γίνει μάστορας: υδραυλικος, ηλεκτρολόγος, ή μαραγκός σαν τον παππού μου!
Haifischnet
Haifischnet
Σου έκανε κακή εντύπωση γιατί στην ουσία ΚΡΑΖΕΙ αυτούς που κάνουν παιδιά χωρίς τον οικονομικό προϋπολογισμό που έχει εκείνη στο μυαλό της.Κάποιοι θα πρέπει να κάνουν παιδιά σ' αυτήν την χώρα. Όσοι δεν θέλουν, δεν είναι υποχρεωμένοι, δεν υπάρχει πίεση.
MadMax
MadMax
Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί ο καημός των παππούδων και των γιαγιάδων σου που λες ήταν να βγάλουν γιατρούς και δικηγόρους; Άλλα ήταν τα κριτήρια τότε, άλλα τώρα. Οι γιαγιάδες και οι παππούδες ούτε μπορούσαν να φανταστούν ότι θα μπορούνε να ζούνε σε μια κοινωνία αφθονείας ή σε μια κοινωνία που το χαστούκι από τον άντρα τους θα θεωρούνταν κακοποίηση. Αυτό που σου δημιουργεί πρόβλημα τώρα δεν σου δημιουργούσε πρόββλημα την εποχή του παππού σου γιατί το πρόβλημα ήταν ο κανόνας. Και πριν από κάτι αιώνες οι άνθρωποι έκαναν 10 παιδιά μπας και ζήσουν τα 2 από τις αρρώστειες, μήπως να σκεφτόμαστε με τέτοια κριτήρια επειδή "και τότε τα έβγαζαν πέρα κάπως";Ας σταματήσουμε κάποια στιγμή αυτή την παρελθοντολαγνεία. Τα κριτήρια ποιότητας είναι δυναμικά και είναι θεμιτό να είναι δυναμικά.Τέλος, το πρόβλημα της υπογεννητικότητας δεν προκύπτει επειδή έτσι ξαφνικά αποφάσισαν οι υποψήφιοι γονείς ότι αν δεν μπορώ να αγοράσω λαμποργκίνι στο παιδί μου καλύτερα να μην το φέρω καν στον κόσμο. Προκύπτει από το γεγονός ότι η οικονομική κατάσταση είναι τόσο κακή ώστε οι υποψήφιοι γονείς πλέον δεν έχουν να προσφέρουν τα βασικά (ναι, για τα δεδομένα της ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ) στα παιδιά τους. Οπότε ή δεν κάνουν, ή φεύγουν εντελώς από τη χώρα και πάνε αλλού να κάνουν τα παιδιά τους γνωρίζοντας ότι θα έχουν τη βοήθεια και τη στήριξη ενός κράτους για να τους προσφέρουν αυτά που πρέπει.
Littlefinger
Littlefinger
Έχουμε περάσει ήδη τα 7 δις, μέσα σε 300 χρόνια γίναμε 7x φορές απ' όσες είχαμε γίνει από την πρώτη εμφάνιση ανθρώπου στον πλανήτη, οι καμπύλες αυξησης πληθυσμού έχουν γίνει σχεδόν κατακόρυφες ευθείες και υπάρχει πρόβλεψη του ΟΗΕ ότι θα φτάσουμε τα 11 δις μεχρι το έτος 2100, η Daewoo Logistics πήγε και αγόρασε την μισή Μαγαδασκάρη για να την εκχερσώσει και να την κανει καλλιεργήσιμες εκτάσεις μπας και θρέψει τον πληθυσμό της Ν.Α. Ασίας, προβλέπονται πόλεμοι για το νερό και ο άλλος μας λέει ότι έχουμε υπογεννητικότητα.. Ευγε άνθρωπέ μου, βλέπεις το θέμα στο σύνολό του.Να γεννησουμε μερικούς έλληνες, μην τυχόν και χάσουμε τα κελεπούρια. Μη μείνουμε και από συντάξεις όταν μεγαλώσουμε.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Χονδρικός κανών (που φυσικά έχει εξαιρέσεις) είναι ότι όσο βελτιώνεται το βιοτικό επίπεδο, χαμηλώνουν τα ποσοστά των γεννήσεων, αυτό είναι το επονομαζόμενο «δημογραφικό-οικονομικό» παράδοξο.Μην κοιτάτε, μόνο, τις χώρες του 3ου κόσμου και τους «παράλογους» κατοίκους τους, που «τολμούν» να «αραδιάζουν» παιδιά που δυσκολεύονται να θρέψουν: ανατρέξτε και στο πόσα αδέρφια είχαν οι παππούδες και οι προγιαγιάδες μας, εν μέσω φτώχειας, ισπανικής γρίπης και πολέμων: 4, 5, 6, 7?Εκτός από τα διάφορους κοινωνικο-πολιτικούς και θρησκευτικούς παράγοντες έχει νόημα να εξετάζουμε τα ποσοστά γεννήσεων(1) σε συνδυασμό με τα ποσοστά θνησιμότητας: λεχώνων(2), βρεφών (3), παιδιών και συνολικής/ενήλικης θνησιμότητας και των λόγων αυτής. Επίσης η πυκνότητα -καθ’ αυτή- του πληθυσμού, προφανώς, και δεν φαίνεται να μας ενοχλεί π.χ. στις Κάτω Χώρες, στο Μονακό, στην Μάλτα, στην Γερμανία, Ιταλία, Μπαχρέιν, Ν. Κορέα και στην Ιαπωνία (4) , αλλά μόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες, λογικό μεν, αλλά δε. Τέλος, μάλλον παραβλέπουμε το γεγονός ότι το οικολογικό αποτύπωμα του μέσου "δυτικού" (5) είναι κατά πολύ μεγαλύτερο -ενεργοβόρο- απ'τον μέσο "υπανάπτυκτο" (άσε που οι «υπανάπτυκτοι» πληρώνουν και της συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, με πιο άμεσο και βαθύ τρόπο).Ενδεικτικά:(1) https://en.wikipedia.org/wiki/Birth_rate#/media/File:Countries_by_Birth_Rate_in_2014.svg(2) https://en.wikipedia.org/wiki/Maternal_death#/media/File:Maternal_mortality_ratio,_2015.jpg(3) https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_infant_mortality_rate#/media/File:Infant_mortality_map_of_the_world.svg(4) https://en.wikipedia.org/wiki/Population_density#/media/File:Countries_by_population_density.svg(5)https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_ecological_footprint#/media/File:World_map_of_countries_by_ecological_footprint_(2007).svg
Haifischnet
Haifischnet
Μιας και ανέφερες τον πληθυσμό της Ν.Α. Ασίας, μήπως ο προβληματισμός σου που ταυτίζεται με την ερώτηση 3 να απευθυνόταν στους εκεί πληθυσμούς που έχουν σίγουρα ανάγκη να τους μιλήσει κάποιος για την αντισύλληψη; Αυτό μας έλειψε να κατηγορήσουμε τους Έλληνες για τον υπερπληθυσμό στον πλανήτη!
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Μα, η Ν.Α Ασία δεν έχει -δα- και τόσο αυξημένο fertility rate. Tώρα, αν οι πόροι και η γη τους είναι περιορισμένη (και σε ένα μεγάλο κομμάτι της νησιωτική) αυτό είναι ένα άλλο θέμα:Laos 3.1 Philippines 2.8Cambodia 2.6Indonesia 2.5Myanmar (Burma) 2.3Viet Nam 2.1 Malaysia 2.0 Brunei 1.9Thailand 1.6 Singapore 1.2 ...εξαίρεση σ'αυτό το 1-3 παιδιά, αποτελεί το Ανατολικό Τιμόρ με 5.7, αλλά μιλάμε για μία χώρα που το τεράστιο (not) μέγεθός της λίγο μεγαλύτερο από το Μαυροβούνιο!
