7.4.2012 | 01:11
Ντρέπομαι, αλλά θα το πω.
Ποθώ τον Ευριπίδη, τον χασάπη της γειτονιάς. Αχ είναι ένας δίμετρος με πλάτες εθνική οδό και μπράτσα απο τσιμέν το. Είναι κούκλος γαλανομάτης με ξανθό σαγκρέ, νούμερο Σόμμερ.Όταν κόβει τις σπάλοπριτσόλες αναστατώνομαι και θέλω να γίνω κοτόπολο να με τεμαχίσει αυτός ο κόναν ο βάρβαρος. Είναι μπρουτάλ και κύριος και χάνομαι όταν μου μιλάει για την ανατομία του μόσχου σα να αναλύει ντοστο γιεφ σκι.Το πρόβλημα είναι πως είναι λαϊκός και πως θα τον εμφανίσω στην οικογένειά μου; Της μαμάς θα της έρθει σύγκολπος και του μπαμπά θα του έρθει ντουβρουτσάς.Αχ δεν ξέρω τι να κάνω. Τον φαντάζομαι να με παίρνει στο ψυγείο αφού με κρεμάσει στο τσιγκέλι σαν ζυγούρι. Από την άλλη ποτέ δε θα τον δεχτεί η οικογένεια. Είναι ένας έρωτας ανεκπλήρωτος.Θανάσης.
