4.4.2012 | 14:20
Sad
Οι μερες περνουν αδιαφορα και ανουσια. Οτι κι αν κανω δεν με καλυπτει -και κανω πραγματα-, ξυπνω και κοιμαμαι με ενα κενο, το οποιο παραδοξως με βαραινει. Τι να σου κανουν κι οι φιλοι οταν δεν ειναι αυτο που ζητας. Ας πνιγομουν τουλαχιστον στη δουλεια, αλλα ουτε αυτο γινεται, δεν μπορω να ξεφυγω απο εμενα. Δεν ειναι υπερβολικο ολο αυτο να ειναι εξαιτιας του συναισθηματικου κενου? Δεν δημιουργώ τιποτα και ειναι σα να μη ζω.