Littlefinger
Littlefinger
Άλλα αετόπουλα μας βρήκαν.. Εγώ είπα ότι εχουμε παγκόσμιο πρόβλημα υπερπληθυσμού και εσείς λέτε φταίνει οι άλλοι κι όχι εμείς. Μπράβο, εύγε. Βλαχάκι, αυτό που αναφέρεις για το ενεργειακό αποτύπωμα, είναι η απόδειξη πως ΗΔΗ είμαστε πάααααρα πολλοί. Εκτός αν θέλουμε όλοι να ζουν σαν υποαναπτυκτοι και όχι σαν Δυτικοί.Το γιατί πλαιότερα έκαναν πολλά παιδιά, έχει απαντηθει από την Α, μπα.rudi, τιτάνα της σκέψης, το ότι η συμφωνία ακυρώθηκε μετά από χρόνια συγκρούσεων δεν σημαίνει ότι μερικοί δεν έχουν προβλέψει το πρόβλημα. Το link μου το έβαλες για να μου πεις "οριστε, δεν εγινε η συμφωνία, άρα δεν υπάρχει θεμα"; χαχαΚαι προφανώς τα πλούσια και ισχυρά στρατιωτικά κράτη θα εκμεταλλευτούν και θα ισοπεδώσουν τα ανίσχυρα όταν έρθει η κρίσιμη ώρα. Το θέμα είναι αν θα κάνουμε κάτι για να μην έρθει εκείνη η ώρα. Αλλά με τέτοια μυαλά που βλέπω, μάλλον θα έρθει και θα παραέρθει..Άυτά και πολλά σας είναι. Σχολιάστε κανά ποστ σχέσεων και αφήστε τα δημογραφικά και την γεωπολιτική.υ.γ. Ελπίζω να μην ακούσω βλακείες για το ότι ο πληθυσμός συνεπάγεται και ισχύ. Δεν είμαστε στην εποχή του Ναπολέοντα με μάχες σε ανοιχτούς σχηματισμούς.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Πρώτον, τα δικά μου σχόλια, τουλάχιστον, δεν απευθύνονταν προς σε εσένα littlefinger.Eίναι τοις πάσοι γνωστόν ότι ο ανθρώπινος πληθυσμός έχει αυξητική πορεία κι αυτό είναι προβληματικό, όπως έχω αναφέρει και αλλού:http://www.lifo.gr/articles/mikropragmata/138144?comment=1841024#1841024...περισσότερο, λοιπόν, το point μου αφορούσε στα 2 μέτρα και τα 2 σταθμά που αφορά αυτόν τον υπερπληθυσμό (πλούσιοι υπερπληθείς=οk, φτωχοί υπερπληθείς=καταστροφείς του κόσμου).Δεύτερον, θα μπορούσα να βάλω ένα επιπλέον food for thought: το ΠΩΣ ΠΡΑΚΤΙΚΑ και ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ αντιμετωπίζεται αυτό, χωρίς να μπαίνουν στον μύλο της καθημερινότητας στρατιωτικού τύπου πρακτικές και καταστρατήγηση των προσωπικών ελευθεριών. Προσφάτως είδαμε πως η Κίνα ήρε την "απαγόρευση" του ενός παιδιού μόνο (για τα αστικά κέντρα) διότι διέκριναν ότι ο πληθυσμός τους γερνάει ...πριν από αυτό βλέπαμε γυναίκα που την έσερναν στο νοσοκομείο για έκτρωση με το ζόρι.Λες:«Άυτά και πολλά σας είναι. Σχολιάστε κανά ποστ σχέσεων και αφήστε τα δημογραφικά και την γεωπολιτική.»Τρίτον και τελευταίο: Θα αφήσεις τον κόσμο, εδώ, και οπουδήποτε, να ασχολείται, και να συνδιαλέγεται, -αν το επιθυμεί- περί στατιστικών, δημογραφικών και γεωπολιτικών και με ότι άλλο θέλει, εκτός των σχεσιακών, και θα πάρεις το ΥΠΟΤΙΜΙΤΙΚΟ σου υφάκι και θα το βάλεις εκεί που το βρήκες (ομοφοβικά σχόλια περί απόπατου, δεν κάνω) για να μην ακούσεις από μένα, προσωπικά, πολύ χειρότερους χαρακτηρισμούς απ’ το "αετοπούλια".Αντιλαβού;άντε γεια σου τώρα.
Αμαρέττο πορτοκάλι
#6 Εννοείται πως και οι φίλοι παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην ζωή μας, αλλά σε καμία περίπτωση το ρόλο του ψυχολόγου, παρά μόνο στο ότι θα σε ακούσουν και θα σε κάνουν κι εσένα να ακούσεις αυτά που λες. Τίποτα άλλο. Από εκεί και πέρα, ό,τι πουν θα έχει μέσα την δική τους εμπειρία / στάση ζωής / άποψη και είναι πολύ πιθανόν να εμπεριέχει και ίχνη ζήλειας, ανταγωνισμού κλπ. Και απ'την άλλη, ο φίλος, όταν καλείται να παίζει συνέχεια τον ρόλο του ψυχολόγου και σου λέει τα ίδια και τα ίδια συνέχεια, μπορεί α) να θυμώσει γιατί σου δίνει μία (κατ'αυτόν σωστή) συμβουλή και δεν την ακολουθείς και β) να κουραστεί και να απομακρυνθεί. Μου έχουν συμβεί και τα δύο.
Littlefinger
Littlefinger
#3 Οι λόγοι που κάνει κάποιος ένα παιδί, είναι κατά 99,99% εγωιστικοί. Ρώτα, τους γονείς σου, τους γύρω σου, τον εαυτό σου. "Γιατί έκανες (ή θέλεις να κάνεις) παιδί;"Στην συντριπτικότατη πλειοψηφία τους θα σου απαντήσουν ότι το έκαναν γιατί "το ήθελαν", γιατί "αυτός είναι ο σκοπός του ανθρώπου", για να "μην μείνει στάσιμη η σχέση", γιατί "οι γονείς τους ήθελαν εγγονάκι". Τα highlightσ είναι το "γιατί ήθελα να δώσω ανιδιοτελή αγάπη σε έναν άλλον άνθρωπο" και το "ήθελα να αφήσω κάποιον πίσω όταν πεθάνω".Βάλε μέσα αυτούς που δεν απαντάνε τίποτα γιατί το κάνουν απλά από μίμηση και έδεσε το γλυκό. Όλοι για τον εαυτούλη τους. Ανθρωποι που μισούν την ίδια τη ζωή τους γιατί είανι βαρετή, πάνε και κάνουν παιδιά.Τα θεμελιώδη ερωτήματα της Υπαρξης και της Ανυπαρξίας που μπορεί να απασχολούν τον άνθρωπο που θα φέρουν στον κόσμο, ο φόβος και η αγωνία του θανάτου, ούτε που τους έχουν περάσει από το μυαλό. Άλλωστε γι' αυτό υπάρχουν οι θρησκείες ή τα ψυχοφάρμακα. Γιατί απλά "έτσι είναι ο κύκλος της ζωής". Λες και στην τελική νοιάζεται αυτός που θα έρθει στη ζωή και θα τα αντιμετωπίσει αν ο γονιός του εδωσε τελικά την ανοιδιοτελή αγάπη που ήθελε να δώσει.Αυτοί είναι οι εγωιστές. Αυτοί που φέρνουν παιδιά στον κόσμο χωρίς να έχουν να τους προσφέρουν αυτά που πρέπει (κι όχι "αυτά που θεωρούν αυτοί σημαντικά", το ακούσαμε κι αυτό..) για να μπορέσουν να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή, είναι εκτός από εγωιστές και ανεύθυνοι μαλ..ες και πρέπει να τους παίρνει το κράτος τα παιδιά με συνοπτικές διαδικασίες. Οπότε, καλά κάνεις και το σκέφτεσαι, μην αφήνεις τους ανεγκέφαλους να σου σπέρνουν αμφιβολίες.υ.γ.Αναρωτιέμαι, αν όσοι σχολιάζετε επί καθημερινής βάσης εδώ έχετε όλα λυμένα τα αντίστοιχα θέματα. Είναι άραγε καποιου είδους προσωπική επιβεβαίωση; Παλιότερα η ομαδική ψυχοθεραπεία ήταν το κουτσομπολιό στις γειτονιές. Έθαβες και ήσουν αυτόματα ανώτερος. Τώρα να είναι οι διαδικτυακές συμβουλές;
boxer
#7 καθολου παράλογος δεν είναι ο φόβος σου. Είναι κάτι καθημερινό και ανάλαφρο που συμβαίνει σε όλους μας. Μια δροσιά και φρεσκάδα που διαρκεί ολη μέρα.Εγώ όταν βρέχει, να φανταστείς καβαλάω τη σκούπα και πετάω γύρω από το πολύφωτο τραγουδώντας Μπέσυ Αργυράκη.
