ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

του καθενός είναι ένα μικρό κεφάλαιο στο βιβλίο ενός μεγαλύτερου. Θυμάμαι όταν μου έλεγαν "μην κάνεις αυτό, μην κάνεις εκείνο, κάνε αυτό , κάνε το άλλο"... "Άκουσέ με".... "Πρέπει να...."Και εγώ τους έγραφα κανονικά. Έχω ήδη περάσει το 1/3 του "βιβλίου". Αρκετά κεφάλαια, και "διαβάζοντας" μαθαίνω κάθε μέρα. Και αύριο το ίδιο θα γίνει. Το άσχημο είναι ότι κρίνω. Μπέρδεμα; Όχι. Ζωή. Μακάρι να την ζήσω όπως την φανταζόμουν μικρός. Όσο "διαβάζεις" ξεχνάς πως σκεφτόσουν πριν αρχίσεις να δίνεις τις συμβουλές σε όσους άρχισαν να "γράφουν" τα πιο σημαντικά τους κεφάλαια με βάση τα πιστεύω τους. Ξεχνάς... Το ίδιο θα κάνουν κ εκείνοι;Φαύλος κύκλος μέχρι να κλείσει το βιβλίο, να μην έχεις όρεξη για διάβασμα και να αναπολείς πως ήταν τότε που απλά κοιτούσες το εξώφυλλο. Και έδινες σημασία στα χρώματα, στο άρωμα των σελίδων όταν άνοιγες το καινούργιο σου βιβλίο. Και όχι στο "τέλος".Μου έλεγαν να είμαι σκληρός, να αδιαφορώ για ότι με απασχολεί και να προχωρώ μπροστά. Δεν με ρωτήσανε όμως ποτέ πόσους άφησα πίσω με αυτό τον τρόπο... Το ίδιο έκαναν κ εκείνοι με άλλους.Το δικό μου "βιβλίο" θέλω στο τέλος να έχει εκπληρωμένη μόνο μια ευχή. "Να με αγαπούν και να αγαπώ. Να με κάνουν να νοιάζομαι και να με νοιάζονται. Να είναι αληθινοί και να συγχωρούν τα ελλατώματά μου. Να μάθω να συγχωρώ... Έτσι απλά μια ευχή... Πριν φτάσω στο τελευταίο κεφάλαιο και τα μάθω όλα... πριν μείνω με το τίποτα.