Το πρόβλημα είναι παλιό, τουλάχιστον όσο και η Μεταπολίτευση. Ο μεγαλύτερος δήμος της χώρας, ο Δήμος Αθηναίων, δεν αντιμετωπίζεται από τους περισσότερους πολιτικούς ως αυτοσκοπός αλλά ως ένα ενδιάμεσο βήμα. Η αναγνωρισιμότητα που προσφέρει, το μπάτζετ προς διαχείριση και συνολικά οι ευκαιρίες για να αποδείξεις τις ικανότητές σου στο management και στη χάραξη πολιτικής αποτελούν σημαντικά εργαλεία στην οικοδόμηση ενός πολιτικού προφίλ, τα οποία πολλοί πολιτικοί εκμεταλλεύονται με σκοπό την είσοδό τους ή την ισχυροποίηση της θέσης τους στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Αν ο στόχος μας είναι η μεγαλύτερη αυτονομία της αυτοδιοίκησης από την κεντρική εξουσία, οφείλουμε να ζητάμε το ίδιο και από τους επικεφαλής της.
Από το 1974 και μετά, ο μόνος πολιτικός που μπορούμε να πούμε με σχετική σιγουριά ότι ανέλαβε τις τύχες του Δήμου Αθηναίων χωρίς περαιτέρω πολιτικές φιλοδοξίες ήταν ο Ιωάννης Παπαθεοδώρου (1975-1978), ο πρώτος εκλεγμένος δήμαρχος Αθηναίων μετά την πτώση της χούντας, ένας πολιτικός που εκλεγόταν επί είκοσι πέντε χρόνια δημοτικός σύμβουλος. Τον Παπαθεοδώρου διαδέχτηκε ο Δημήτρης Μπέης (1979-1986) για δύο τετραετίες, ο οποίος, παρόλο που υπηρέτησε αρκετά χρόνια την τοπική αυτοδιοίκηση, αφήνοντας πίσω του μεγάλο έργο, ξεκινώντας ως δήμαρχος Ζωγράφου σε πολύ μικρή ηλικία, στη συνέχεια πέρασε στην κεντρική πολιτική σκηνή και εξελέγη (τρεις φορές) βουλευτής Α' Αθηνών με το ΠΑΣΟΚ και αργότερα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Ο Μιλτιάδης Έβερτ, στη συνέχεια, ένα από τα πιο δημοφιλή στελέχη της Νέας Δημοκρατίας εκείνη την εποχή, παραιτήθηκε από τη δημαρχία (1987-1989) για να λάβει μέρος στις εκλογές του 1989 και λίγα χρόνια αργότερα έφτασε ως την προεδρία του κόμματος. Δεν γνωρίζουμε τι πορεία θα ακολουθούσε ο Αντώνης Τρίτσης (1991-1992), καθώς απεβίωσε ξαφνικά, μόλις στο δεύτερο έτος της δημαρχίας του, όμως γεγονός παραμένει ότι επέλεξε να ασχοληθεί με την αυτοδιοίκηση, αφότου αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο υπήρξε πρωτοκλασάτος υπουργός, και ο πολιτικός φορέας που σχημάτισε καταποντίστηκε στις προηγούμενες εκλογές. Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος (1995-2002) διεκδίκησε τον Δήμο Αθηναίων όντας εν πολλοίς ένας άγνωστος βουλευτής («κύριο τίποτα» τον είχε χαρακτηρίσει ο αντίπαλός του στις εκλογές Θ. Πάγκαλος) και κατάφερε, μέσα σε λίγα χρόνια, να εκτοξεύσει τη δημοτικότητά του, να ιδρύσει το δικό του κόμμα και εν τέλει να επιστρέψει στην κεντρική πολιτική και να πρωταγωνιστήσει στις κυβερνήσεις και στα εσωκομματικά της Νέας Δημοκρατίας τα επόμενα χρόνια. Η Ντόρα Μπακογιάννη, που τον διαδέχτηκε (2003-2006), αποχώρησε πρόωρα από τη δημαρχία για να αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Ο Νικήτας Κακλαμάνης (2007-2010) επέστρεψε στην κεντρική πολιτική σκηνή όταν έχασε τη δημαρχία από τον Γ. Καμίνη το 2007 και πάλι το 2010, όταν δεν κατάφερε να εκλεγεί, έχοντας απέναντί του και τον επίσημο υποψήφιο της ΝΔ Άρη Σπηλιωτόπουλο. Το ίδιο μονοπάτι ακολουθεί και ο Γ. Καμίνης, ένας πολιτικός ο οποίος, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχεις για εκείνον, έμοιαζε ο μόνος ικανός να πιέσει την κυβέρνηση προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός μητροπολιτικού δήμου με τις ανάλογες εξουσίες, ένα πάγιο αίτημα που μπορεί να βοηθήσει στη λύση πολλών προβλημάτων της πόλης.
Προφανώς, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κανέναν πολιτικό που μετά από κάποια χρόνια στον δημαρχιακό θώκο επιλέγει να δοκιμαστεί και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ακόμα και το αντίστροφο, δηλαδή κάποιοι ήδη γνωστοί βουλευτές που επιλέγουν να ασχοληθούν με τον Δήμο Αθηναίων με στόχο το επόμενο βήμα στην πολιτική σκακιέρα, μπορούν τελικά να προσφέρουν στους Αθηναίους, αρκεί η ενασχόληση να γίνεται με σοβαρότητα και όχι για το θεαθήναι. Δεν μπορούμε όμως να μην ασχολούμαστε με το φαινόμενο, όταν βλέπουμε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο από όλους σχεδόν τους δημάρχους από τη Μεταπολίτευση και μετά, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκουμε την ανεξαρτητοποίηση της τοπικής αυτοδιοίκησης από την κεντρική εξουσία. Αν ο στόχος μας είναι η μεγαλύτερη αυτονομία της αυτοδιοίκησης από την κεντρική εξουσία, οφείλουμε να ζητάμε το ίδιο και από τους επικεφαλής της.
Οι επόμενες εκλογές για τον Δήμο της Αθήνας θα διεξαχθούν το 2019. Πολλά είναι τα ονόματα των υποψήφιων δημάρχων που ακούγονται: Πατούλης, Ψινάκης, Κεφαλογιάννη, Μπακογιάννης.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
σχόλια