Θήο-
Θήο-
"Και δεν μιλώ για καμια χωρα του τριτου κοσμου αλλα για την Ελλαδα σε περιοδο κρισης και μεγαλης ανασφαλειας για το μελλον και για ανθρωπους με καποια μορφωση." Αυτό ειλικρινά με μπέρδεψε. Το λογικό συμπέρασμα είναι ότι αν στην Ελλάδα είναι δύσκολα τα πράγματα για να κάνεις παιδί, σε υπανάπτυκτες χώρες οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να σκέφτονται καν το ενδεχόμενο. Βεβαία κάτι μου λέει ότι δεν εννοείς αυτό, και ειλικρινά μπερδεύομαι.Αυτό που εγώ καταλαβαίνω ως προς το ζήτημα είναι ότι η ανάγκη μας να αναπαραχθούμε είναι έμφυτη, όπως η ανάγκη για ύπνο και για φαγητό. Εντάξει ίσως υπερβάλω, υπάρχουν άνθρωποι που μελετάνε τα δεδομένα τους και αποφασίζουν ότι δεν τους ταιριάζει να έχουν παιδί(γενικά ή λόγω συνθηκών). Σίγουρα όμως δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι ακολουθούν τον εσωτερικό προγραμματισμό τους :Ρ και αποφασίζουν να κάνουν παιδιά παρά τις συνθήκες. Είμαστε ζωάκια αφού :)
MadMax
MadMax
Και σε υπανάπτυκτες χώρες υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μεγαλύτερη ή μικρότερη δυνατότητα να αναθρέψουν παιδιά. Προφανώς και είναι η ενστικτώδης ανάγκη που οδηγεί στην αναπαραγωγή και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Είναι "σωστό" όμως; Ναι, πολλοί από αυτούς που κάνουν παιδιά δεν θα έπρεπε καν να σκέφτονται το ενδεχόμενο. Ή θα μπορούσαν αντί για 5 παιδιά να κάνουν 2. Επίσης δεν είναι ανεξάρτητα κοινωνικού context αυτά τα πράγματα. Σε μια περιοχή που το φυσικό είναι να κάνεις 2 χιλιόμετρα με τα πόδια για να πας στο κοντινότερο πηγάδι να φέρεις νερό, το να είσαι φτωχός δεν σου δημιουργεί κάποιο "έξτρα" πρόβλημα. Είσαι όπως όλοι οι άλλοι. Αν ζεις όμως σε μια πιο "σύγχρονη" κοινωνία όπου το μέσο παιδί δίπλα σου έχει ζεστό φαγητό, σπίτι και καθαρά ρούχα κι εσύ μένεις σε παράγκα, είσαι βρώμικος και δεν μπορείς να συμμετάσχεις στο 90% των δραστηριοτήτων που κάνουν τα άλλα παιδάκια γύρω σου, τότε μεγαλώνεις κοινωνικά περιθωριοποιημένος. Τέτοιες δραστικές οικονομικές διαφορές επηρεάζουν πολύ, τι να κάνουμε.
boxer
#1 Την έκανε με ελαφρά μετά από ένα ταξίδι που κανατε μαζί. Οποιος θελει να τεστάρει σχέση ή φιλία λίγων μηνών, ο καλύτερος τρόπος είναι ενα ταξιδάκι μαζί με το πρόσωπο. Εκεί θα βγουν στην επιφάνεια φίδια και τερατα. Κατι τετοιο εγινε και πέταξε το πουλάκι.
rosa nera
#6 Οι πραγματικοί φίλοι είναι πολύτιμοι σαν διαμάντια.Σε ακούνε,σε στηρίζουν,σε νουθετούν,σε γνωρίζουν καλύτερα απ ό,τι εσύ τον εαυτό σου σε κάποια πράγματα.Λειτουργούν και ως συναισθηματικές ντουλάπες!μεσομακροπρόθεσμα.Για αυτό και τους προσέχουμε ως κόρες οφθαλμών.Και ναι,όλο αυτό είναι και ψυχοθεραπεία.Στις περιπτώσεις που κάποιες καταστάσεις κρίνονται μη διαχειρίσιμες,βαριές καταθλιψεις για παράδειγμα, αφήνουμε τα πράγματα στους ειδικούς διότι ενδέχεται να βλάψουμε.(Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάθε φορά που ανακύπτει πρόβλημα και βαριόμαστε ν ασχοληθουμε παραπέμπουμε σε ειδικό).
φούστα κλαρωτή
φούστα κλαρωτή
#5 άντε και πες ότι τον χωρίζεις για να αποκατασταθούν οι σχέσεις με τους γονείς σου. Όταν στην επόμενη σχέση σου δεν τους αρέσει η δουλειά του/η μύτη του/η μόρφωσή του τι θα κάνεις;Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να δέχεσαι τέτοιο πόλεμο από την οικογένειά σου, αλλά καιρός να ενηλικιωθείς. Θα σου πρότεινα να δεις κάποιον ειδικό, γιατί φαντάζομαι ότι υπάρχει ρίζα στη συμπεριφορά τους και στον τρόπο που αντιδράς. Εικάζω ότι οι δικοί σου πάντα ήταν αυστηροί και ελεγκτικοί και δεν ξύπνησαν ξαφνικά ένα πρωί να σου κάνουν υποδείξεις για το φίλο σου.
rosa nera
#5 Αμφότεροι προέρχεστε από συντηρητικές οικογένειες.Εσύ θεωρείσαι απο την οικογένειά σου ότι επαναστατείς σχετιζόμενη μ έναν διαζευγμένο με παιδί. Εσύ η ίδια πώς το βλέπεις; Είναι σχετικά σπάνιο στην Ελλάδα,μορφωμένος άντρας να παντρευτεί και να έχει ήδη παιδί 6,5 χρονών στα 32 του.Σαν να παντρεύτηκε την πρώτη γυναίκα που δημιούργησε σοβαρή σχέση μαζί της.Και η σχέση σας είναι επίσης σοβαρή. Θα ήθελα να σε ρωτήσω αρκετά πράγματα, αλλά είναι πρακτικά αδύνατον.Να κάνεις την επανάστασή σου απέναντι στην οικογένεια σαφώς ,αλλά να δεις και τι διακυβεύεται με τα δικά σου θέλω.Εννοώ,ότι θα ήταν καλό να μην υπάρχουν μόνο σε σχέση και αντιπαρατιθέμενα με την πατρική οικογένεια.Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι προσπαθώ να σου πω .
