Επιστολή με την οποία καταγγέλουν την «πρωτοφανή», όπως τη χαρακτηρίζουν, αντιμετώπιση που είχε το 6χρονο παιδί τους από το κράτος και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δημοσίευσαν στο Indymedia τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, Πόλα Ρούπα και Νίκος Μαζιώτης.
Όπως τονίζουν, μεταξύ άλλων, στόχος τους (σ.σ. του κράτους και της κυβέρνησης) ήταν «η οριστική ρήξη του γονεϊκού δεσμού με κρατική εντολή, ο εγκλεισμός του παιδιού σε ίδρυμα και ο πολλαπλασιασμός των ψυχικών διαταραχών που θα είχε αποκτήσει λόγω του αγνώστου πλην όμως μακρού χρονικού διαστήματος που θα παρέμενε έγκλειστο στο ψυχιατρείο.»
Συνεχίζοντας υποστηρίζουν ότι το παιδί πρέπει να αφεθεί ελεύθερο και ζητούν «να σταματήσει κάθε κρατικός έλεγχος, να σταματήσει η ομηρία του. Και να σταματήσει το κράτος να επιχειρεί να διαρρήξει τις σχέσεις του με μας τους γονείς του.»
Ολόκληρη η επιστολή:
«Το τρίτο κατασταλτικό χτύπημα εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα στις 5/1/2017 σημαδεύτηκε ιστορικά από την πρωτοφανή αντιμετώπιση που είχε το 6χρονο παιδί μας από το κράτος και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ.
Με στόχο την πολιτική επίθεση στην Ρούπα, την πρόκληση πλήγματος στον Επαναστατικό Αγώνα, το χτύπημα ευρύτερα στην ένοπλη επαναστατική δράση, το παιδί μας τέθηκε από το κράτος στο επίκεντρο μιας πολιτικής σύγκρουσης, ενός πολέμου, που δεν το αφορούσε. Έγινε το ''λάφυρο'' του 3ου κατασταλτικού χτυπήματος εναντίον της οργάνωσής μας. Απήχθη, για ώρες δεν γνώριζε κανείς που βρισκόταν, κρατήθηκε στη ΓΑΔΑ και στην ''αντιτρομοκρατική'', ανακρίθηκε, πέρασε από σήμανση, αντιμετωπίστηκε δηλαδή, ως ποινικός παραβάτης, ως ''τρομοκράτης''. Στην συνέχεια και με εντολή της εισαγγελέως ανηλίκων Νικολού Μαρία-Ελένη του επεβλήθη εγκλεισμός σε ψυχιατρείο υπό άκρα μυστικότητα, με 24ωρη αστυνομική φρούρηση και με απαγόρευση της επικοινωνίας του με οποιονδήποτε εκτός εισαγγελικής εντολής.
Η ενημέρωσή μας ότι βρίσκεται υπό αυτό το καθεστώς κράτησης έγινε από δημοσιογραφική διαρροή αργά το απόγευμα της ίδιας μέρας, ενώ η πρώτη του επικοινωνία με συγγενείς έγινε την επομένη κατόπιν πιέσεων της αδελφής και της μητέρας της Ρούπα, οι οποίες από τις πρώτες ώρες της σύλληψης ήταν έξω από την ΓΑΔΑ ζητώντας να πάρουν το παιδί. Η εισαγγελέας Νικολού αρνιόταν να πει οτιδήποτε για το που βρίσκεται το παιδί, ενώ η Εισαγγελία εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία δήλωνε ότι η ''διαδικασία θα είναι χρονοβόρα''.
Ο δηλωμένος στόχος τους να προχωρήσουν σε μακρά ομηρία του παιδιού μας κρατώντας το έγκλειστο σε ψυχιατρείο αν μπορούσαν να τον υλοποιήσουν όπως ήθελαν, θα είχε ως αναμφισβήτητο αποτέλεσμα την πρόκληση σοβαρών προβλημάτων και πιθανότατα μη αναστρέψιμων. Δεν το γνώριζαν;
Δεν γνώριζαν ότι η βίαιη κράτηση ενός 6χρονου παιδιού σε ψυχιατρείο το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν η πρόκληση ψυχιατρικών διαταραχών;
Το γνώριζαν και αυτό ήταν που επεδίωκαν. Επεδίωκαν την αποδόμηση της προσωπικότητάς του, την πρόκληση ψυχιατρικής βλάβης στο παιδί ώστε να παρουσιάσουν ως υπεύθυνη γι' αυτό την μητέρα του Ρούπα που το είχε μαζί της στην ''παρανομία''.
Και εννοείται πως η συνέχεια για το παιδί θα ήταν η ολική αφαίρεση της γονικής μέριμνας από εμάς τους γονείς του – πράγμα που είχε αρχικά διατάξει η εισαγγελέας Νικολού – η οριστική ρήξη του γονεϊκού δεσμού με κρατική εντολή, ο εγκλεισμός του παιδιού σε ίδρυμα και ο πολλαπλασιασμός των ψυχικών διαταραχών που θα είχε αποκτήσει λόγω του αγνώστου πλην όμως μακρού χρονικού διαστήματος που θα παρέμενε έγκλειστο στο ψυχιατρείο.
Το εγκληματικό, αδίστακτο και ανήθικο αυτό σχέδιο έχει αφήσει ανεξίτηλο στίγμα στην ιστορία της καταστολής εναντίον ένοπλων αγωνιστών. Το 3ο κατασταλτικό χτύπημα εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα ήταν το πιο βίαιο και επαίσχυντο πολιτικά και κοινωνικά χτύπημα.
