18.4.2012 | 11:34
χμ
φοβαμαι τους αντρες,,,,και δεν μπορω να ερωτευτω. μακαρι να μου περασει γρηγορα,,,τι να πω...αλλα απο την αλλη περναω ηρεμα και θα ελεγα και ευτυχισμενα χωρις να εχω αγχος για το τι μου ειπε, τι δεν μου ειπε, που ειναι, αν νοιαζεται, αν ειναι ευχαριστημενος κτλαλλα μαλλον τωρα πια δεν θα τα ειχα ολα αυτα γιατι τα χω βρει καπως καλυτερα με τον εαυτο μου,,,αυτο που με τρομαζει ειναι η μοναξια που μπορει να νιωσω μεσα σε μια σχεση και το χειροτερο να συμβιβαστω με αυτην υπερ της αυτογνωσιας μου. (βλ."ξερει τι θελει και δεν μου τα πριζει")θελω, θα θελαπραγματικααλλα δεν μου συμβαινειτι θα απογινω?δεν θα αγαπηθω δεν θα αγαπησω?γουφ