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Συγγνώμη rosa αλλά από πού προκύπτει ότι είναι συντηρητική η δική του οικογένεια; (Μπορώ να φανταστώ 1-2 πιθανές εξηγήσεις, αλλά πρόκειται απλώς για αβέβαιες υποθέσεις που μπορεί να μην ισχύει καμιά τους. Και πάντως το να το παρουσιάζεις ως δεδομένο, όπως κάνεις στην πρώτη σου πρόταση, είναι τουλάχιστον τραβηγμένο.)Επίσης, δεν απορρέουν όλες οι επιλογές μας στη ζωή ως επανάληψη της οικογενειακής μας ιστορίας, ούτε ως αντίδραση σε αυτήν. (Και άντε να το καταλάβαινα αν είχε πια μπλέξει με κάνα πρότυπο κινηματογραφικού "κακού παιδιού" - τόση φασαρία για έναν διαζευγμένο μεταφραστή; Σιγά το απαγορευμένο φρούτο πια.)
rosa nera
Iris,πόσους άντρες 32 χρονών έχεις γνωρίσει ,οι οποίοι έχουν παιδί 6 μιση χρονών,(πότε πρόλαβε να την γνωρίσει,ερωτευτεί,παντρευτεί,γονιμοποιήσει,στα 20-23 ας πούμε; εκτός αν έχουμε αντίστροφη πορεία και ξεκινάμε από την γονιμοποίηση) διαζεύτηκαν και ξαναμπήκαν σε σοβαρή σχέση;32 χρονών; Έλληνας; Εντυπωσιακό θα έλεγα. Υπάρχει κάτι πολύ ιδιαίτερο σ αυτόν τον άνθρωπο.Και αυτό δεν είναι το μεταφραστής(εκτός αν έχει κάτι εξαιρετικό η δουλειά του),ή το διαζευγμένος, εκτός ξανά,αν παντρεύτηκε με ξένη.Οπότε μας λείπει τεράστιος όγκος πληροφοριών. Θα είχε ενδιαφέρον να μας απαντήσει η φίλη που έστειλε την ερώτηση.
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Βασικά ξέρω 32χρονη γυναίκα με παιδί περίπου αυτής της ηλικίας (κι επίσης χωρισμένη χρόνια), το εντελώς αντίθετο του συντηριτικού ή αμόρφωτου. Δεν την έχω ρωτήσει γιατί δε με απασχολεί (και δεν είμαστε κολλητές) αλλά ναι, πάντα υπέθετα ότι ήταν "αντίστροφη" η πορεία."Αντίστροφη" ήταν η πορεία και όταν ο -εξωφρενικά μη συντηρητικός :Ρ- πατέρας μου στα 32 του ήταν χωρισμένος με 7,5 χρονών παιδί. Μπορώ να πω ότι για τους Έλληνες -που πράγματι δεν βιάζονται να κάνουν παιδιά- οι αντίστροφες πορείες δεν είναι καθόλου σπάνιες, βασικά είναι πολύ συχνότερη και πιθανότερη εξήγηση από το να έκανε πρόταση στα 20 του στην πρώτη γυναίκα που ερωτεύτηκε. (Που ακόμη κι έτσι, γιατί να ήταν η πρώτη εξήγηση ο συντηρητισμός και όχι πχ. η νεανική αμυαλιά και παραφορά;)Για να το κλείσω, το μόνο βέβαιο είναι ότι όντως λείπει τεράστιος όγκος πληροφοριών για να βγάλουμε συμπέρασμα γι'αυτόν. Αλλά δεν χρειάζεται συμπέρασμα γι'αυτόν. Η συμπεριφορά των γονιών είναι απαράδεκτη όπως κι αν έχει, ασχέτως πόσο αξίζει η σχέση, και αν έχει μέλλον. Το μόνο σημαντικό της το είπε ήδη η Λένα: Να εκτιμήσει τη σχέση καθεαυτή, να μην πιεστεί να τη βρει τέλεια μόνο και μόνο για να δικαιολογηθεί απέναντι στους γονείς της.
rosa nera
Έχω αντίθετη άποψη και την ανέλυσα.Κατ αρχήν,μία εγκυμοσύνη δεν ξέρω γιατί είναι δεδομένο οπωσδήποτε ότι θα ολοκληρωθεί,ιδίως σε μικρή ηλικία,όταν δεν πληρούνται διάφορες προϋποθέσεις(δεν θα τις αναλύσω,θα βραδιάσουμε και είναι ΚΑΙ υποκειμενικές), αλλά ο καθένας έχει δικαίωμα να αποφασίσει για τα θέματα που τον αφορούν(και ευχόμαστε να ξέρει τι κάνει κάθε φορά για να μην την πληρώνουν εκ των υστέρων άτομα που δεν χρωστάνε τίποτα).Την λέξη αμόρφωτος δεν νομίζω ότι την έχω χρησιμοποιήσει ουδεπωποτε,η λέξη συντηρητικός δεν ξέρω γιατί είναι κόκκινο πανί.Δεν την έγραψα για προσβολη. Ο καθένας αποδίδει διαφορετικό περιεχόμενο στις λέξεις. Συμπέρασμα ούτως ή άλλως βγάζω κάθε φορά και το γράφω, ή δεν το γράφω, αναλόγως και μπορεί κάποιος να το διαβάσει ή να μην το διαβάσει, να το σχολιάσει ή να μην το σχολιάσει.Ο διάλογος που ενδέχεται να προκύψει δια των σχολίων είναι μέσα στα πλαίσια της στήλης. Εντός κοσμίων και πολιτισμένων ορίων είναι όλα αποδεκτά.Και δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε όλοι μεταξύ μας, συνήθως διαφωνούμε.Κι αυτό ενδιαφέρον είναι και ενίοτε εποικοδομητικό.
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Προσωπικά ομολογώ ότι το "συντηρητικός" ναι, το εννοώ ως προσβολή. :)Όσο για την εγκυμοσύνη, σαφώς δεν θεωρώ καθόλου δεδομένο το να ολοκληρωθεί, και είμαι και υπερβολικά μαχητική σε αυτό, αλλά οπωσδήποτε δεν θα θεωρούσα απαραίτητα συντηρητικό κάποιον που διστάζει να επιλέξει την άμβλωση. Ή μάλλον, κάποιαν. Γιατί την άμβλωση την επιλέγει (ή την αποφεύγει) η γυναίκα. Σου κάνει εντύπωση να βρεθεί ειδικά ένας άντρας σε αυτή τη θέση, αλλά δεν λαμβάνεις υπόψη ότι ειδικά ο άντρας είναι που μπορεί να βρεθεί και παγιδευμένος σε αυτή τη θέση, χωρίς δυνατότητα επιλογής. Δεν μπορεί να επιβάλει έκτρωση, εννοείται. Ακόμη και ο συντηρητισμός να ήταν η αιτία λοιπόν, πιθανότερο αυτός να εντοπίζεται στη νοοτροπία της πρώην γυναίκας του, ή της δικής της οικογένειας - η δική του είναι από τους δευτερεύοντες παίκτες σε όλο αυτό, και ξαναλέω ότι είναι τραβηγμένο να βγάλουμε οποιοδήποτε, μα οποιοδήποτε συμπέρασμα για εκείνους.
