24.5.2012 | 02:55
Ανίατος περίπτωσις
Μού λείπουν τα 90's.Ήμουνα μικρό παιδάκι τότε και για κάποιο λόγο,πάντα ήθελα να ήμουν έφηβος στα 90's.Δεν ξέρω γιατί ακριβώς...μία η μελαγχολία τών Slowdive,μία η νωχελικότητα τών κοριτσιών (αν κι ούτε καν είμαι σίγουρος αν όντως ήταν έτσι).Έβλεπα τα μεγάλα παιδιά μ'εκείνα τα μονόχρωμα ρούχα,το μπάσκετ στο απογευματινό γήπεδο...καθόμασταν εμείς τα μικρά και παίζαμε ποδόσφαιρο στο προαύλιο,χωρίς λάμπες,αργά το βράδυ...κι ήταν άνοιξη-προς-καλοκαίρι,όπως τώρα.Δε φοβόμουνα τίποτα.Ήθελα να οδηγήσω και μού'λεγε ο πατέρας μου "Όταν γίνεις 18"...κι εγώ απαντούσα "ααα,σε 8 χρόνια δηλαδή!" Και χαιρόμουνα! Με ένα τόσο μικρό πραγματάκι-τώρα βέβαια ούτε ξέρω να οδηγώ,ούτε και θέλω να μάθω.Ούτε χαίρομαι παρά με ελάχιστα πράγματα.Οι Type O Negative γυρνούσαν το βίντεο τού My Girlfriend's Girlfriend κι όταν έβλεπα τις γκοθούδες,πώπω πώς ψάρωνα!Μού φαινόντουσαν φοβερά τρομακτικές και σεξουαλικές.Ή ένα μεγάλο παιδί,που έκανε πατίνια:τα θυμάστε τα πατίνια που φοράς σαν παπούτσια στα πόδια σου;Τότε,ήσουν πολύ cool εάν είχες τέτοια και τα κατάφερνες.Στο δημοτικό ήμουν καταθλιπτικό παιδί,αλλά,έβλεπα Σεφερλή κι έπαιζα Playstation 1 κι έτσι ξεχνιόμουν-και κάτι μεγάλα παιδιά μού έδειξαν το Silent Hill 1 κι από τότε δεν έχω πολυσυνέλθει--μιλάμε για ΤΗΝ φρίκη τής εποχής κι ακούγανε ταυτόχρονα και Morbid Angel.Φανταστείτε.Δεν ξέρω...μελαγχολώ άσχημα κάτι τέτοιες νύχτες,που αισθάνομαι πως έχασα κάποιο σημαντικό τραίνο και γι'αυτό τώρα πικραίνομαι,όταν βλέπω άλλους να έχουν σχέση κι εγώ να λέω "γιατί όχι κι εγώ;;" Εκείνα τα μεγάλα παιδιά στο σχολείο το έκαναν να φαντάζει τόσο εύκολο...ναι,ναι...σάς ακούω ήδη-τα ξέρω.Ε,η μοναξιά πονάει,τί να κάνουμε;Με απασχολεί κι αυτό!Απλά...απλά τρομάζω.Αν είμαι ήδη τόσο νοσταλγικός,πώς θα είμαι στα 30 μου (είμαι λιγότερο από 24);Αισθάνομαι πως δεν έζησα εφηβεία...και τώρα που τελειώνει κι η φοιτητική μου ζωή τόσο άδοξα,τόσο πικρά κι ανεκπλήρωτα--απλά ζηλεύω.Θέλω να εξαφανιστώ.Να ζήσω μια πιο φυσιολογική εφηβεία ΑΠ'ΤΗΝ ΑΡΧΗ και σε μία πιο ήρεμη δεκαετία,για να μη φοβάμαι αυτά που φοβάμαι τώρα,σ'αυτήν την εποχή.Ναι,ναι...φυσικά και θα τελείωνε κάποια στιγμή και φυσικά θα ερχόταν η σημερινή εποχή.Όνειρο κάνω.Μια εξομολόγηση,I guess.Σάς παρακαλώ,όμως,αφήστε με να απολαύσω άλλη μία φορά αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=sWXm1Lps6RA&feature=relatedΝα'στε καλά.