Η προσχεδιασμένη, όπως οι ίδιοι οι διωκτικοί μηχανισμοί ομολόγησαν, κατασταλτική αυτή επιχείρηση που ξεκίνησε με τη συνειδητή επιλογή εισβολής των ΕΚΑΜ στις 6:00 το πρωί στο σπίτι όπου κοιμόταν το παιδί με την μητέρα του, η αρπαγή του στη ΓΑΔΑ η κράτησή του και όσα τη συνόδευσαν, ο εγκλεισμός με εισαγγελική εντολή στο ψυχιατρείο, η βία που του ασκήθηκε, σωματική και ψυχολογική, δεν ήταν ένα περιστατικό πρόσκαιρης παρεκτροπής κάποιων κρατικών παραγόντων. Ήταν ένα στρατηγικό σχέδιο καταστολής του πιο άγριου στην σύγχρονη ιστορία. Το σχέδιο ματαιώθηκε λόγω της κοινωνικής κατακραυγής και η τετραήμερη αιχμαλωσία του παιδιού προσδιορίστηκε χρονικά από την απεργία πείνας και δίψας.
Όλοι πίστεψαν πως η ιστορία της ομηρίας του παιδιού έληξε τότε. Στις 8/1 με την απελευθέρωσή του και την απόδοση της επιμέλειας προσωρινά στην γιαγιά του Ειρήνη Ρούπα έλαβε τέλος το σχέδιο εξόντωσης του παιδιού μέσω του ψυχιατρικού εγκλεισμού. Όμως η ομηρία του στην ουσία δεν σταμάτησε εκεί.
Με την εντολή της εισαγγελέως ανηλίκων επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι στην απόδοση της προσωρινής επιμέλειας.
Οι περιοριστικοί αυτοί όροι επέβαλαν την εποπτεία του παιδιού και του περιβάλλοντός του από κοινωνική υπηρεσία κάθε μήνα, την σύνταξη εκθέσεων για την συμπεριφορά του και την παρακολούθησή του από παιδοψυχίατρο.
Η επιτήρηση από κοινωνική υπηρεσία ανηλίκων αφορά σε περιπτώσεις ανηλίκων παραβατών και επικίνδυνου περιβάλλοντος, και ο όρος αυτός που επιβλήθηκε στο παιδί συνιστά την συνέχεια της αρχικής αντιμετώπισης που είχε ως ποινικός παραβάτης ή ορθότερα ως εν δυνάμει ''τρομοκράτης''. Ο δε όρος της διαρκούς ψυχιατρικής παρακολούθησης του παιδιού δεν αφορά μόνο την ανάγκη αξιολόγησης από μεριάς των μηχανισμών του ψυχιατρικού εγκλεισμού που έχει επιβληθεί στο παιδί, αλλά αφορά και στην άσκηση συνεχούς πίεσης και ελέγχου πάνω του από ψυχιάτρους, συνεπώς την εμπέδωση ότι το καθόλα υγιέστατο, πλήρως ισορροπημένο και ιδιαιτέρως συγκροτημένο για την ηλικία του παιδί μας, κατά την κρατική άποψη δεν είναι και τόσο....ψυχικά υγιές.
Είναι δεδομένο ότι πέρα από την διεκδίκηση της διάρρηξης, μέσω του νομικού πλαισίου και του δικαστηρίου, της σχέσης του με εμάς τους γονείς του, το κράτος επιδιώκει την επιβολή ενός μόνιμου καθεστώτος ομηρίας του παιδιού μέσω των περιοριστικών όρων. Συνεπώς η υπόθεση αυτή δεν έχει λήξει.
Απλώς έχει περάσει σε ένα άλλο στάδιο. Ο έλεγχος του παιδιού μας από κοινωνική υπηρεσία και παιδοψυχιάτρους, είναι βία. Είναι η βίαιη παρουσία και παρέμβαση του κράτους στη ζωή του.
Το παιδί μας πρέπει να αφεθεί ελεύθερο. Να σταματήσει κάθε κρατικός έλεγχος, να σταματήσει η ομηρία του. Και να σταματήσει το κράτος να επιχειρεί να διαρρήξει τις σχέσεις του με μας τους γονείς του.
Το δικαστήριο που θα διεξαχθεί για το ζήτημα της επιμέλειας του παιδιού και τους όρους ομηρίας που θέλει να επιβάλει η εισαγγελία πρωτοδικών Καλαμάτας πάνω του θα γίνει στις 15/11/17 στο μονομελές πρωτοδικείο Καλαμάτας(από αναβολή στις4/10/17).
Εμείς θα απαιτήσουμε για μια ακόμα φορά να παραστούμε στο δικαστήριο για να σταθούμε στο πλάι του παιδιού μας, να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας και τη σχέση μας μαζί του, να αντικρούσουμε τις απαιτήσεις της εισαγγελίας, να εμποδίσουμε την αφαίρεση της επιμέλειας από εμάς, να αγωνιστούμε ενάντια στην ομηρία του παιδιού, να μιλήσουμε για τον πόλεμο που βίωσε.
Θα διεκδικήσουμε να πάψει το παιδί μας να γίνεται στόχος ενός πολέμου που δεν το αφορά, θα αγωνιστούμε για την ελευθερία του.
Την Παρασκευή, 6/10 γίνεται Συναυλία Οικονομικής Στήριξης και Αλληλεγγύης για τον Βίκτωρα-Λάμπρο, στην ΑΣΣΟΕ.
Πόλα Ρούπα – Νίκος Μαζιώτης μέλη του Επαναστατικού Αγώνα»