rosa nera
Ούτως ή άλλως υποθέσεις επί υποθέσεων στοιβάζουμε κάθε μέρα στα σχόλια. Εκκινούμε από αυτήν την αφετηρία πάντα.Ο χαρακτηρισμός κάποιου ως συντηρητικού με εκπλήσσει πάντα τι αντιδράσεις προκαλεί. Δεν το θεωρώ προσβολή,τουναντίον.Το αντίθετό του ,κατά κανόνα, είναι το συνώνυμο της έλλειψης συγκρότησης (πάρα πολύ κακώς και αυτό). Σε κάθε περίπτωση,ο καθένας δικαιούται να εκφράσει την διαφορετική του άποψη.
rosa nera
#4 Αγαπητή φίλη,μάλλον εξιδανίκευσες αυτό που θα ήθελες να είναι αλλιώς για να το έχεις διεκδικήσει κιόλας!Δεν πειράζει,θα προχωρήσεις και θανα γνωρίσεις κι άλλους καλούς άντρες στη ζωή σου. Ευτυχώς,υπάρχουν αρκετοί ακόμη!
rosa nera
#1 Κάτι σου διέφυγε στο ταξίδι.Αναφέρεις ότι η συμπεριφορά του διαφοροποιήθηκε από κει και πέρα.Σκέψου και θα το βρεις.Συζήτησέ το με κάποια φίλη σου δια ζώσης. Κανείς δεν μεταλλάσσεται από την μια στιγμή στην άλλη.Απλά εσύ επέλεξες να ακούσεις αυτά που είπε,αντί να δεις τα σημεία(που σίγουρα εμφανίστηκαν ΠΡΙΝ την απομάκρυνσή του).Όλοι εθελοτυφλούμε σε κάποιες φάσεις,επειδή είναι λιγότερο οδυνηρό από το να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα κατά πρόσωπο.Εμένα θα μου επιτρέψεις να επιστρέψω στην προηγούμενη σχέση σου που θεώρησες σημαντική και χαρακτήρισες προβληματική.Δεύτερη σχέση στη σειρά που δεν προχώρησε κατ ευχήν,είναι αξιοσημείωτο.Κάτι δεν πήγε καλά μ αυτούς,αλλά και το γιατί τους επέλεξες,είναι μετέωρο,αναπάντητο,σοβαρό ερώτημα.Εάν υπήρξε και προηγούμενη σχέση που σε ταλαιπώρησε,αντιλαμβάνεσαι ότι το χρωστάς στον εαυτό σου να σκεφτείς τα πράγματα.Για να σε βοηθήσω (ίσως),σε ρωτάω για ποιο λόγο διευκόλυνες τον τελευταίο αποδεσμεύοντάς τον από την ανθρώπινη υποχρέωση που είχε απέναντί σου να σου δώσει εξηγήσεις;Δεν τις όφειλε κατά την γνώμη σου;Το εξαφανίζεσθαι τοιουτοτρόπως τι είδους χαρακτήρα αποκαλύπτει; Μήπως δεν έχεις περί πολλού τον εαυτό σου και θεωρείς ότι οι άλλοι έχουν περισσότερη αξία από σένα και τους το δείχνεις και έμπρακτα;Αν ισχύει,άλλαξε τακτική,διότι το πιθανότερο είναι να επαναληφθεί.
Double Click
Double Click
Αγαπητή #5!Από πού να αρχίσω για να μην μακρηγορήσω δεν ξέρω, αλλά θέλω πολύ να σε βοηθήσω! Ίδια ερώτηση με τη δίκη σου στην αγαπημένη μου Λένα πριν 3 χρόνια περιπου. Εγώ 28 εκείνος 39. Εγώ δασκάλα, εκείνος μεζεδοπωλείο. Εγώ σαν τα κρύα τα νερά, εκείνος χωρισμένος με παιδί 10 ετών. Η απόλυτη καταστροφή δηλαδή! Και μεγάλος, και με παιδί, και δουλεύει νύχτα...Οι δικοί μου το έμαθαν δυστυχώς (δεν έχει σημασία πώς) 1 εβδομάδα αφότου ήμασταν μαζί. Πολύ γρήγορα δηλαδή. Έγινε ο χαμός, ακολούθησαν ατάκες τύπου "χάθηκαν οι άντρες" κτλ. Η Μαμα πιο ψύχραιμη προσπαθούσε να κρατήσει ισορροπίες και να κάνει τη νοσοκόμα του μπαμπά. Ο μπαμπας έχασε τον ύπνο του, πήγε 2 φορές στο νοσοκομείο επειδή δεν ένιωθε καλά και η περίληψη από τα οικογενειακά συμβούλια τα δικά μας είναι πως: " πρέπει να χωρίσεις τώρα που είναι νωρίς, η πρώην θα σας δημιουργεί προβλήματα, είναι ένας γέρος καφετζής, το παιδί θα έχει έξοδα, Θα κανείς το μεγαλύτερο λάθος της ζωής σου αν συνεχίσεις αυτή τη σχέση"Στο πρώτο "συμβούλιο" αποχώρησα κλαίγοντας. Οι αποφάσεις μου και ανακοινώσεις μου στους γονείς ηταν οι εξής και ειπώθηκαν με πλήρη έλεγχο, ψυχραιμία, σιγουριά και ανάληψη της ευθύνης της ζωής μου: " κάνατε καλά που μου είπατε τη γνώμη σας, αυτη είναι η δουλειά σας και σε αυτά που φοβάστε έχετε σε όλα δίκιο και ακριβώς τα ίδια θα έλεγα στο παιδί μου και εγώ. Όμως, δεν παραγγέλνουμε το ποιον θα αγαπήσουμε, με τον άνθρωποι αυτό ταιριάζω 10 στα 10 προς το παρόν και αν συνεχίσει έτσι δεν θα τον αφήσω. Είμαι υπεύθυνη εγώ για τη ζωή μου, θα αναλάβω όλη την ευθύνη και αν κάνω λάθος θα φανεί και απλά θα χωρίσω. Παίρνετε εσείς την εύθυνη να μου πείτε να χωρίσω και να το μετανιώνω μια ζωή; "Η απάντηση ήταν όχι. Δεν πήραν το ρίσκο να με πιέσουν και να αποδειχθεί πως εκανα λάθος που χώρισα. ημουν σίγουρη ότι θέλω να το ζήσω, ότι θέλω να δω αν ταιριάζουμε, είχα 100 πισίνες για όλα και φοβόμουν και η ίδια φυσικά μιας και οι φόβοι αυτοί είναι ρεαλιστικοί. Όπως λέει και η Λένα, αν σε βλέπουν να αμφιβάλλεις τότε θα τρέφουν τα επιχειρήματα τος κ άλλο. Πάρε το στα χέρια σου, ρίσκαρε το, μην δεσμευτείς σε τίποτα. Ζήσε το και θα δείξει. Μην αφήσεις κάτι που ίσως μετα από χρόνια το αναζητάς λέγοντας "και αν είχα μείνει;"Η δίκη μου ιστορία προχωρήσε αναίμακτα. Παντρευτήκαμε μετά από 1,5 χρόνο και τώρα έχουμε ένα μωράκι! Οι γονείς μου τον λατρεύουν και κάνουμε παρέα πολύ συχνά όλοι μαζί. Διεκδίκησα αυτό που ήθελα και αποδείχθηκε σωστό. Οφείλω βέβαια να σου πω ότι είναι πολύ δύσκολο και θέλει πολλή ωριμότητα και συζήτηση για να αντιμετωπίσεις τα διαφορά που μπορεί να προκύψουν έμαθα τέτοιου είδους οικογένεια. Αλλά έτσι δεν είναι κάθε γάμος; Μπορεί να είναι αυτός που σου κάνει, μπορεί και όχι. Μην αφήσεις τους άλλους που τον βλέπουν μόνο με ταμπέλες να προδικασουν το αποτέλεσμα χωρίς κανένα άλλο στοιχείο. (Συγνώμη για το τεράστιο κείμενο, όπως καταλάβατε ταυτίστηκα!)
