ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για την αγάπη κάνουμε τόσα πολλά, αφήνουμε πίσω μας ότι έχουμε για να τα δώσουμε όλα σε αυτήν, πιστεύουμε σε αυτήν, ότι θα ήμαστε έτσι για πάντα, έχουμε ξεχάσει φίλους, συγγενείς, σταματήσαμε μερικές καθημερινές δραστηριότητες...Έχουμε γίνει εξαρτημένοι από αυτή, άλλα στη ζωή τίποτα δεν είναι μόνιμο. Όταν χαθεί αυτή η αγάπη τι μένει; Αυτά όλα που αφήσαμε πίσω; Αυτά που έχασες τώρα;Τίποτα! Μόνο εσύ, εσύ κλεισμένος μέσα στον σκοτεινό σου κόσμο, να σκέφτεσαι ότι όλα έχουν τελειώσει, όλα έχουν παγώσει, τα λεπτά να σέρνονται, να μην περνάνε οι μέρες και να μην υπάρχει κανείς να σε βοηθήσει. Με τον χρόνο αρχινάει να ανατέλλει ο ήλιος και να φωτίζει αυτόν το σκοτεινό σου κόσμο, χωρίς όμως να τον κάνει να λάμπει ολόκληρος, πάντα θα έχεις ένα κομμάτι που είναι σκοτεινό χωρίς να φτάνει το φως, ξανασηκώνεσαι, βλέπεις ότι ήσουν μόνος. Είσαι μόνος και μόνος σου σηκώθηκες, γίνεσαι σκληρότερος με τον εαυτό σου και με τους γύρω σου, όποιος σε πλησιάζει έχεις ένα μεγάλο τείχος ανάμεσα σας γιατί φοβάσαι μην πέσεις πάλι στο ίδιο σκοτάδι, άλλα πρέπει να προσέχεις, μην με αυτό το τείχος σκοτεινιάσεις τον κόσμο του άλλου. Δεν σου φταίει ο άλλος για αυτά που πέρασες. Μπορεί να θέλει να σου κάνει καλό και να μην το βλέπεις με αυτό το σκοτάδι που υπάρχει μέσα σου ακόμα.Εσύ θα δώσεις το υπόλοιπο φως για να μπορέσεις να δεις, να ξαναεμπιστευθείς, κάντο με προσοχή και μπορεί να τα καταφέρεις και μη ξεχάσεις αυτά που πέρασες γιατί κάθε λάθος που κάνεις σου δίνει εμπειρίες και η εμπειρία είναι το κλειδί για τις σωστές επιλογές.Αξίζει να ξανά προσπαθήσεις!