ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

έγραφα συχνά, μετά από αυτό έχω μήνες να γράψω..."λίγες ακόμα περιττές κουβέντες...ε ναι, αγαπάς.η παραδοχή είναι το πρώτο βήμα.αγάπησες, έπαιξες κι έχασες. για πρώτη φορά ή για ακόμη μια φορά.κάθε επιλογή είναι σαν ένας δρόμος μέχρι την επόμενη διασταύρωση που θα πρέπει πάλι να διαλέξεις...μέχρι τότε όμως μη γυρνάς πίσω, μην κοιτάς καν. τι νόημα έχει άλλωστε....να αγαπάς αυτόν που δεν σου έλειψε ποτέ, γιατί αυτό σημαίνει πως δεν φεύγει...είναι πάντα εδώ.κι εγώ σ'αγαπούσα μέχρι που άρχισες να μου λείπεις....κοιμόσουν δίπλα μου και μου έλειπες. άρχισαν να μη μου φτάνουν οι αγκαλιές, τα φιλιά, να μη μου φτάνει τίποτα γιατί δεν ήταν όπως έπρεπε, όπως ήθελα, όπως κάποτε. τίποτα δεν ήταν αρκετό, όσο σε είχα τόσο μου έλειπες. κάπου είχες φύγει. εγώ δε σου έλειπα ποτέ, δεν σε άφηνα να το νιώσεις αυτό. ήθελα πάντα να είσαι γεμάτος....γεμάτος από αγάπη, γεμάτος από μένα. δεν έπαιζα παιχνίδια, δεν ξέρω από στρατηγικές, μόνο από αγάπη νόμιζα πως ήξερα, πως έτσι μένουν οι άνθρωποι κοντά σου...όταν τους κάνεις αγγέλους, όταν τους κάνεις δυνατούς και γεμάτους απ'οτι όμορφο έχεις να τους δώσεις, όταν είσαι εκεί πνευματικά, ψυχικά και σωματικά. κάπου έκανα το λάθος, δε με νοιάζει που...και τι έγινε; δεν ήσουν για μένα, μόνο εγώ για σένα.ο χρόνος τελείωσε, πέρασε. παραπέρασε μάλλον.έμειναν μερικές μυρωδιές και κάποια αντικείμενα, με ψυχή και μνήμη. αυτά σε θυμούνται και σε θυμίζουν όταν πάω να σε ξεχάσω.κάνε αυτό που λέω παραπάνω....βάδισε τον δρόμο που διάλεξες ως το τέλος και μη γυρίσεις. καλά τα πας ως τώρα.το 'ξερα πως δε θα με απογοήτευες!περιττές κι αυτές οι γραμμές, το ξέρω....καλό ξημέρωμα.xxx"http://www.youtube.com/watch?v=WFN79xygHNUγια κεινον...