Αγριομολόχα
Αγριομολόχα
Μπράβο σου! Χαίρομαι που δεν τα παράτησες και που η απόφασή σου είχε θετική έκβαση. Η διαφορά σας με την γραφούσα είναι ότι εσύ ήσουν σίγουρη για τα θέλω σου. Το να αναφέρει τις δουλειές τους και μόνον θεωρώ ότι από μόνη της πέφτει στη λούμπα της διάκρισης.
Σοκοφρέτα
"Παίρνετε εσείς την εύθυνη να μου πείτε να χωρίσω και να το μετανιώνω μια ζωή; "Πολύ μου άρεσε έτσι που το αντέστρεψες και μετατοπισες το βάρος της ευθύνης σε αυτούς. Τους έκανες να καταλάβουν ότι η εμπλοκή στη ζωή κάποιου δεν είναι απλό πράγμα, έχει επιπτώσεις.Πολύ χάρηκα με το happy end!
luckystrike
luckystrike
Μία φίλη μου έκανε δυο παιδάκια και είναι τόσο φτωχοί που ψάχνουμε να βρούμε ρουχαλάκια για τα παιδιά της, τα ταΐζει συνέχεια πατάτες και ψωμί και τρέμει μην κρυολογήσουν ή πάθουν τίποτα γιατί δεν είχε χρήματα για αλοιφές για μία μολυνσούλα. Πάνω σε όλα αυτά θα βάλω τις απίστευτες ενοχές που έχει γι'αυτήν την κατάσταση και το γεγονός πως κλαίει διαρκώς γιατί η ανεργία την έχει καταρρακώσει. Τα παιδάκια είναι μέσα στο άγχος ιδίως το μεγάλο. Έχει χαθεί από φίλους γιατί χρωστάει σε όλους μας και παρότι κανένας μας δεν έχει πρόβλημα γιατί ξέρουμε πόσο έντιμοι είναι κι αυτοί κι ο άντρας της και πως στην πρώτη ευκαιρία θα μας δώσουν τα χρήματα, αυτή νιώθει άσχημα. Τα παιδάκια είναι συνέχεια κλεισμένα μέσα γιατί ζουνε στην αθήνα κι όχι σε χωριό ώστε να μπορούν να παίξουν. Επιπλέον το παραμικρό να ζητήσουν τα παιδάκια δεν έχουν χρήματα να το πάρουν. Αυτά έχει η φτώχια. Δεν είναι κάτι ρομαντικό. Φέρνει δυστυχία και μιζέρια. Παρόλα αυτά σήμερα λέτε πως δεν πειράζει να μεγαλώνεις το παιδί σου με πατάτα και ψωμί (λεφτά για γάλα ας μην το συζητήσουμε) αλλά ο βίγκαν είναι εγκληματίας. Σήμερα δηλώνω μπερδεμένη.
luckystrike
luckystrike
Κοντούλα λεμονιά δεν αναφέρομαι στο αν κάποιος πρέπει ή όχι να κάνει παιδί όντας φτωχός. Είναι δικαίωμά του αναφαίρετο. Με παραξενεύει η απερίφραστη ευκολία με την οποία εκφραζόμαστε μερικές φορές. Δεν είναι απλό πράγμα να είσαι φτωχός. Και τα παιδιά δεν μεγαλώνουν μόνο με αγάπη. Άσε που με τη φτώχια και η αγάπη περίπατο πάει. Καθόλου δική μου δουλειά δεν είναι να πω είτε κάνε είτε μην κάνεις παιδί. Όμως αν μου πεις δεν κάνω γιατί δεν έχω λεφτά θα το καταλάβω. Κι έχω φίλους που ήθελαν παραπάνω παιδιά αλλά το έχουν αποκλείσει. Επιπλέον εγώ έχω μεγαλώσει φτωχή και σε αγαπημένη οικογένεια. Αυτό που κουβαλάς είναι κάτι που δεν φεύγει εύκολα. Δε θα την άλλαζα την οικογένειά μου για τίποτα στον κόσμο αλλά θα είχαμε αποφύγει πολλά πράγματα που δε θέλω να θυμάμαι αν είχαμε περισσότερα χρήματα.
no-no
Πολύ στενάχωρη η ιστορία της φίλης σου. Ήταν όμως πάντα τόσο φτωχοί; Γιατί υπάρχουν κι αυτοί που ζούσαν με κάποια σχετική άνεση όμως πλέον είναι μακροχρόνια άνεργοι λόγω της κρίσης και έχουν αλλάξει όλα για αυτούς. Εύχομαι να καταφέρουν να βρουν μια δουλειά και να ορθοποδήσουν. Το άλλο θέμα που φαίνεται από αυτά που γράφεις είναι η εξαθλίωση του συστήματος υγείας στην Ελλάδα της κρίσης, όπου τρέμουν οι άνθρωποι μην πάθουν τίποτα και χρειαστούν γιατρό ή νοσοκομείο.
luckystrike
luckystrike
Όχι δεν ήταν πάντα έτσι. Δεν ήταν ποτέ πλούσιοι αλλά ήταν εντάξει. Η κοπέλα έμεινε άνεργη τα τελευταία τέσσερα χρόνια ακριβώς μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού. Είναι πραγματικά στενάχωρο. Αλλά δυστυχώς δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα κοντινό μου. Έχω κι άλλο παράδειγμα φίλων της αδερφής μου. Πάλι ζευγάρι με δύο παιδάκια. Αυτή τη φορά άνεργος ο πατέρας. Παθαίνει κι ένα εγκεφαλικό η μητέρα και ήρθε κι έστρωσε. Καλά είναι να μιλάμε για αγάπες αλλά και η φίλη μου νιώθει πως γυρίζει το κεφάλι της κάθε φορά που πρέπει να πληρώσει το ενοίκιο. Οτιδήποτε έκτακτο μικρό ή μεγάλο τους φέρνει σε πανικό. Και το χειρότερο για μένα είναι όλα αυτα που γράφονται στις ψυχές. Όταν πάει ο μικρός και της λέει μαμά πήραμε αυτό μόνο ένα ευρώ! Ήταν φτηνό! Αυτή κλαίει και το παιδί αγχώνεται.
