ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κι η δευτερη μου...ενω εχω χωρισει αρκετο καιρο τωρα κι προσπαθουσα να τον ξεπερασω κι κλαιγομουν εδω μεσα το σαββατο βγηκα εξω κι γνωρισα καποιον...ενδιαφερον ατομο μου φαινεται...εχουμε διαφορα ηλικιας βεβαια...20 εγω 30 εκεινος...σημερα βγηκαμε για πρωτο ραντεβου..πολυ καλος κι γλυκος μαζι μου με πηγε σε ενα πολυ ομορφο μερος..με γυρισε κι σπιτι μου..μου εστειλε κι μηνυμα οταν επεστρεψε σπιτι του.. το ζητημα ειναι οτι εγω δεν ενθουσιαζομαι ευκολα...κι αυτη την φορα αυτο το ατομο με ενθουσιασε...να ναι η αναγκη μου για συντροφικοτητα,να ναι εκεινος που μεχρι τωρα ειναι ολο το πακετο που ψαχνω,να ναι που με κανει να νιωθω κι παλι γυναικα... δεν ξερω...παντως ενθουσιαστηκα αρκετα...δεν το εδειξα τρελα...μοναχα λιγουλακι.. το θεμα μου ειναι..να το αφησω να ενθουσιαστω οσο παει(με μεγαλες πιθανοτητες να φαω τα μουτρα μου οπως παντα,οχι οτι ο ανθρωπος εδειξε κτ κακο αλλα ...)ή να εχω κρατηματα τουλαχιστον προς το παρον?