ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

32 ετών...η καρδιά μου ράγισε...τόσο καιρό πονούσε η ψυχή μου...έχασα την αδελφή μου πριν 5 χρόνια ...μαζί μέχρι το τέλος .6μήνες κράτησε η κακοήθεια του καρκίνου της.Πονούσα πονάω και δεν έδινα σημασία δίοτι η ψυχή δεν ανεβάζει πυρετό ..κλπ..Εσωτερικά είμαι έτοιμη να εκραγω...Αποφάσισα να πάω για ψυχανάλυση μετά απο καρδιολόγο κ παθολόγο που έχω ήδη πάει διότι είχα κ έχω φοβερές ταχυκαρδίες και άλλα... Ξέρετε κάτι όμως...?έχω λυγίσει...έχω σπάσει δεν ξέρω αν τα καταφέρω η κακία απο άτομο του στενού οικογενειακού περιβαλλοντός μου δεν έχει όρια..καταλάβαίνω το βλέμμα σου ,τις κινήσεις σου τα σκλήρα σου λόγια δίχως λογική..στάσου ...χαλάρωσε...ένα τίποτα είσαι...κ νομίζεις ότι είσαι πολλά...μεγάλη ιδεά για σένα...ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΕΝ είσαι συγγενής εξ αίματος μου απλά παντρευτηκες τον αδελφό μου κ τώρα με τον τρόπο σου τον κάνεις ο,τι θες τον στρέφεις εναντίον μας...και μάθε πρώτον δεν σε έχουμε αναγκή και δευτερον έχουμε κ όνοματα όταν μιλάς για εμάς...έτσι λοιπόν μείνε στις αυταπάτες σου οτι είσαι η καλύτερη...όχι καλή μου!!χαζοί εμείς ήμασταν που στην αρχή σε αγκαλιάσαμε ΚΑΙ πιστέψαμε το παραμύθι σου.. Μου χεις κάνει μεγαλύτερο κακό από τον θάνατο γιατί μου στερείς και τον εν ζωή αδελφό μου κ το ανήψι μου.Μου κάνεις ΚΆΚΟ...ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ ΛΟΙΠΟΝ...