H Zυράννα των ονείρων
Λίγες μέρες πριν βγει το νέο της βιβλίο, για τα όνειρα...
Την άλλη Τρίτη βγαίνει το νέο της βιβλίο.«Τετράδια ονείρων». Είναι ήσυχη, παραδόθηκε, τυπώνεται, έφτιαξε μόνη της το εξώφυλλο. Μια υπέροχη Ελληνίδα συγγραφέας― ένας κόσμος ολόκληρος.
Στο δρόμο, τη σταματούν. Την φιλούν, της μιλούν συγκινημένα. Η μόνη συγγραφέας που την αγαπούν σα σταρ.
Μερικοί την αγαπούν αλλιώς. Κι άλλοι ως φίλο αταλάντευτο μέσα στα χρόνια...
Έκοβα μ' ένα τσεκούρι ξύλα και τα έβαζα μέσα σ' ένα καλάθι. Μου άρεσε αυτή η δουλειά, μ' ευχαριστούσε να βλέπω ότι χειρίζομαι με άνεση το τσεκούρι, σχεδόν όπως ο μπαμπάς, οι θείοι μου. Ήταν εκεί και μια μεγάλη εγκυκλοπαίδεια με κόκκινο δερματόδετο εξώφυλλο, και της δίνω κι εκεινής μια τσεκουριά! Κι αφού την έκοψα –όχι ακριβώς στη μέση–, άρχισα με ενδιαφέρον να την ξεφυλλίζω. Έβλεπα εικόνες που τις είχα λέει ξαναδεί και μου προκαλούσαν νοσταλγία, έβλεπα κι άλλα πράγματα. Η σταύρωση (του Χριστού να υποθέσω;) πολλές φορές. Τα πουλιά. Ο άντρας με τα μαύρα. Τα μικρούλικα οστά σε μια ταράτσα, σαν μέσα σ' ένα κόσκινο. Δίπλα βελόνα και κλωστή. Αναρωτιόμουν αν θα του άρεσε να στείλω μερικά τέτοια στον Τάδε... Κάτι και για το δάσος του Βραδεμβούργου. Μια μαύρη τραγουδίστρια πάνω στη χλόη μισοξαπλωμένη, δίπλα σε μια πόλη. Τα παιδιά που έρχονταν απ' το σχολείο τρώγοντας κάστανα ωμά. Είπα σε κάποιον πως συχνά τώρα τελευταία βλέπω τον Jo. στον ύπνο μου, ποιος ο λόγος;
