6.4.2012 | 17:09
Εφιάλτης..
Πλησιάζουν οι "διακοπές" με την οικογένεια στο χωριό. Αρχίζω να πνίγομαι... O αέρας τελειώνει. Ι feel trapped !Δεν έχω το κουράγιο ούτε να περιγράψω πόσο δύσκολα βιώνω την ανάσταση της φύσης κοντά τους, + το σόι που παρελάζει για να βγάλει τα κομπλεξικά του.. Το πιο καθοριστικό στην διάθεσή μου είναι ότι δεν έχω μεταφορικό. Αν γίνει μία στραβή δεν μπορώ να φύγω όποτε θέλω αλλά όποτε το επιτρέψουν και πάρουν απόφαση και WHATEVER. Προτιμώ μόνη μου στη "βρωμοαθήνα" (σε σχέση με την ομορφιά του χωριού) παρά 10 μέρες (ούτε καν 3!!!) χωρίς την επικοινωνία, σεβασμό, προσωπική ελευθερία. Και δεν αναφέρομαι σε κατι ακραίο. Απλώς να μη με προσβάλλουν και βιαιοπραγούν (λεκτικά, ψυχολογικά) Έχω πάψει να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου μπροστά τους γιατί ποτέ δεν βγάζω άκρη. Εντός οικογενείας υποτείθεται ότι διεκδικείς τα αυτονόητα από τα αδέρφια σου και τους γονείς....???????? Τύφλα να χει η κοινωνία μετά...ΠΝΙΓΟΜΑΙ