caravan
caravan
Πάντως όσο στενάχωρη κι αν είναι η ιστορία με την φίλη σου lyckystrike έχω να παρατηρήσω ότι ορισμένα σημεία μπορούν να βελτιωθούν ή δεν γνωρίζει η ίδια να μεθοδεύσει κάποια πράγματα.1.Τα πάρκα κι οι παιδικές χαρές είναι απολύτως δωρεάν. Τα παιδάκια που θα συναντήσουν εκεί δεν απαιτούν δήλωση Ε9 κι εκκαθαριστικό εφορίας κι όσο για παιχνιδάκια όπου πηγαίνω με τα δικά μου τα παιδιά όλα τα παιδάκια παίζουν με ολονών τα παιχνιδάκια για όσο διάστημα βρίσκονται εκεί και περνάνε μια χαρά! Άσε που τα καλύτερα παιχνίδια γίνονται με 4 κουμπάκια που τα ονοματίζουν ως ήρωες καρτούν! Τα παιδιά παίζουν με την φαντασία τα ωραιότερα παιχνίδια. 2.Οι δομές υγείας μπορεί να έχουν περιοριστικά τραγικά αλλά ακόμα ευτυχώς ζούμε σε κράτος πρόνοιας και σε χώρα μέλος της ΕΕ (το λέω για την επάρκεια φαρμάκων και τις εισαγωγές καθώς και το πλαίσιο στήριξης). Οι ανασφάλιστοι έχουν το δικαίωμα περίθαλψης και το εισιτήριο των 5 ευρώ στα κρατικά νοσοκομεία καταργήθηκε. Το δε Νοσοκομείο Παίδων στην Αθήνα θεωρείται από τα καλύτερα νοσοκομεία των Βαλκανίων και ακόμα και σε ιδιωτική κλινική να βρεθεί το παιδί σου αν έχει κάτι σοβαρό μόνοι τους συνιστούν μεταφορά στο Παίδων οπότε καταλαβαίνεις. 3.Δεν χρειάζεται κανένα παιδί να διατρέφεται μόνο με πατάτες και ψωμί και να στερείται θρεπτικά συστατικά που θα μπορούσε να πάρει αλλιώς. Ένα αυγό κοστίζει μόλις 0.20 ευρώ το μεγάλο και 0.15 ευρώ το μικρό στις διάφορες λαϊκές υπαίθριες αγορές των πόλεων. Μπορείς δηλαδή με 1 ευρώ μόλις να πάρεις 5 αυγά (ή και περισσότερα) και το παιδί να καλύψει τις εβδομαδιαίες του ανάγκες σε σίδηρο και πρωτεϊνες κατά αρκετά ικανοποιητικό ποσοστό. Τα όσπρια κοστίζουν όσο κι οι πατάτες ή το ψωμί κι είναι απείρως θρεπτικότερα. Στρατιές παιδιών μεγάλωσαν έτσι σε καιρούς δύσκολους που οι άνθρωποι είχαν μια κότα στο κοτέτσι τους κι ένα λαχανοκηπάκι και μάλιστα χωρίς εμφανείς ελλείψεις. Γενικώς λύσεις υπάρχουν ακόμα και σε απελπιστικές καταστάσεις και παράλληλα έχω να πω προς τιμήν σας που τους βοηθάτε. Μπράβο!
rosa nera
Luckystrike,δεν θα μπορούσε να βοηθηθεί η φίλη από οργανώσεις;Δεν νομίζω ότι έχει την πολυτέλεια ν αρνείται βοήθεια απ όπου και να προέρχεται: ΜΚΟ, Εκκλησία,Κοινωνικά ιατρεία, παντοπωλεία.Σαν να μην το έχει πολυψάξει;Η κατάστασή της δεν αφήνει περιθώρια για επιλογές στην βοήθεια. Επίσης, δεν ξέρω αν την έχει πάρει από κάτω με το θέμα της δουλειάς, είναι σφόδρα πιθανό όπως το περιγράφεις, αλλά,έστω μια part time δουλειά δεν υπάρχει; Κάτι ,οτιδήποτε,για να βγει από τον βάλτο του αυτοοικτιρμού.Μην την αφήνετε μόνη πάντως.Και θα την ανακουφιζε τρομερά αν είχε κάποιο σταθερό σημείο αναφοράς να απευθύνεται και να αισθάνεται ακόμη αξιοπρεπής, όχι καταρρακωμένη.Επίσης,έχει πολύ μέγαλη σημασια ο τρόπος που βοηθάς κάποιον, τι του λες,πώς το κάνεις.Ο Malaparte,ένας Ιταλός συγγραφέας,έγραψε στο εκπληκτικό βιβλίο του,το Δέρμα,δεν θέλω να γίνομαι μάρτυρας όταν κάποιος κατεβαίνει τα τελευταία σκαλιά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.Φοβάμαι μήπως γυρίσει και μου χαμογελάσει.
luckystrike
luckystrike
Ευχαριστούμε για τις προτάσεις αλλά αντιλαμβάνεστε πως η ένστασή μου είναι αν θα λέμε έτσι χαλαρά τι σημασία έχουν τα λεφτά όταν θέλεις να κάνεις παιδιά. Έχουν. Μεγάλη. Η έλλειψη χρημάτων φέρνει προβλήματα και δεν είναι κάτι που το αναφέρουμε επιπόλαια. Επίσης όταν δεν έχεις βοήθεια π.χ. γονείς να σου κρατήσουν τα παιδιά θα πρέπει η δουλειά που θα βρεις να καλύπτει τουλάχιστον τα έξοδα του παιδικού. Επιπλέον η στεναχώρια σου όταν είσαι στην κατάσταση αυτή δε λύνεται με τίποτα. Με κανέναν έρανο και καμία οργάνωση. Μπορεί κάποια στιγμή να βρουν το δρόμο τους τα παιδιά και το πιστεύω ολόψυχα αλλά μέχρι τότε ότι έγραψε το κοντέρ έγραψε. Αυτά και τέλος η μίρλα. Έχουμε ωραία μέρα σήμερα εδώ.
caravan
caravan
Δεκτόν και λογικόν.Δεν είπα ξεκινάει να κάνει κανείς παιδιά στο φτερό κι ότι κάτσει. Αλλά στην ιστορία σου η κοπέλα έχασε την δουλειά της αφού έκανε το μωρό. Αυτό λέω.
alpha2zeta
alpha2zeta
Πάντως luckystrike τα παραδείγματα που έφερες δεν είναι τίποτα άμυαλοι άνθρωποι που γεννοβολάνε ανεξέλεγκτα, χωρίς να τους νοιάζει η ποιότητα ζωής των παιδιών τους. Στο πρώτο ζευγάρι η κοπέλα δούλευε μέχρι που απόκτησε και το δεύτερο παιδί. Μετά άλλαξαν τα δεδομένα, και συνέπεσε η ανεργία της με την κρίση. Δεν μπορείς να τους προσάψεις κάτι. Και στο δεύτερο ζευγάρι συνέπεσε ανεργία και πρόβλημα υγείας μαζί. Έπρεπε αυτά τα ζευγάρια να μην κάνουν από 2 παιδιά, μήπως και τους βρουν αναποδιές στην ζωή τους; Μπορούσαν να προβλέψουν; Είναι τόσο παράλογο για ζευγάρια που είναι σε παραγωγική και γόνιμη ηλικία να θεωρούν ότι μπορούν να μεγαλώσουν 1-2 παιδιά;Πάντως, για να απαντήσω στην κοπέλα της ερώτησης, στην Ελλάδα λόγω της κρίσης γεννιούνται πολύ λιγότερα παιδιά. Δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι οι Έλληνες γεννοβολάνε αβέρτα μέσα στην ανέχεια, όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου. Πολλά ζευγάρια το καθυστερούν όσο μπορούν - αυτό σαν τάση υπήρχε και παλιότερα, αλλά πολύ περισσότερο τώρα, και σίγουρα κάνουν λιγότερα παιδιά. Ένα μεγάλο ποσοστό εκτρώσεων γίνεται από γυναίκες που είναι ήδη μητέρες. Κάθε χρόνο η ΕΛΣΤΑΤ δημοσιοποιεί δεδομένα που δείχνουν μείεωση των γεννήσεων, που είναι πολύ πιο έντονη τα τελευταία χρόνια. Άρα δεν ισχύει ο ισχυρισμός της ερώτησης - εκτός αν θεωρεί ότι θα έπρεπε να μην γεννιούνται καθόλου παιδιά λόγω της οικονομικής αστάθειας.
