ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες πιάσαμε την νοσταλγική κουβέντα για τα εφηβικά μας χρόνια σε ένα κυριλέ,λίγο αδιάφορο μπαράκι με τη Δήμητρα.Σε θυμήθηκα και έγινε πόνος στο στομάχι το πόσα χρόνια μου τρως τη ζωή ρε δηθενιάρη!..Όπως και να χουν γινει πια τα πραγματα θα είσαι πάντα το λευκό χρώμα από τις σκέψεις μου που θα έλεγε και ο έτερος δηθενιάρης Πλιάτσικας.Μου λείπεις αρκετά.Λιγότερο πια από τον πρώτο καιρό..Έχει φύγει ο θυμός και στα έχω συγχωρήσει όλα..Δε σε μισώ πια,δε σε βρίζω και αυτό είναι η μεγαλύτερη ανακούφιση για τις εκατοντάδες αναμνήσεις που έχω μαζί σου.Συγγνώμη για όλα..Έχει πανσέληνο σήμερα και με επηρεάζει ζωδιακά άρα θα το ξαναρίξω εκεί το σημερινό,σαν κλασσική χαζογκόμενα που στα άστρα βλέπει μόνο ζώδια. Να σαι καλά ρε μανάρι όπου και να σαι,με όποια και να σαι.Το λέω χωρίς να θέλω να κάνω χαρακίρι και να την πέσω στους μισούς σου φίλους για εκδίκηση.Θα σε αγαπώ και θα σε θέλω πάντα.Πολύ μου αρέσουν τα μεγαλα λόγια :)