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Είναι σαφές ότι η luckystrike δεν χαρακτήρισε τους γνωστούς της άμυαλους, αφού κατέληξαν με άλλες συνθήκες από αυτές που ξεκίνησαν. Το λέει ως ένα απτό παράδειγμα ότι η αγάπη μόνο δεν αρκεί (σχεδόν για τίποτα στον κόσμο) γιατί είναι υπέροχη αλλά ούτε στομάχια γεμίζει ούτε σπίτι πληρώνει. Άρα θα έβρισκε άσχημο να κάνει παιδιά κάποιος που εξ αρχής γνωρίζει ότι θα ζει σε τέτοιες συνθήκες.Και όπως λέει και ο MadMax, δεν είναι λογικό να πιάσουμε κανέναν να του πούμε τι θα κάνει με τα αναπαραγωγικά του όργανα, αλλά έχουμε δικαίωμα να έχουμε τη γνώμη μας γι'αυτόν. (Όλα τα παραπάνω προφανώς ισχύουν όταν μιλάμε για ουσιαστικές στερήσεις, όχι όταν προβληματίζεσαι αν θα έχεις λεφτά να στείλεις το παιδί διακοπές στη Μύκονο ή για σπουδές στο Χάρβαρντ.)
MadMax
MadMax
Είπες ακριβώς αυτά που σκεφτόμουν. Δυστυχώς βρήκα την απάντηση σήμερα λίγο υποκριτική και με διπλά στάνταρντς. Όπως είπες, πολύ εύκολα κριτική στο γονιό που θέλει να μεγαλώσει το παιδί του με διατροφή βίγκαν (που ούτε με αυτό συμφωνώ προφανώς) αλλά για τον γονιό που θέλει να κάνει παιδί για δικούς του λόγους χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις στερήσεις στις οποίες το παιδί θα υποβληθεί. Δεν καταλαβαίνω πού είναι η διαφορά πραγματικά, και στις δύο περιπτώσεις υποβάλλεις το παιδί σε επιβλαβείς συνθήκες χωρίς να έχει το ίδιο έλεγχο.Και όχι δεν μιλάμε για διαφορετικά κριτήρια που έχει ο καθένας. Μιλάμε για πλήρη διατροφή, καθαρά ρούχα, ζεστό σπίτι και *δυνατότητα* για μόρφωση (το να είναι μορφωμένος κάποιος δεν είναι απαραίτητο συστατικό για την ευτυχία αλλά καλό είναι να υπάρχει η ΕΠΙΛΟΓΗ για μόρφωση). Αυτά.Πραγματικά δεν καταλαβαίνω αυτή την άκριτη αγιοποίηση του να κάνεις παιδιά. Το να φέρεις έναν καινούργιο άνθρωπο στον κόσμο είναι μεγάλη ευθύνη και απέναντι στον ίδιο και απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο και κάποιες βασικές προϋποθέσεις θα πρέπει να τηρούνται. Δεν μπορείς να απαγορεύσεις σε κάποιον να κάνει οικογένεια αλλά κριτική απέναντι σε μια ανεύθυνη επιλογή μπορείς να κάνεις.
athenswoman
#1Κακά τα ψέμματα όμως όλες εκεί κολλάμε, γιατί δε μας δίνει ο άλλος κάποια εξήγηση ενώ εμείς σπεύδουμε να εξηγήσουμε το παραμικρό και νιώθουμε άσχημα πως θα το πάρει ο άλλος...αυτό δε σημαίνει ότι οι άλλοι είναι σαν και εμάς όμως. Υπάρχουν τόσοι αναίσθητοι ή δειλοί ή ακόμα και πολλοί που λένε δράκους επειδή ήθελαν να περάσουν καλά και σου πούλησαν έρωτες..Καλό θα είναι λοιπόν να είμαστε ξεκάθαροι σε κάποιον ώστε ο άλλος από την αρχή να αποφασίσει τι θέλει να κάνει. Γιατί δε μπορεί να φέρεσαι τέλεια στον άλλον και να δείχνεις ότι ενδιαφέρεσαι για σχέση και ξαφνικά...ακύρωση και αναβολές όλων των ραντεβού..Δεν είπαμε υποσχέσεις γάμων κ τέτοια αλλά ρε φίλε πες τι θες, θες να περνάς την ώρα σου πες το!!! Καθόμαστε και κάνουμε υποθέσεις...Όσον αφορά τις εξηγήσεις συμφωνώ πως καμία δε θα σε ικανοποιήσει..επειδή εμένα και μετά από ταξίδι που όλα φαίνονταν τέλεια είδα να υπάρχει μία παγωμάρα και όχι τόσο μεγάλο ενδιαφέρον μου έδωσε κάτι εξηγήσεις αλλά σε πληροφορώ δε με κάλυψαν και δεν ξέρω και αν είπε ψέμματα κιόλας...Στην ουσία μας ακυρώνεται η επιλογή μας, δεν έχει σημασία το διάστημα, εμένα πέρασε καιρός κ ακόμα μερικές φορές με πονάει ένα γιατί..όχι γιατί δεν εξήγησε αλλά γιατί άλλαξε τόσο γρήγορα μέσα σε λίγες μέρες...Ας ελπίσουμε να βρούμε κάποιον που θα υπάρχει αμοιβαία αγάπη και ειλικρίνεια...
caravan
caravan
Πιο απλό και λογικό δεν είναι να το πάρουμε ανάποδα;Δεν θα χρειαζόταν να πουλάει παραμύθι για να "καλοπεράσει" αν η άλλη απέναντι δεν θεωρούσε απαράδεκτο και λόγο απόρριψης να θέλει ο άλλος να καλοπεράσει. (Στις μακρoχρόνιες/σοβαρές σχέσεις κακοπερνάνε; Βλέπεις πόσο προβληματική είναι ακόμα κι η διατύπωση;)
Αφρικανικός Μούκουρας
Αφρικανικός Μούκουρας
Φυσικα και θα το θεωρησει λογο απορριψης εαν αυτο που ψαχνει ειναι η συντροφικοτητα και οχι το περιστασιακο σεξ. Απο ποτε ειναι κακο σε καποια φαση της ζωης μας και οχι μονο να μην το θελουμε αυτο? Το ότι πουλαει παραμυθι δεν εχει να κανει με τις προσδοκιες του αποδέκτη αλλα με την ωριμοτητα του ατομου. Ενηλικες ειμαστε.
caravan
caravan
Mα παιδιά δεν ξεκινάει κανείς να συνάψει μια σχέση ερωτική με γνώμονα μόνο την συντροφικότητα. Μοιραίο είναι ότι θα θέλει να δοκιμαστεί και σεξουαλικώς. Αλλιώς δεν είναι ερωτική η σχέση! Είναι κάτι σαν φιλική με διευρυμένες υποχρεώσεις εκατέρωθεν. Γι'αυτό παίρνουν πόδι οι άντρες. Τι δεν καταλαβαίνετε (Όχι εσύ ειδικά. Γενικά). Δεν το λέω με κακή διάθεση αλλά δεν μπορούμε να τους κατηγορούμε για ανωριμότητα αιωνίως λες και μόνο οι γυναίκες είναι ενήλικες κι ώριμες που θέτουν προδιαγραφές σχέσης.
Αφρικανικός Μούκουρας
Αφρικανικός Μούκουρας
Οταν καποιος θελει συντροφικοτητα σημαινει οτι επιθυμει να γνωρίσει τον αλλον σε βαθος, να συνδεθει μαζι του ΚΑΙ να κανει και σεξ. Οταν καποιος θελει περιστασιακο σεξ συνηθως βρισκει καποιον που τον συμπαθει και τον ελκυει χωρις διαθεση για περεταιρω μεχρι να βαρεθει ή να βρει κατι καλυτερο. Συνηθως ειναι βραχυβιες σχεσεις και επιφανειακες. Οποτε αν καποιος θελει σχεση και ο αλλος τον αφηνει να πιστευει οτι και ο ιδιος επιθυμει σχεση για να κανει σεξ, προσωπικα το θεωρω εξαιρετικα ασχημο. Ως σοβαροι ενηλικες θεωρω πρεπει να παιζουμε με ανοιχτα χαρτια σε αυτα τα θεματα και να επικοινωνουμε το τι πραγματικα θελουμε.